Ο Τραμπισμός και η βαριά σκιά του στην προεδρεία Μπάιντεν

Λίγα βήματα πριν την προεδρία, βρίσκεται πλέον με μαθηματική ακρίβεια ο Τζο Μπάιντεν. Μπορεί, ωστόσο, σε αριθμό ψήφων να πέτυχε μια από τις υψηλότερες εκλογικές επιδόσεις στην αμερικανική ιστορία και να έδωσε αφορμή στους προοδευτικούς όλης της χώρας να γιορτάσουν την εκδίωξη από την εξουσία ενός από τους πιο σκληροπυρηνικούς διχαστικούς Αμερικανούς προέδρους, όμως δεν θα ξεκινήσει τη θητεία του με το… δεξί, ούτε θα έχει εύκολο έργο μπροστά του.   

Ο ίδιος ο κύριος Τραμπ υπόσχεται να του κάνει τη ζωή, όσο πιο δύσκολη γίνεται, ξεκινώντας από τη μεταβατική περίοδο διακυβέρνησης, ήτοι μέχρι τις 20 Ιανουαρίου, αλλά πιθανότατα και μετά. Η πρώτη φάση αφορά την περίοδο που υποτίθεται ο απερχόμενος και ο εκλεγμένος πρόεδρος συνεργάζονται για την ομαλή μετάβαση της ηγεσίας και μοιράζονται τις πληροφορίες (απόρρητες και μη) που φτάνουν στο Οβάλ Γραφείο.

Ο κ. Τραμπ, ακολουθώντας τη συνήθη τακτική απείθειας που τον χαρακτηρίζει, δεν αναμένεται να κρύψει το θυμό του, ούτε καν κρατώντας τα προσχήματα, που σημαίνει πως το επιτελείο του κ. Μπάιντεν αναμένει… μηδενική συνεργασία και ενημέρωση από τον νυν πλανητάρχη.

Παράλληλα, ο κύριος Τραμπ πέρα από το δικαστικό αγώνα που έχει ξεκινήσει και αναμένεται να κλιμακώσει για την αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος, είναι σαφές ότι σκοπεύει να ενεργοποιήσει τους χιλιάδες, φανατικούς, ακροδεξιούς οπαδούς του προκειμένου να δημιουργήσει ένα περιβάλλον αστάθειας και ταραχών στους δρόμους που θα «κουμπώσει» με το αφήγημα του πως ο λαός διαμαρτύρεται διότι του «έκλεψαν» τη νίκη.

Άλλωστε σε επίπεδο ιδεολογίας ο Τραμπισμός, ως πολιτική άποψη και τρόπο αντιμετώπισης κοινωνικών, οικονομικών αλλά και διεθνών ζητημάτων, ήρθε για να μείνει επηρεάζοντας βαθιά, όχι μόνο την αμερικανική κοινωνία αλλά και το ίδιο το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Υπό την έννοια αυτή, μπορεί ο ίδιος ο κ. Τραμπ να φύγει από το προσκήνιο, όμως δυστυχώς η σκιά του θα συνεχίσει να πέφτει βαριά πάνω από το πολιτικό σκηνικό των ΗΠΑ και όχι μόνο.

Επιπρόσθετα το έντονο κλίμα πόλωσης ανάμεσα στα δύο κόμματα, το οποίο θα συντηρηθεί δεδομένου πως οι ισορροπίες δυνάμεων μεταξύ τους μοιράστηκαν στο Καπιτώλιο, με τους Δημοκρατικούς να κρατούν τον έλεγχο της Βουλής και τους Ρεπουμπλικάνους να κρατούν τον έλεγχο της Γερουσίας, θα ρίχνει βαριά σκιά στη διακυβέρνηση του, τουλάχιστον για την επόμενη διετία (ήτοι μέχρι τις ενδιάμεσες κοινοβουλευτικές εκλογές).

Οι Δημοκρατικοί… αγριεμένοι από τα όσα βίωσαν από την προεδρία Τραμπ αδημονούν να πάρουν το αίμα τους πίσω, όμως θα συναντήσουν εμπόδια από το συστημικό Ρεπουμπλικανικό κατεστημένο. Αναπόφευκτα ο Αμερικανός πρόεδρος θα βρεθεί ανάμεσα στις συμπληγάδες αυτές και θα υποχρεωθεί σε αναζήτηση συμβιβαστικών λύσεων, που πιθανότατα θα οδηγήσει σε… εκπτώσεις και της δικής του ατζέντας. Αυτό ελλοχεύει τον κίνδυνο να προκαλέσει τη δυσαρέσκεια της πιο προοδευτικής αριστερής πτέρυγας του κόμματος (αλλά και της αμερικανικής κοινωνίας) που έχει ποντάρει πολλά πάνω του και τον στήριξε φανατικά στο δρόμο για την εκλογή του προκειμένου να ακυρώσει ή έστω να αντισταθμίσει κάποιες από τις πιο ακραίες επιλογές και αποφάσεις του Ντόναλντ Τραμπ.

Δεν είναι τυχαίο πως, σύμφωνα με πληροφορίες αμερικανικών media, ο κ. Μπάιντεν έχει δεχτεί εισηγήσεις να προσθέσει στο υπουργικό του συμβούλιο ένα-δυο μετριοπαθείς Ρεπουμπλικάνους, προκειμένου να τονίσει την πρόθεση του να κυβερνήσει ως πρόεδρος «όλων των Αμερικανών», αλλά κυρίως να «χτίσει» γέφυρες συνεργασίας με τους Ρεπουμπλικάνους στο Καπιτώλιο. Κάτι τέτοιο ακούγεται πολιτικά ορθό και λογικό, όμως θα προκαλέσει οργή στους κύκλους των προοδευτικών, γεγονός που τελικά θα λειτουργήσει εις βάρος του.