Όταν υπάρχει τσίπα!

Το όνομα του Άλαν Γκαρσία δεν είναι γνωστό στο ελληνικό κοινό και δικαιολογημένα. Το Περού είναι πολύ μακριά, ώστε το πολιτικό σκηνικό του να μας απασχολεί σε συχνή βάση. Όμως, δεν μπόρεσα να αποφύγω τους συνειρμούς με την ελληνική πραγματικότητα, με την επικαιρότητα να μονοπωλείται σχεδόν από τη συζήτηση για την υπόθεση Novartis και την όποια ευθύνη συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων.

Ο Άλαν Γκαρσία, πρώην πρόεδρος του Περού, αυτοκτόνησε το πρωί της Τετάρτης, όταν κυριολεκτικά έξω από την πόρτα του βρισκόταν η αστυνομία προκειμένου να τον συλλάβει εκτελώντας ένταλμα σύλληψης του για την εμπλοκή του στο μέγα σκάνδαλο της Odebrecht.

To σκάνδαλο Odebrecht θεωρείται το σκάνδαλο του αιώνα στην ευρύτερη Λατινική Αμερική, δεδομένου ότι εμπλέκει 12 διαφορετικές χώρες, προέδρους, πρωθυπουργούς, υπουργούς, κάθε είδους αξιωματούχους, οι οποίοι χρηματίστηκαν με δεκάδες εκατομμύρια δολάρια προκειμένου ο βραζιλιάνικος κατασκευαστικός κολοσσός –ο μεγαλύτερος στον κλάδο στη νότια Αμερική- να διασφαλίσει συμβόλαια μεγάλων έργων σε όλες τις χώρες.

Συγκεκριμένα στο Περού το σκάνδαλο βαραίνει συνολικά τέσσερις πρώην προέδρους της χώρας, ανάμεσα τους και ο Γκαρσία.

Δεν θα ασχοληθώ με το μερίδιο ενοχής του Γκαρσία και του κάθε… Γκαρσία. Δεν έχει σημασία. Και σίγουρα υπάρχουν ποικίλες αντιδράσεις για την απόφαση του να αυτοπυροβοληθεί, παρά να αντιμετωπίσει τον διασυρμό μιας δίκης και πιθανής φυλάκισης του.

Για κάποιους μια τέτοια απόφαση είναι η εύκολη λύση, η εύκολη διέξοδος.

Προσωπικά δεν συμφωνώ. Δεν συμφωνώ, διότι γνωρίζω πως σε χώρες όπως το Περού, σε χώρες όπως η Ελλάδα, -διότι, δυστυχώς, όσο κι αν δεν μας αρέσει, η χώρα μας έχει περισσότερες ομοιότητες με το… Περού παρά με μια δυτική ευρωπαϊκή χώρα- ο τρόπος που δρουν τα διαπλεκόμενα και τα διάφορα… παραδικαστικά κυκλώματα σημαίνει ότι το κάθε λαμόγιο, μπορεί εύκολα ή σχετικά εύκολα να την… σκαπουλάρει ή έστω να πέσει στα… μαλακά. Ένας καλός δικηγόρος μπορεί να κάνει… θαύματα! Και σε κάθε περίπτωση, η όλη διαδικασία παίρνει χρόνια και χρόνια.

Άρα συντάσσομαι σε αυτούς που θεωρούν, διότι τη δική μου γνώμη καταθέτω εδώ, πως ο Γκαρσία έδωσε τέλος στη ζωή του από ευθιξία κα όχι από έλλειψη θάρρους. Σε αντίθεση δε, με έτερους συναδέλφους του, που είχαν παραδεχτεί ότι τα… πήραν, επέμενε πεισματικά μέχρι το τέλος για την αθωότητα του.

Προφανώς με όλα αυτά δεν θέλω να πω πως, όποιος είναι αθώος σε τέτοιες υποθέσεις, πρέπει να ακολουθεί το παράδειγμα του Γκαρσία. Η επιλογή μιας δύσκολης και χρονοβόρας διαδικασίας, όπως είναι μια δίκη για να επιβεβαιώσει την αθωότητα του είναι σαφώς θεμιτή και θα πρέπει πάντα και κυρίως να είναι η πρώτη επιλογή. Απαιτεί, άλλωστε, μεγάλη υπομονή και γερό στομάχι, δεδομένου πως το τεκμήριο της αθωότητας είναι μόνο νομικός όρος και δεν έχει σχέση με την… ρετσινιά που σου μένει και αποτυπώνεται στη συνείδηση του κοινού.

Οπότε δεν μπορώ να μην κατακρίνω το… τσίρκο των τελευταίων ημερών γύρω από την πιθανή άρση της ασυλίας του Ανδρέα Λοβέρδου για την υπόθεση Novartis, που θα συζητηθεί σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής. Εφόσον ο ίδιος ο πρώην υπουργός δήλωσε ότι συμφωνεί και επιθυμεί την άρση της ασυλίας του, ώστε να… λάμψει η αλήθεια μέσα από τον δρόμο της Δικαιοσύνης, όπως είναι και το πιο σωστό, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ με ποιο ακριβώς δικαίωμα ο Αδωνις Γεωργιάδης είχε βγει δημοσίως και είχε κατακρίνει τον κύριο Λοβέρδο για τη στάση του.

Θυμίζω ότι σε εμφάνιση του στον ΣΚΑΙ, πριν λίγες ημέρες, ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. είχε βγει και είχε δηλώσει ότι θεωρεί ότι «η Βουλή δεν έχει δικαιοδοσία να άρει καμία ασυλία για παράνομη κλήση», ενώ είχε επικρίνει και τη στάση του κυρίου Λοβέρδου, ισχυριζόμενος ότι κάνει λάθος που θέλει να αρθεί η ασυλία του. Ο δε, κύριος Λοβέρδος καθόταν ακριβώς δίπλα του!

Βεβαίως, όταν η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας αποφάσισε επίσης να ψηφίσει υπέρ της άρσης της ασυλίας του μετρώντας την επικοινωνιακή ζημιά μιας αντίθετης απόφασης, αδειάζοντας ανοιχτά τον αντιπρόεδρο της, με τρόπο που έγινε αντιληπτό από όλους, ο κ. Γεωργιάδης έκανε μια ωραιότατη κωλοτούμπα δηλώνοντας χθες ότι θα ακολουθήσει την κομματική γραμμή και θα ψηφίσει υπέρ της άρσης της ασυλίας. Όμως, προφανώς ήταν αργά για να σβήσει τα… γραμμένα στον τηλεοπτικό φακό.

Όταν έχεις τσίπα, αντιμετωπίζεις με θάρρος το βάρος των πιθανών ευθυνών σου. Αν δεν συμφωνείς με τις κατηγορίες, προσπαθείς να αποδείξεις το αντίθετο μέσα από το δρόμο της Δικαιοσύνης. Αν δεν θέλεις, για οποιοδήποτε λόγο, να μπεις στην όλη διαδικασία, υπάρχουν πάντα έτερες, ακραίες και… οριστικές λύσεις. Δεν κρύβεσαι πίσω από διαδικασίες και νομικά παραθυράκια, δεν κρύβεσαι πίσω από ασυλίες, δεν κρύβεσαι πίσω από μηνύσεις!