Οι μοιραίοι της Αριστεράς και οι προσωπικές διαδρομές

Του Βασίλη Ταλαμάγκα

Όποιοι έχουν διαβάσει το «κιβώτιο» του Αρη Αλεξάνδρου κατανοούν απολύτως ολες τις διαχρονικές παθογένειες της Ελληνικής αριστερας , που  σε ένα μεγάλο βαθμό  η πορεία της είναι συνώνυμο της διάσπασης .

Στον απόηχο της τελευταίας συνεδρίασης της Νεας Αριστερας , ενός κόμματος που μετριέται σήμερα δημοσκοπικα πέριξ του 1,5% πάρθηκαν αποφάσεις  που σχολιάζονται ευρύτατα , όχι γιατί αποτελούν κομβικές πολιτικές αποφάσεις , αλλά γιατί διαφαίνεται ξεκάθαρα η παθογένεια μιας μερίδας της αριστερας .

Η ανακοίνωση που εξεδοθη μετα την συνεδρίαση είναι ενδεικτική του πως αντιλαμβάνεται μια μερίδα πολιτικών στελεχών του συγκεκριμένου χώρου , τον πολλαπλασιασμό της πολιτικής δύναμης .

«Με ευρύτατη πλειοψηφία εγκρίθηκε το κείμενο της πολιτικής απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής για την πορεία της Νέας Αριστεράς.

Αποφασίστηκε η διεξαγωγή του προγραμματικού Συνεδρίου της Νέας Αριστεράς στα τέλη Ιουνίου. Στην πορεία προς αυτό, η Νέα Αριστερά εγκαινιάζει μια μεγάλη εκστρατεία με τον τίτλο «η Αριστερά που ακούει».

Παράλληλα αποφασίστηκαν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες δράσης και διαλόγου εντός και εκτός του κοινοβουλίου με κάλεσμα σε όλα τα κόμματα της αριστερής και προοδευτικής αντιπολίτευσης, σε προσωπικότητες, πολίτες κινήματα και φορείς. Για την προγραμματική συζήτηση που θα βάζει στο επίκεντρο τα μεγάλα επίδικα της εποχής μας: την πολεμική οικονομία, το κοινωνικό κράτος, τους θεσμούς και τα δικαιώματα, την κλιματική μετάβαση.

Επαναβεβαιώνεται η απόφαση του 1ου Συνεδρίου της Νέας Αριστεράς για την συγκρότηση Λαϊκού Μετώπου ως τη μόνη και κύρια απάντηση στο κοινωνικό αίτημα για την ανατροπή του καθεστώτος Μητσοτάκη και την ανάδειξη μιας κυβέρνησης άμεσων και ριζικών αλλαγών σε κάθε πεδίο της καθημερινής ζωής, χωρίς όμως βιαστικές κινήσεις και αποκλειστικές συνεργασίες.

Επιπλέον, η ΚΕ της Νέας Αριστεράς απορρίπτει τα σενάρια για συγκόλληση κοινοβουλευτικών ομάδων και επιμένει στην έναρξη προγραμματικού διαλόγου ώστε να δοθεί πειστική απάντηση στο καθεστώς Μητσοτακη».

Ολο το τελευταίο διάστημα καλλιεργήθηκε η προσδοκία  για την συγκρότηση κοινής κοινοβουλευτικής ομάδας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς . Αν αφήσουμε στην άκρη τις ιδεολογικές φορτίσεις , οι αντιστάσεις που προέβαλαν τόσο ο Γραμματέας του κόμματος, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, όσο και στελέχη της «Ομπρέλας» με προεξάρχοντα τον Ευκλείδη Τσακαλώτο επιβεβαιώθηκαν στην πιο αρνητική εξέλιξη για την Κουμουνδούρου. Αυτή ήταν  , αντί μιας ένωσης δυνάμεων απέναντι στην κυβέρνηση , της έναρξης …διαλόγου  με ολους για να γίνει αυτό στο απώτερο μέλλον .

Φυσικά και έχει κάθε δικαίωμα η Νεα Αριστερά να μην δώσει χείρα βοηθείας – κοινοβουλευτικά τουλάχιστον – στον καταρρεοντα ΣΥΡΙΖΑ .

Αν όμως κάποιος αναλογιστεί τις προσωπικές θέσεις και στρατηγικές διαχρονικά,  θα δει ότι ακόμα και την ύστατη ωρα που η παρουσία του κόμματος τείνει να γίνει πολιτικο ανέκδοτο , ο Ευκλείδης Τσακαλωτος διαλύει ότι έχει απομείνει στον ευρύτερο χώρο που ανήκει .

Το κάνει όπως τότε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που με τις εμμονές του στην φορολόγηση της μεσαίας τάξης και στα «μαξιλαράκια» , υποθήκευσε την κυβερνητική πορεία της Ελληνικής αριστερας προς την εξουσία , για δεκαετίες .

Πηγή: Καθημερινή One Voice