Οι εκλογές στα Κατεχόμενα και το παζλ των σχεδίων του Σουλτάνου

Τριάμισι χρόνια από την κατάρρευση των ειρηνευτικών συνομιλιών για την εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό, διάστημα κατά το οποίο οι ελπίδες για πρόοδο ήταν μηδενικές και σε μια εποχή που το ευρύτερο σκηνικό της ανατολικής Μεσογείου έχει πάρει… φωτιά, το πολιτικό status quo στα Κατεχόμενα, όπως θα διαμορφωθεί από τις προεδρικές εκλογές, αναπόφευκτα αποκτά ιδιαίτερη σημασία.

Ο Ερντογάν το γνωρίζει καλά και δεν είναι τυχαίο ότι έχει χρησιμοποιήσει ότι θεμιτό ή αθέμιτο όπλο έχει στα χέρια του για να επηρεάσει την τοπική κοινή γνώμη υπέρ του εκλεκτού υποψηφίου του για τον προεδρικό θώκο, Ερσίν Τατάρ. Άλλωστε, το άνοιγμα των Βαρωσίων και η προκλητική φιέστα που στήθηκε εκεί, είχε ακριβώς αυτό το σκοπό.

Ο μέχρι τώρα «πρωθυπουργός» στα Κατεχόμενα κατάφερε, πράγματι, να κόψει πρώτος το νήμα στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, αν και το ποσοστό που έλαβε (32,35%) ήταν σαφώς κατώτερο των προσδοκιών του Σουλτάνου και της ισχυρής βοήθειας που έλαβε.

Όμως, όλα θα κριθούν τελικά στο δεύτερο γύρο της ερχόμενης Κυριακής, 18 Οκτωβρίου. Και όταν λέμε «όλα», το εννοούμε κυριολεκτικά, δεδομένου πως το αποτέλεσμα θα έχει τεράστια, αν όχι καθοριστική σημασία, για τις εξελίξεις σε όλο το Νησί, αλλά και τις ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.

Με τον Τατάρ στο τιμόνι ο εφιάλτης τής οριστικής διχοτόμησης θα έρθει πιο κοντά παρά ποτέ, επιβεβαιώνοντας και τον προστατευτικό ρόλο της μητέρας Τουρκίας ως εγγυήτριας δύναμης.

Αντιθέτως, ο μετριοπαθής Μουσταφά Ακιντζί στηρίζει την επίλυση του Κυπριακού στη βάση τής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, κάτι που δεν αφορά μόνο τις ισορροπίες στο Νησί, αλλά και τον ρόλο της Τουρκίας, την οποία θέλει να κρατήσει, όσο γίνεται, μακριά από τα εσωτερικά της περιοχής. Αναλόγως την έχει καταγγείλει ανοιχτά για τις παρεμβάσεις της στην προεκλογική διαδικασία, φτάνοντας μέχρι του σημείου να μοιράζει χρήματα αλλά και απειλές στους ψηφοφόρους.

Αν λάβουμε υπόψη τις… πλάτες του Τατάρ, η μέχρι τώρα πορεία του αριστερού Ακιντζί που κινήθηκε ελάχιστα χαμηλότερα, συγκεντρώνοντας το 29,84% στον α’ γύρο, λέει πολλά για την άποψη του κοινού και την απήχηση που έχει σε όσους Τουρκοκύπριους βρίσκονται πιο κοντά στις πραγματικές κυπριακές τους ρίζες παρά στις τουρκικές. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν λαμβάνει καθόλου ψήφους μεταξύ των Τούρκων εποίκων που εγκατέστησε προ πολλού η Άγκυρα στο Νησί προκειμένου να αλλοιώσει τον τοπικό πληθυσμό. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως το… καρότο και το μαστίγιο της μητέρας Τουρκίας δεν έχει τη σημασία του για όλους, σε μια εποχή βαθιάς οικονομικής αβεβαιότητας.

Με λίγα λόγια, αν και η νίκη του Ακιντζί δεν πρόκειται να φέρει μαγικά ένα… θαύμα στο μέτωπο της επίλυσης του Κυπριακού, η νίκη του Τατάρ θα αποτελέσει σαφώς ταφόπλακα για κάθε ελπίδα επανέναρξης της ειρηνευτικής διαδικασίας στη βάση μιας ομοσπονδιακής λύσης. Και βασικά θα αποτελέσει μια πολύ βολική, επιπλέον, νίκη για τον Ερντογάν και τα υπερ-φιλόδοξα σχέδια επιρροής του, που απλώνονται σε μια περιοχή που ξεκινά από τη βόρεια Αφρική και φτάνει έως την κεντρική Ασία.