Οι Αμαζόνες της Ροζάβα που πολεμούν τους … μετριοπαθείς τζιχαντιστές στην Συρία
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΟΥΤΟΠΙΕΣ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΟΥΤΟΠΙΚΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ Η ΜΙΣΗ ΜΑΣ ΚΑΡΔΙΑ ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ!
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΜΜΕ «ΑΓΝΟΟΥΝ» αυτές τις Κούρδισσες αμαζόνες, που πολεμάνε ενάντια στους τζιχαντιστές και στον τούρκικο στρατό στα αυτόνομα εδάφη τους στη Συρία;
ΟΙ ΜΑΧΗΤΡΙΕΣ στις Μονάδες Προστασίας Γυναικών (YPJ) διαδραμάτισαν βασικό ρόλο κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Κομπάνι και στη διάσωση γυναικών Γεζίντι που είχαν παγιδευτεί στο όρος Σινχάρ.
ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ στην αστυνομία, τη δικαιοσύνη και την πολιτοφυλακή.
Η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ της Βόρειας και Βορειοδυτικής Συρίας, γνωστή ως ΡΟΖΑΒΑΡΑ, που σημαίνει Δυτικό Κουρδιστάν, είναι ντε φάκτο αυτόνομη πολιτειακή οντότητα. Η κοινωνία της είναι πολυεθνική (Κούρδοι γηγενείς, Σύροι, Αρμένιοι, άλλοι Αραβόφωνοι, μουσουλμάνοι, χριστιανοί, αναρχικοί διεθνιστές κ.ά.). Έχει έκταση περίπου 50.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό περίπου 5.500.000 κατοίκους. Συνορεύει με την Τουρκία και το Ιράκ.
Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΠΕΚΤΗΣΕ την αυτονομία της τον Νοέμβριο του 2013 και από τότε διεξάγεται εκεί ένα μοναδικό παγκοσμίως, επιτυχημένο κοινωνικό πείραμα.
ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ έχουν υιοθετήσει το όραμα του «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ» και της κοινωνικής οικολογίας του αναρχικού Μάρεϊ Μπούκτσιν και των θεωρητικών του Οικομαρξισμού, δημιουργώντας ελεύθερες αυτοδιοικούμενες κοινότητες. Χτίζοντας τις δομές μιας δημοκρατικής, δίκαιης και οικολογικής κοινωνίας, με βάση τους κοινωνικούς συνεταιρισμούς, την προστασία των οικοσυστημάτων και την επίτευξη ενός βαθμού αυτάρκειας.
ΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ διοικητικά αποτελείται από τρία καντόνια (από τα ανατολικά προς τα δυτικά): Τζαζίρα, Αΐν αλ Αράμπ και Αφρίν. Το 2019, ο τούρκικος στρατός μαζί με τζιχαντιστικές συμμορίες ξεκίνησαν έναν άγριο κατοχικό πόλεμο εναντίον της Ροζάβα.
Ο ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΟΣ στη Δύση είναι ο ΣΑΛΕΧ ΜΟΥΣΛΙΜ, πρώην συμπρόεδρος (γιατί υποχρεωτικά συμπρόεδρος είναι πάντα και μια γυναίκα) του Δημοκρατικού Κουρδικού Κόμματος (PYD), επικεφαλής της κουρδικής πολιτοφυλακής (YPG), υπεύθυνος των εξωτερικών υποθέσεων του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Κινήματος της Δημοκρατικής Κοινωνίας (TEV-DEM), κάτι σαν άτυπος πρωθυπουργός των Κούρδων της Συρίας. Το 2013 έχασε τον γιο του σε μια μάχη κατά της Αλ Νούσρα (παρακλάδι της Αλ Κάιντα).
ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2015 οι New York Times, σε ένα αφιέρωμά τους, αναφέρουν: «Για έναν πρώην διπλωμάτη σαν κι εμένα, το βρήκα συγκεχυμένο: Έψαχνα για μια ιεραρχία, τον μοναδικό ηγέτη ή τα σημάδια μιας κυβερνητικής γραμμής, όταν στην πραγματικότητα δεν υπήρχε κανένας. Υπήρχαν μόνο ομάδες. Δεν υπήρχε τίποτα από αυτή την πνευματική υπακοή στο κόμμα ή τον δουλοπρεπή σεβασμό στον “μεγάλο άνδρα”, μια μορφή κυβέρνησης που είναι πολύ εμφανής απλά πέρα από τα σύνορα».
ΘΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΕΔΩ, ένα μικρό αφιέρωμα σε αυτό το μοναδικό ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ.
Ο πρώην συμπρόεδρος του PYD, Σαλίχ Μουσλίμ, κάτι σαν άτυπος πρωθυπουργός των Κούρδων της Συρίας
Ο χάρτης του BBC είναι χαρακτηριστικός: Με κόκκινο χρώμα, οι «μετριοπαθείς τζιχαντιστές» της HTS υπό τον Τζολάνι. Με πορτοκαλί, διάφορες πολιτικά απροσδιόριστες ομάδες ανταρτών. Με κίτρινο, τα εδάφη που ελέγχει ο τουρκικός στρατός και οι αντάρτες που συνεργάζονται μαζί του. Με ανοιχτό μοβ οι κουρδικές δυνάμεις
Τα τρία καντόνια της Ροζάβα: Καντόνι Αφρίν (πορτοκαλί) καντόνι Κομπάνι (κόκκινο), καντόνι Τζαζίρα (πράσινο) και η περιοχή Σάχμπα (μοβ)
Η σημαία της αυτόνομης Ροζαβάρα
Φωτογραφία από το ντοκιμαντέρ «Η ιστορία της Ζιγιάν» του Τούρκου σκηνοθέτη Αχμέτ Χαλούκ Ουλάν
Οι μαχήτριες στις Μονάδες Προστασίας Γυναικών (YPJ) διαδραμάτισαν βασικό ρόλο κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Κομπάνι
