Όταν η δικαιοσύνη λάμπει…

Πώς είναι να ζεις σε μια χώρα που δεν αποδίδεται Δικαιοσύνη; Πως να εμπιστευτείς τους θεσμούς της; Πως να νιώσεις ασφάλεια; Πως να σεβαστείς το γράμμα του νόμου, όταν αυτό το ίδιο σε οδηγεί στην ανομία;

Η υπόθεση της καταδίκης της 53χρονης καθαρίστριας έχει προκαλέσει κύμα συμπαράστασης.

Η γυναίκα παραπέμφθηκε σε δίκη και της επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 10 ετών επειδή πλαστογράφησε το απολυτήριο δημοτικού, δηλώνοντας ότι έχει τελειώσει την έκτη και όχι την πέμπτη τάξη, όπως ίσχυε.

Ο Νόμος πράγματι απαιτεί για πρόσληψη στη συγκεκριμένη θέση να έχει κάποιος απολυτήριο δημοτικού – αν και κανείς μας φαντάζομαι δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να πληροίς αυτήν την προϋπόθεση για να γίνεις καθαρίστρια, αλλά ας δεχτούμε ότι ο κρατικός οργανισμός έχει θέσει κάποια κριτήρια που πρέπει να γίνουν σεβαστά.

Αυτό είναι η Δικαιοσύνη; Το «γράμμα του Νόμου»; Και εάν είναι μόνο και αυστηρά αυτό, εφαρμόζεται άραγε για όλους;

Το γράμμα του νόμου, ανάλογα με το πώς το αντιλαμβάνεται ο καθένας, μπορεί να εφαρμοστεί προσαρμοσμένο στις περιστάσεις. Κι αυτό, όταν εφαρμόζεται ορθά, σε ένα κράτος δικαίου, οδηγεί στη δικαιοσύνη, αλλιώς στην ανομία.

Δεν είναι δυνατόν να μην προκληθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα και η ανάλογη αγανάκτηση όταν βλέπουμε μεγαλοκαταχραστές να κυκλοφορούν ελεύθεροι και η δικαιοσύνη να εξαντλεί όλη της την αυστηρότητα σε αυτή τη γυναίκα, να χαρακτηρίζει την πράξη της κακούργημα και να της επιβάλλεται αυτή η ποινή. Η οποία για αυτή την πράξη είναι μεγαλύτερη και από κάποιες ποινές για φόνο εξ αμελείας!

Το ότι η κοινή γνώμη αντέδρασε είναι μια καλή αφορμή για να αλλάξουν – ενδεχομένως – κάποια πράγματα. Ας το ελπίσουμε…

«Να αλλάξεις τον κόσμο φίλε Σάντσο, δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία. Είναι δικαιοσύνη!»