Οι «έξυπνοι» και τα κορόιδα…

Γράφει ο Γιώργος Κορομηλάς*
Γεγονός το οποίο όλοι γνωρίζουν, πόσο μάλλονοι καθ’ ύλην αρμόδιοι, είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό όσων υπέβαλαν δήλωση διακοπής δραστηριότητας τα τελευταία χρόνια συνεχίζουν να ασκούν κάποιο επάγγελμα, φορολογικά και ασφαλιστικά ανύπαρκτοι.

Τα παραδείγματα είναι πολλά, ειδικά σε επαγγέλματα τα οποία δεν απαιτούν ιδιαίτερες επαγγελματικές εγκαταστάσεις τα οποία οι ασκούντες με μία τσάντα και τα σύνεργά τους συνεχίζουν να τα ασκούν με επισκέψεις κατ’ οίκον, αλλά και επαγγέλματα που ασκούνται σε χλιδάτες εγκαταστάσεις συνήθως σε διαμερίσματα που ανοίγουν τις πόρτες τους στους μυημένους.

Ένα άλλο γεγονός το οποίο όλοι γνωρίζουν, πόσο μάλλον οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, είναι το όργιο μαύρης – αδήλωτης εργασίας σε πολλές επιχειρηματικές δραστηριότητες. Αν πέσει «σύρμα» ότι κυκλοφορούν τα ελεγκτικά όργανα σε μια πλατεία γεμάτη με καταστήματα υγειονομικού κατά κύριο λόγο ενδιαφέροντος, βλέπουμε την πλειοψηφία των εργαζομένων, που η ανεργία τους έχει καταστήσει θύματα των επιτήδειων «επιχειρηματιών» οι οποίοι τους εκμεταλλεύονται ασύστολα, είτε να βγαίνουν «βόλτα» στο δρόμο είτε να κάθονται σε κάποιο τραπέζι παριστάνοντας τους πελάτες.

Ένα ακόμα γεγονός το οποίο όλοι γνωρίζουν, πόσο μάλλονοι καθ’ ύλην αρμόδιοι, είναι το τι γίνεται στην αγορά με τις αποδείξεις, ειδικά των συναλλαγών που διενεργούνται με μετρητά. Πόσες φορές σε κάποιο μαγαζί, που μπορεί να έχει γεμίσει και αδειάσει πάνω από τρεις φορές, όταν απαιτήσεις την απόδειξη και με τα χίλια ζόρια τελικά στη φέρουν βλέπεις αριθμό ημερήσιου δελτίου 2 ή 5 ή 7; Αληθεύει ή όχι ότι το καλοκαίρι σε πολλές περιοχές, είτε αυτές χαρακτηρίζονται τουριστικές είτε μη τουριστικές, από τα 100 ευρώ που πέφτουν στην αγορά τα 70 είναι φορολογικώς ανύπαρκτα; Πολλοί «επιχειρηματίες», πολλές φορές και on camera, έχουν παραδεχθεί ότι δεν εκδίδουν αποδείξεις με μόνιμη αιτιολογία την υπερφορολόγηση και το μόνο που δεν μας έχουν πει ακόμα είναι «αχ κακούργα κοινωνία, άλλους τους ανεβάζεις και μόνο εμάς μας κατεβάζεις…». Όλοι κάποια στιγμή τους έχουμε ακούσει, είτε στις καθημερινές συναλλαγές μας είτε παλαιότερα στην τηλεόραση σε διάφορα σχετικά με το θέμα αυτό καλοκαιρινά ρεπορτάζ, τα οποία πια έχουν σταματήσει προσωρινά μιας και την επικαιρότητα μονοπωλεί η πανδημία (σωστά) αλλά και ο Μπάμπης.

Οιγνωστοί λοιπόν σε όλους μας «αρνητές» καταβολής φόρων και ασφαλιστικών εισφορών ή αλλιώς παραβάτες της φορολογικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, παλαιότερα προέβαλαν ως «άλλοθι» για την παραβατική συμπεριφορά τους τις συνεχείς αυξήσεις στην άμεση και έμμεση φορολογία, άλλοθι που απλόχερα τους έδινε η πολιτεία, ενώ σήμερα που έχουμε σημαντική μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων, προβάλλουν ως «άλλοθι» την πανδημία η οποία τους κράτησε κλειστούς ή υπολειτουργούντες για να συνεχίζουν την αντικοινωνική παραβατική τους συμπεριφορά,η οποία έχει σαν αποτέλεσμα να δηλώνουν όσο το δυνατόν μικρότερο εισόδημα έτσι ώστε να μην καταβάλλουν ή να καταβάλλουν ελάχιστα ποσά φόρων και να οικειοποιούνται παράλληλα μεγάλα κονδύλια ενισχύσεων – επιχορηγήσεων κ.λπ. στερώντας τα από αυτούς που πραγματικά τα έχουν ανάγκη.

Μέχρι πότε λοιπόν θα συνεχισθεί αυτή η κατάσταση; Πως θα αναζητηθούν τα έσοδα που σήμερα χάνονται από το όργιο της φοροδιαφυγής αλλά και της εισφοροδιαφυγής για να μειωθεί ακόμα περισσότεροη φορολογικήεπιβάρυνση των συνειδητά συνεπών; Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι με την δημιουργία αντικρουόμενων συμφερόντων μεταξύ «επιχειρηματιών» και καταναλωτών, κάτι που έχει προταθεί από το Ινστιτούτο Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών από το 2009 και απαιτεί μια πραγματικά ριζοσπαστικού χαρακτήρα φορολογική μεταρρύθμιση, την εντατικοποίηση των επιτόπιων προληπτικών φορολογικών και ασφαλιστικών ελέγχων, τη χρήση των έμμεσων μεθόδων ελέγχου στους μερικούς και τους πλήρεις φορολογικούς ελέγχους, την αυστηροποίηση των κυρώσεων για τα αδικήματα της μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων και της ανασφάλιστης εργασίας και την κατάργηση των δήθεν απλοποιήσεων – απαλλαγών που έχουν επιβάλει στους λογιστικούς – φορολογικούς κανόνες κάποιες συντεχνίες με αποτέλεσμα να καθίστανται απόλυτα δυσχερείς οι ελεγκτικές επαληθεύσεις στη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων.

Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι κάθε πολίτης πρέπει να μην καλύπτει αυτή τη συμπεριφορά, υποκύπτοντας συνήθως στο δέλεαρ μιας έκπτωσης, γιατί στο τέλος αυτός θα κληθεί να καλύψει, όπως καλύπτει και μέχρι σήμερατα ποσά που οικειοποιούνται όλοι όσοι έχουν αναγάγει τη φοροδιαφυγή σε εθνικό σπορ, δήθεν «επιχειρηματίες», αλεξιπτωτιστές η πλειοψηφία των οποίων στήνουν «επιχειρήσεις» διενεργώντας αρπαχτές, καταστρατηγώντας κάθε φορολογική, εργατική και ασφαλιστική διάταξη, «ξυπνοπούλια» που πίνουν εις υγείαν των «κορόιδων» που έχουν όμως το θράσος να απαιτούν παροχές από την πολιτεία (πρωταθλητές στην απορρόφηση επιδομάτων – κοινωνικών μερισμάτων κ.λπ.), ενώ ασελγούν κατ’ επάγγελμα και εξακολούθηση εις βάρος της.

Πρέπει κάποια στιγμή να πάψουν να πληρώνουν τα μαλλιοκέφαλά τους οι συνεπείς δηλαδή τα κορόιδα, για να ευημερούν οι «έξυπνοι» δηλαδή τα λαμόγια, ενώ παράλληλα πρέπει πάψει το φαινόμενο της στοχοποίησης όσων με επώνυμες παρεμβάσεις αναδεικνύουν το πρόβλημα, συνήθως από άτομα που στα πλαίσια μιας ακατανόητης «συναδελφικότητας», αναλαμβάνουν το ρόλο αυτόκλητων υπερασπιστών των φορολογικά και ασφαλιστικά «απόρων», χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα με περίσσια υποκρισία.

* Φοροτεχνικός, Διευθυντής Φορολογικού Τμήματος Tax Advisors I.K.E., Πρόεδρος Ινστιτούτου Οικονομικών και Φορολογικών Μελετών