Όταν το πετρέλαιο μετατρέπεται σε όπλο…
Παρά τις διαβεβαιώσεις Τραμπ πως πετρέλαιο υπάρχει… άφθονο (αναφορά που μάλλον σχετίζεται με το άνοιγμα των στρατηγικών αποθεμάτων των ΗΠΑ), η τιμή του μαύρου χρυσού έφτασε σήμερα να ενισχυθεί έως και κατά 20%. Οι προσπάθειες σταθεροποίησης της αγοράς ανέκοψαν κάπως το ράλι, όμως οι αναλυτές δεν κρύβουν την ανησυχία τους για τις βραχυπρόθεσμες αλλά κυρίως μακροπρόθεσμες συνέπειες της νέας αυτής κρίσης.
Η ίδια η επίθεση στην Aramco μείωσε την παραγωγή της νούμερο ένα πετρελαϊκής χώρας κάτω από το μισό, ένα καθεστώς που θα διαρκέσει αρκετές ημέρες, αν όχι εβδομάδες, έως ότου οι ζημιές που έγιναν να αποκατασταθούν. Αυτό έχει σημασία τόσο για πρακτικούς λόγους, για τα επίπεδα ροής διεθνώς, όσο και για ψυχολογικούς δεδομένου ότι η άτυπη «βασίλισσα» του ΟΠΕΚ λειτουργεί πάντα εξισορροπιστικά στις διαφορετικές τάσεις που υπάρχουν στους κόλπους του καρτέλ, ενώ αποτελεί τα μάτια και τη φωνή της Δύσης και δη, των Αμερικανών.
Παράλληλα, ο τρόπος που έγινε η επίθεση με τη χρήση drone και το επικίνδυνο προηγούμενο που δημιουργεί για την ασφάλεια των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων προκαλεί εύλογα ανησυχία. Δείχνει καθαρά πόσο ευάλωτη μπορεί να είναι μια χώρα, όσο ισχυρή κι αν είναι πολιτικά και στρατιωτικά, έχοντας όχι μόνο δικό της, άρτια εξοπλισμένο στρατό, αλλά και τις… πλάτες των Αμερικανών. Ανοίγει δε, παράθυρο για γεωπολιτικές εξελίξεις, δεδομένου ότι οι Αμερικανοί ρίχνουν ήδη την ευθύνη, όχι στους Χούτι, αλλά στο ίδιο το Ιράν και καιροφυλαχτούν να αντιδράσουν…
Κοινώς, η αγορά δεν στέκεται τόσο στην τωρινή διαταραχή στα επίπεδα προσφοράς, που με τις διορθωτικές κινήσεις που θα γίνουν τόσο από το ίδιο το Ριάντ όσο και από τους συμμάχους του δεν θα αφήσουν να δημιουργηθεί πραγματικό πρόβλημα στην ροή μαύρου χρυσού, όσο στο γεγονός ότι η πληγή που έχει ανοίξει με το ζήτημα του Ιράν κινείται σε ιδιαίτερα επικίνδυνα μονοπάτια. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, και τα συνεχή επεισόδια με τις καταλήψεις πλοίων στα Στενά του Ορμούζ.
Το Ιράν, που εκτός από τη στρατιωτική δύναμη που κατέχει, έχει άρρηκτους δεσμούς με εξτρεμιστικά στοιχεία και οργανώσεις στη Συρία, το Ιράκ, το Λίβανο και βέβαια την Υεμένη είχε προ πολλού απειλήσει τη διεθνή κοινότητα (και κυρίως τους Αμερικανούς) πως αν δεν της επιτρέπουν να εξάγει ομαλά το δικό της πετρέλαιο, δεν θα επιτρέψει με τη σειρά της την ομαλή ροή πετρελαίου από την περιοχή. Η τωρινή κρίση επιβεβαιώνει ότι η απειλή της δεν ήταν κούφια, ενώ χρησιμοποιώντας… τρίτους (π.χ. τους Χούτι), μπορεί θεωρητικά να αποποιείται κάθε ευθύνη, όσο κι αν ο Λευκός Οίκος… χτυπιέται.
Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν όσους αναλυτές του ενεργειακού κλάδου επέμεναν εδώ και μήνες ότι η αγορά των commodities μπορεί να επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις (και εξελίξεις). Και δεν είναι τυχαίο ότι η σημερινή συζήτηση περιστρέφεται στο κατά πόσο η ήδη ευάλωτη παγκόσμια οικονομία μπορεί να απειληθεί με ύφεση, αν οι αγορές βρεθούν αντιμέτωπες με μια νέα πετρελαϊκή κρίση.
