Οι λίμνες «σβήνουν» από τον χάρτη

Γράφει ο Λευτέρης Στάικος

Πάνω από τις μισές μεγάλες λίμνες και ταμιευτήρες στον κόσμο έχουν συρρικνωθεί, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, κυρίως λόγω της κλιματικής αλλαγής όπως και της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Το γεγονός αυτό εντείνει τις ανησυχίες των επιστημόνων για την επάρκεια νερού στον γεωργικό τομέα, την υδροηλεκτρική ενέργεια και την κατανάλωση, σύμφωνα με διεθνή ομάδα ερευνητών. Περίπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού ζει στη λεκάνη μιας λίμνης που στεγνώνει, προειδοποιούν οι επιστήμονες στην επιθεώρηση «Science».

Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Guardian», ορισμένες από τις σημαντικότερες πηγές γλυκού νερού στον κόσμο -από την Κασπία μέχρι τη λίμνη Τιτικάκα της Νότιας Αμερικής- έχουν σημειώσει σημαντικές απώλειες τα τελευταία 30 χρόνια. Η ποσότητα που χάθηκε αντιστοιχεί στον συνολικό όγκο νερού που καταναλώθηκε στις ΗΠΑ το 2015.

Αν και οι λίμνες καλύπτουν μόνο το 3% της έκτασης του πλανήτη, συγκρατούν σχεδόν το 90% του υγρού επιφανειακού γλυκού νερού και αποτελούν βασικές πηγές πόσιμου νερού, άρδευσης και ενέργειας. Eπιπλέον, το νερό τους είναι πολύτιμο για την επιβίωση ζώων και φυτών. Σε όλο τον κόσμο, οι σημαντικότερες λίμνες παρουσιάζουν απότομη μείωση της ποσότητας των υδάτων. Σχεδόν 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι επηρεάζονται άμεσα, ενώ πολλές περιοχές έχουν αντιμετωπίσει ελλείψεις τα τελευταία χρόνια, όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες.

Για παράδειγμα, η λίμνη Μιντ του ποταμού Κολοράντο στις νοτιοδυτικές ΗΠΑ, η μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της χώρας, έχει υποχωρήσει δραματικά εν μέσω μιας μεγάλης ξηρασίας. Οι ερευνητές, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Guardian», χρησιμοποίησαν δορυφορικές μετρήσεις για σχεδόν 2.000 από τις μεγαλύτερες λίμνες και ταμιευτήρες του κόσμου, οι οποίες αντιπροσωπεύουν συνολικά το 95% της συνολικής αποθήκευσης γλυκού νερού στη Γη.

Μελετώντας περισσότερες από 250 χιλιάδες δορυφορικές εικόνες από το 1992 έως το 2020, μαζί με κλιματικά μοντέλα, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, το 53% των λιμνών και των ταμιευτήρων είχαν απωλέσει σημαντικές ποσότητες νερού, με καθαρή μείωση περίπου 22 δισ. τόνων ετησίως, ποσότητα που οι συντάκτες της έκθεσης συνέκριναν με τον όγκο 17 λιμνών όσο η Μιντ στο Κολοράντο. Περισσότερο από το 50% της καθαρής απώλειας του όγκου νερού στις φυσικές λίμνες μπορεί να αποδοθεί στην ανθρώπινη δραστηριότητα και την κλιματική αλλαγή, επισημαίνουν οι συντάκτες της μελέτης.

Η έκθεση διαπίστωσε απώλειες στην αποθήκευση νερού στις λίμνες, συμπεριλαμβανομένων των υγρών τροπικών περιοχών, αλλά και της ψυχρής Αρκτικής. Οι λίμνες αυτές επηρεάστηκαν από διαφορετικούς παράγοντες. Στην Αρκτική, οι λίμνες έχουν στερέψει εξαιτίας ενός συνδυασμού αλλαγών στη θερμοκρασία, τις βροχοπτώσεις, την εξάτμιση και την απορροή του νερού. Η Κασπία, ανάμεσα στην Ασία και την Ευρώπη, το μεγαλύτερο «εσωτερικό» υδάτινο σώμα του κόσμου, έχει από καιρό συρρικνωθεί λόγω της κλιματικής αλλαγής και της χρήσης νερού.

«Η συρρίκνωση πολλών λιμνών έχει τεκμηριωθεί επαρκώς, αλλά η έκταση της αλλαγής και οι λόγοι που την προκαλούν έχουν εξεταστεί λιγότερο διεξοδικά», υποστηρίζει ο Φανγκφάνγκ Γιάο, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και επισκέπτης ερευνητής στο Cooperative Institute for Research in Environmental Sciences του Πανεπιστημίου του Κολοράντο.

Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι, λίμνες στο Αφγανιστάν, την Αίγυπτο και τη Μογγολία επλήγησαν από την άνοδο της θερμοκρασίας, η οποία μπορεί να αυξήσει την απώλεια νερού στην ατμόσφαιρα. Οι κλιματολόγοι γενικά πιστεύουν ότι, οι ξηρές περιοχές του κόσμου θα στεγνώσουν περισσότερο και θα υπάρξει σημαντική απώλεια νερού ακόμη και σε υγρές περιοχές. Ανάμεσα στις διάφορες λίμνες, αρκετοί ερευνητές έχουν εστιάσει και σε ορισμένες ελληνικές. Τάση ξήρανσης λοιπόν, εντοπίζεται στις Πρέσπες, την τεχνητή λίμνη του Πολυφύτου και την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών.

Η ομάδα συνδύασε παρατηρήσεις τριών δεκαετιών από μια σειρά δορυφόρων με μοντέλα για να ποσοτικοποιήσει τις τάσεις στην αποθήκευση νερού στις λίμνες, σε παγκόσμιο επίπεδο. Χρησιμοποίησε 250.000 στιγμιότυπα από 1.972 από τις μεγαλύτερες λίμνες της Γης, που καταγράφηκαν από δορυφόρους την περίοδο 1992-2020. Επίσης, συγκέντρωσαν μετρήσεις για τις στάθμες νερού από εννέα δορυφορικά αλτίμετρα και μελέτησαν τις μετρήσεις αυτές σε βάθος χρόνου για να μειώσουν την όποια αβεβαιότητα. Για τις λίμνες χωρίς μακροχρόνια καταγραφή στάθμης, χρησιμοποίησαν πρόσφατες μετρήσεις νερού που έγιναν από δορυφόρους. Ο συνδυασμός των πρόσφατων μετρήσεων στάθμης με πιο μακροπρόθεσμες μετρήσεις του εμβαδού τους, επέτρεψε στους επιστήμονες να υπολογίσουν τον όγκο των λιμνών πριν από δεκαετίες.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, το 53% των λιμνών παγκοσμίως, τόσο στις ξηρές όσο και στις υγρές περιοχές, παρουσίασε μείωση του όγκου τους. Οι απώλειες στις υγρές τροπικές λίμνες και στις λίμνες της Αρκτικής υποδηλώνουν πιο εκτεταμένες τάσεις ξήρανσης από ό,τι είχε γίνει προηγουμένως αντιληπτό. Στις τεχνητές λίμνες αυτή η μείωση είναι μεγαλύτερη: Σχεδόν τα δύο τρίτα τους παγκοσμίως, παρουσίασαν σημαντικές απώλειες νερού.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι λίμνες αποθηκεύουν το 87% του νερού του πλανήτη, γεγονός που τις καθιστά πολύτιμο πόρο για το οικοσύστημα της Γης. Σε αντίθεση με τα ποτάμια, σημειώνουν οι ερευνητές, οι λίμνες δεν παρακολουθούνται επαρκώς, αν και παρέχουν νερό για ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας. Όταν περίπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού κατοικεί στη λεκάνη μιας λίμνης που ξηραίνεται, η βιώσιμη διαχείριση των υδατικών πόρων είναι κάτι περισσότερο από επιτακτική.

Πηγή: Εφημερίδα One Voice (φύλλο #470)