Όταν ο Δαβίδ παριστάνει τον Γολιάθ

Φοιτητές φορούσαμε στο λαιμό Παλαιστινιακά μαντίλια.                                                                                                                                 

Πάντα υποστηρίζω τον δίκαιο αγώνα τους για εθνική ανεξαρτησία.                                                                                                                          

Δηλητηρίασαν τον Αραφάτ με πολώνιο και χάθηκε η μοναδική ευκαιρία για ειρήνη.                                                                                             

Ετούτο το κορίτσι που απήγαγαν προχθές (ανάμεσα στα άλλα) με μια μοτοσικλέτα, ονομάζεται Νόα.        

                                                                       

Συμμετείχε σε ένα μουσικό φεστιβάλ αφιερωμένο στην ειρήνη που γινόταν κοντά στο συνοριακό φράχτη με τη Γάζα…                                                                                                  

Η 30χρονη Γερμανίδα tattoo artist Shani Louk βρήκε τραγικό θάνατο.                                            

                                                                                   

Την απήγαγαν, τη δολοφόνησαν και περιέφεραν σαν τρόπαιο το άψυχο σώμα της πάνω σε ένα φορτηγό.                       

Ανέβασαν στα Social media φωτογραφίες και βίντεο όπου διαπομπεύουν το πτώμα της.                                                                                                

Την αναγνώρισε η ξαδέρφη της από τα τατουάζ.

Διακόσια πενήντα παιδιά νεκρά στο Nova Festival.                                                                                                                                                  

Όχι μόνο από το Ισραήλ αλλα και από Γερμανία, Αμερική, Καναδά, Νορβηγία.                                                                                                              

Ένα μεγάλο πάρτι ήτανε με χορό όλη τη νύχτα, στο πλαίσιο της εβραϊκής γιορτής Sukkot.                                                                                                       

Ένα πάρτι που πνίγηκε στο αίμα.                                                                                                                                              

Ποτέ δεν δικαιολόγησα τις “παράπλευρες απώλειες” και τα “όποιος δεν είναι μαζί μας είναι με τον εχθρό’.                                                                                      

Το “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα” δεν είναι επαναστατικό, ούτε καν σταλινικό αλλά αγριάδα των … απανταχού προτεσταντών.                    

Είναι αυτονόητο πως υποστηρίζουμε πάντα τον Δαβίδ όταν πολεμάει με τον Γολιάθ.                                                                                                              

Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα μικρό παιδάκι με μια σφεντόνα που πετάει πέτρες σ αυτούς που το πυροβολούν με τα μυδράλια.                                                                                                                                                                                                                                                                    Όταν όμως ο Δαβίδ συμπεριφέρεται σα να είναι ο Γολιάθ χάνει κάθε ηθικό πλεονέκτημα.                                                                                                     

Αν δεις τους χάρτες που δημοσιεύουμε σήμερα, με το πώς συρρικνώνονται, μέχρι εξαφανίσεως, τα Παλαιστινιακά εδάφη τις τελευταίες δεκαετίες της (ο Θεός να την κάνει) εκεχειρίας, θα καταλάβεις ποιος την ροκανίζει και πόσο επωφελείται απ αυτήν.                          Ο χειρότερος σύμβουλος όμως είναι η απόγνωση.                                                                               

                                                                                   

Οι Παλαιστίνιοι κατάφεραν να διεθνοποιήσουν την υπόθεσή τους με ανταρτοπόλεμο, με εντυπωσιακές αεροπειρατείες.                                     

Και να κερδίσουν την διεθνή κοινή γνώμη που έβλεπε αυτά τα παιδάκια με τις σφεντόνες να πέφτουν αιμόφυρτα από τα Ισραηλινά πυρά.                                                                                                                                                                                                            

Ποτέ δεν διανοήθηκαν να συγκρουστούν κατά μέτωπο με την Ισραηλινή στρατιωτική μηχανή.                                                             

Οι “πανηγυρισμοί” για την εφήμερη επιτυχία του στρατιωτικού αιφνιδιασμού επισκιάστηκαν από την αγριότητα της Χαμάς απέναντι στους αμάχους.                                                                                                                                                                                  

Από την βαρβαρότητα των τζιχαντιστών συνοδοιπόρων της.                                                                                                                             

Η απάντηση δόθηκε με το ίδιο σκληρό νόμισμα.                                                                                                                                                 

Με εκατόμβη αμάχων.                                                                                                                                                                                                          

Η “εξέδρα” παρακολουθεί αμήχανη.                                                                                                                                              

Μπορεί να μην είναι αυτή η αρχή του τέλους της Παλαιστινιακής αρχής, ωστόσο η συρρίκνωση των Παλαιστινιακών εδαφών θα συνεχιστεί, μέχρι εξαφανίσεως.                                                                                                                                                                 

Όμως αυτό ήταν ένα ισχυρό πλήγμα, μεγάλη ζημιά στην διεθνή εικόνα της Παλαιστινιακής αντίστασης.                                                                             

ΥΓ: Αύριο θα γράψω, δύο λογάκια κι εγώ, για τις άυτοδιοικητικές εκλογές