Οι… απόκληροι του Westerdam και η παγκόσμια τρέλα του κορονοϊού

Μικρές και μεγάλες ιστορίες καθημερινής τρέλας, όπου το στοιχείο της υπερβολής διεισδύει και δυστυχώς επιβάλλεται στην κοινή λογική πλημμυρίζουν το Διαδίκτυο με αφορμή την επιδημία του κορονοϊού επιβεβαιώνοντας τα επίπεδα πανικού που επικρατούν. Και δυστυχώς ο πανικός είναι κακός σύμβουλος για την αποτελεσματική αντιμετώπιση σοβαρών κρίσεων.

Μια τέτοια περίπτωση είναι το πρόβλημα που αντιμετώπισε το κρουαζιερόπλοιο Westerdam, που τις τελευταίες ημέρες έπλεε σαν… την άδικη κατάρα στη θάλασσα της Νοτίου Κίνας ψάχνοντας μάταια λιμάνι να αγκυροβολήσει λόγω του συναγερμού που επικρατεί για τον κορονοϊό.  

Το Westerdam είναι ένα υπερπολυτελές κρουαζιερόπλοιο της αμερικανικής Holland America Group, ένα εκπληκτικό πλωτό θέρετρο στο οποίο, υπό άλλες συνθήκες, ο περισσότερος κόσμος θα παρακαλούσε να είχε τα χρήματα για να μπορέσει να επιβιβαστεί και να ταξιδέψει. Τις τελευταίες ημέρες, όμως το πλοίο και οι περίπου 2.000 επιβάτες του (1.450 τουρίστες και 800 εργαζόμενοι) βίωσαν τι σημαίνει να αισθάνεσαι απόκληρος της κοινωνίας, ίσως χειρότερα κι από τους πάμφτωχους μετανάστες που διασχίζουν τη Μεσόγειο με πλαστικές βάρκες, χωρίς κανείς να τους θέλει. 

Θυμάστε την περσινή ιστορία με το πλοίο της ΜΚΟ με τους μετανάστες που η Ιταλία του Σαλβίνι αρνιόταν επίμονα να δεχτεί στα λιμάνια της; Οι μετανάστες ήταν, μάλλον, πιο τυχεροί από τους… έχοντες του Westerdam.  

Σήμερα το πρωί, άνευ συγκλονιστικού απροόπτου, η πολυήμερη οδύσσεια του Westerdam έλαβε επιτέλους τέλος, καθώς η απόγνωση των επιβατών και οι πιέσεις που ασκήθηκαν από πολλές δυτικές χώρες, έπεισαν τελικά την Καμπότζη να δεχτεί το πλοίο και να επιτρέψει (με όλα βέβαια τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας) την αποβίβαση των επιβατών, ώστε να μπορέσουν να πετάξουν πίσω στις χώρες τους.  

Νωρίτερα, ωστόσο, όχι μία, όχι δύο, αλλά πέντε(!) χώρες είχαν αρνηθεί να επιτρέψουν στο κρουαζιερόπλοιο να δέσει σε λιμάνια τους: η Ταϊβάν, η Ιαπωνία (που υποτίθεται ότι ήταν και ο τελικός προορισμός του), οι Φιλιππίνες, η αμερικανική Γκουάμ και η Ταϊλάνδη. Έτσι, το πλοίο παρέμενε στα ανοιχτά, ελπίζοντας ότι οι προμήθειες σε καύσιμα, τρόφιμα και φάρμακα θα ήταν αρκετές, μέχρι να δοθεί λύση.

Το πλέον απίστευτο της υπόθεσης είναι πως στο Westerdam δεν υπήρχαν  επιβεβαιωμένα κρούσματα του κορονοϊού, όπως δηλαδή έγινε με ένα έτερο κρουαζιερόπλοιο, το Diamond Princess, το οποίο τώρα βρίσκεται σε καραντίνα (μαζί με τους 3.600 επιβάτες του) στο ιαπωνικό λιμάνι της Γιοκοχάμα.

Στο Westerdam δεν είχαν ούτε καν καταγραφεί ύποπτες περιπτώσεις πιθανών κρουσμάτων, που ενδεχομένως να δικαιολογούσαν κάπως τους ενδοιασμούς των ασιατικών κρατών.  

Ο φόβος, όμως, για τον… αόρατο πιθανό κίνδυνο ήταν πιο ισχυρός. 

Οι επιβάτες και η ιδιοκτήτρια εταιρία του Westerdam ήταν σε απόγνωση με την κραυγή αγωνία τους να αναμεταδίδεται από τα δυτικά media. Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει και δίκαια, πως είναι δυνατόν να βρίσκονται σε μια άνευ προηγουμένου… εν πλω καραντίνα προληπτικά, χωρίς καν υποψία κρουσμάτων, μόνο και μόνο επειδή στη… μισή Ασία και όχι μόνο κυριαρχεί ο πανικός.

Το ερώτημα του τι θα γινόταν, αν πράγματι υπήρχαν κρούσματα και ασθενείς, είναι εύλογο. Πολλοί επιβάτες αναρωτιόντουσαν μέσω των social media, αν σκόπευαν να τους αφήσουν εν πλω επ’ αόριστον μέχρι, πράγματι, να αρρωστήσουν και να… πεθάνουν όλοι μετατρέποντας το κρουαζιερόπλοιο σε πλοίο-φάντασμα βγαλμένο από ταινία θρίλερ (η περιγραφή, μου έφερε στο νου το b-horror movie «Ghost Ship» του 2002).

Μιλάμε, δηλαδή, για απίστευτες καταστάσεις… 

Και βρισκόμαστε, πιθανότατα, μόλις στην αρχή της επιδημίας…