Ούτε δουλειά, ούτε πάθος

Τι έκαναν όλο το καλοκαίρι;

Καθίσαμε να δούμε και τις δύο ελληνικές ομάδες. Πάνω κάτω σαν να βλέπαμε μία ομάδα. Δεν ήξεραν τι να την κάνουν την μπάλα. Ειδικά οι παίκτες του ΟΦΗ. Τη γυρνούσαν, τη γυρνούσαν και δεν μπορούσαν να διασπάσουν την αντίπαλη άμυνα. Όλο το καλοκαίρι τι δούλευαν την προετοιμασία; Δεν είδαμε ένα σύστημα, μία τακτική διάσπασης της αντίπαλης κλειστής άμυνας.

Αυτό όμως που μας εκνεύρισε περισσότερο ήταν η έλλειψη πάθους. Ειδικά οι… μαύροι του ΟΦΗ δεν πήραν μία κόντρα. Δεν βγήκαν πρώτοι σε μια μονομαχία. Λογικό. Αφού παίζουν δύο-τρεις Έλληνες σε κάθε ομάδα και οι υπόλοιποι είναι μισθοφόροι. Αλλά και αυτό ακόμα δεν θα έπρεπε να ισχύει σε ένα τέτοιο ματς. Ακόμα και ο μισθοφόρος σε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι έπρεπε να τρώει σίδερα.

Ισοφαρίζει ο Άρης μέσα στο γήπεδό του και αντί να βάλει τους απίθανους Ουκρανούς στα καρέ τους, έφαγε στο καπάκι δεύτερο γκολ. Ο δε ΟΦΗ στο δεύτερο μέρος δεν έκανε ούτε μία τελική. Όχι ευκαιρία, δεν μπήκε στο τέρμα του Απόλλωνα.

Ξέρουν μόνο να τσακώνονται για το βάζο με το μέλι.