Ωδή στα e-shop που… άργησαν μια αιωνιότητα και μια μέρα!

Διορθώστε με αν κάνω λάθος: Είμαστε στον Δεκέμβριο του 2020, εννέα μήνες δηλαδή μετά το πρώτο lockdown λόγω πανδημίας, που επιβλήθηκε τον περασμένο Μάρτιο.

Και μετά ήρθε το άνοιγμα των επιχειρήσεων και μετά πάλι το νέο lockdown.

Εννέα μήνες, ούτε ένας, ούτε δύο: Εννέα μήνες είχαν στη διάθεσή τους τόσο η πολιτεία, όσο και οι αρμόδιοι φορείς για να αξιοποιήσουν κονδύλια που θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε αυτές τις δύσκολες στιγμές τις επιχειρήσεις.

Τις προάλλες ο υφυπουργός Επενδύσεων Γιάννης Τσακίρης μίλησε για επιχορήγηση για το άνοιγμα e-shop ύψους 5.000 ευρώ τον… Ιανουάριο, ενώ λίγες ημέρες πριν ένα πρόγραμμα για δωρεάν e-shop δημοσιοποιήθηκε από την Περιφέρεια Αττικής για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Πότε; Εννιά μήνες και κάτι, μετά από την πρώτη έκρηξη της πανδημίας.

Εντάξει, το γνωρίζουμε, δεν είμαστε Εσθονία, δηλαδή χώρα… πολύ μπροστά στα ψηφιακά και η αλήθεια είναι ότι τους προηγούμενους μήνες κάποια βήματα στην ψηφιοποίηση έγιναν και ήταν σωτήρια για μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, π.χ. άυλη συνταγογράφηση.

Ωστόσο, δεν θα παύω να το πιστεύω και το συζητώ και στις συνομιλίες μου με τους αρμόδιους φορείς από συλλόγους, επιμελητήρια κλπ. ότι η διαδικασία για τα e-shop άργησε πάρα μα πάρα πολύ, στερώντας από τις επιχειρήσεις, ένα σημαντικό μέρος κερδών που εν μέσω πανδημίας, θα μπορούσαν να είχαν. Και μιλώ κυρίως για τις μικρές, τοπικές επιχειρήσεις που δεν έχουν μεγάλες δυνατότητες.

Και κλείνω με ένα παράδειγμα: Πήγα στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου να αγοράσω ένα δώρο, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι.

Η ευγενέστατη υπάλληλος μου απάντησε «Μας συγχωρείτε αλλά πουλάμε μόνο βιβλία δια ζώσης. Τα υπόλοιπα προϊόντα, τα παραγγέλνετε τηλεφωνικά».

Και της απαντώ «Έχετε κάποια σελίδα που μπορώ να τα δω; Πως θα ξέρω τι έχετε;».

«Δυστυχώς όχι» μου απάντησε, γνωρίζοντας πως είχε χάσει έναν πελάτη…

Μια στιχομυθία που θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί, αν η μικρή αυτή επιχείρηση είχε ήδη e-shop…