P. Murphy: Η λιτότητα καταστρέφει την ευρωπαϊκή παραγωγή

Με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη αλληλεγγύης ομάδας ευρωβουλευτών της GUE/NGL στην Ελλάδα η fmvoice.gr αναζήτησε τον Ιρλανδό ευρωβουλευτή του κόμματος ULA, Paul Murphy, ο οποίος μιλώντας στον Παναγιώτη Αθανασιάδη αναφέρθηκε στην κατάσταση που επικρατεί στην Ιρλανδία, στην καταστροφή της ευρωπαϊκής παραγωγικής βάσης από τις ακολουθούμενες πολιτικές λιτότητας κι έστειλε μήνυμα συμπαράστασης στους Έλληνες που δοκιμάζονται. Με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη αλληλεγγύης ομάδας ευρωβουλευτών της GUE/NGL στην Ελλάδα η fmvoice.gr αναζήτησε τον Ιρλανδό ευρωβουλευτή του κόμματος ULA, Paul Murphy, ο οποίος μιλώντας στον Παναγιώτη Αθανασιάδη αναφέρθηκε στην κατάσταση που επικρατεί στην Ιρλανδία, στην καταστροφή της ευρωπαϊκής παραγωγικής βάσης από τις ακολουθούμενες πολιτικές λιτότητας κι έστειλε μήνυμα συμπαράστασης στους Έλληνες που δοκιμάζονται.

Ερ.: Κύριε Murphy, ήρθατε στην Αθήνα λίγες μέρες μετά τις μαζικές εκδηλώσεις συμπαράστασης χιλιάδων Ευρωπαίων
ενάντια στην πολιτική λιτότητας που πλήττει τον ελληνικό λαό. Οι κινητοποιήσεις αυτές έσπασαν το στερεότυπο το οποίο αναπαρήγαγαν η ελληνική κυβέρνηση και τα εγχώρια ΜΜΕ, ότι οι Ευρωπαίοι είναι αρνητικά διακείμενοι απέναντι στη χώρα μας. Τελικά τι σκέφτονται στην πραγματικότητα οι Ιρλανδοί για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα;

PM : Η αλήθεια είναι ότι υπήρξε μια μαζική καμπάνια από τα media να δαιμονοποιήσουν τον Ελληνικό λαό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης. Είναι μία στρατηγική που θέλει να διχάσει τους λαούς της Ευρώπης προκειμένου να
μπορεί να τα βγάλει πέρα με τον καθένα ξεχωριστά. Μέχρι πρόσφατα είναι γεγονός ότι η καμπάνια αυτη είχε επηρεάσει και την ιρλανδική κοινή γνώμη, όπου πολλοί άνθρωποι υιοθέτησαν την άποψη περί ενός ελληνικού δημόσιου τομέα με υπερβολικά αμοιβόμενους υπαλλήλους κτλ. Ωστόσο η σκληρότητα του δεύτερου μνημονίου άλλαξε δραματικά αυτήν την εικόνα. Πλέον είναι ευρέως διαδεδομένη η αντίληψη ότι τα μέτρα λιτότητας δημιουργούν μία ζοφερή πραγματικότητα για τους «συνηθισμένους ανθρώπους» στην Ελλάδα με αποτέλεσμα πολλοί Ιρλανδοί να αντιμετωπίζουν πια με σεβασμό τον αγώνα του Ελληνικού λαού (εργαζομένων, φτωχών, ηλικιωμένων και νέων απέναντι στην ακολουθούμενη πολιτική. Μάλιστα σε πολλές δημόσιες συγκεντρώσεις ακούς κόσμο να λέει: «Πρέπει να γίνουμε πιο πολύ σαν τους Έλληνες. Πρέπει να αντεπιτεθούμε», δείχνοντας εκτός από το θαυμασμό τους για την αγωνιστικότητα των Ελλήνων και το φόβο τους για τις δραματικές συνθήκες διαβίωσης που φέρνουν και στην Ιρλανδία τα μέτρα λιτότητας που λαμβάνονται.

Ερ.: Τόσο η Ελλάδα και η Ιρλανδία όσο και η Πορτογαλία βρίσκονται υπό την επιτήρηση της τρόικα, με τη φιλοσοφία των πολιτικών που ακολουθούνται στις χώρες αυτές να είναι η ίδια αν και η οξύτητα τους φαίνεται για την ώρα να διαφέρει. Πολλοί λένε ότι μία ακόμα διαφορά ανάμεσα σε αυτές τις χώρες είναι και η «αποδοχή» αυτών των πολιτικών από τους πολίτες, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα των ιρλανδικών συνδικάτων τα οποία αποφεύγουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις.

PM : Κοιτάχτε, κανείς δεν μπορεί να πει ότι υπάρχει αποδοχή των μέτρων λιτότητας από τους Ιρλανδούς. Αντίθετα, υπάρχει τεράστια διαφωνία με την ακολουθούμενη πολιτική, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι έλαβαν χώρα μερικές μεγαλειώδεις κινητοποίησεις ενάντια σε αυτήν όπως για παράδειγμα δύο διαδηλώσεις με περισσότερους από 100.000 εργαζόμενους η κάθε μία. Παρόλα αυτά, η ηγεσία των συνδικάτων είναι πλήρως αναντίστοιχη των καταστάσεων με αποτέλεσμα να μην δώσει συνέχεια σε αυτές, δημιουργώντας μία αίσθηση ηττοπάθειας στον κόσμο που βγήκε στο δρόμο. Ωστόσο αυτό δεν εκτόνωσε τον θυμό του κόσμου ο οποίος φούντωσε κι εκδηλώθηκε στις εκλογές, όπου καταποντίστηκε η προηγούμενη κυβέρνηση (Fianna Fail) και ήρθαν στην εξουσία το έτερο συντηρητικό κόμμα (Fine Gael) σε συνεργασία με το Εργατικό Κόμμα, το οποίο αποδεικνυεται ίδιο με το δικό σας ΠΑΣΟΚ. Μετά τις εκλογές κάποιοι πίστεψαν πως κάτι μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο, ωστόσο οι ελπίδες αποδείχτηκαν γρήγορα φρούδες και πλέον η οργή του κόσμου ξαναφουντώνει, ενώ δεκάδες χιλιάδες πολιτών διοργανώνουν συγκεντρώσεις καθημερινά αρνούμενοι να συμβιβαστούν με τη λιτότητα. Ενδεικτικά να σας πω ότι το 89% των Ιρλανδών πολιτών δεν έχει πληρώσει ένα νέο φόρο που έχει επιβάλλει στα νοικοκυριά η κυβέρνηση.

Ερ.: Συζητώντας για τη λιτότητα στην Ευρωζώνη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μέτρα αυτά είναι άδικα. Από την άλλη βέβαια οι κυβερνήσεις και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι είναι ο μόνος τρόπος για να ξεπεραστεί η κρίση και να επανέλθουμε στο δρόμο της βιώσιμης ανάπτυξης. Είναι όντως έτσι ή υπάρχει κάποια εναλλακτική πολιτική που θα μπορούσε να βγάλει την ευρωζώνη από την κρίση και τους Ευρωπαϊκούς λαούς από τη φτώχεια;

PM : Οι πολιτικές λιτότητας δεν είναι μόνο άδικες αλλά και αναποτελεσματικές από τη στιγμή που οδηγούν στην ύφεση. Η Ευρωζώνη σαν σύνολο βρίσκεται για το 2012 αντιμέτωπη με την οικονομική συρρίκνωση, ακριβώς επειδή οι ακολουθούμενες πολιτικές καταστρέφουν την ευρωπαϊκή παραγωγή. Αντίθετα, μια εκ διαμέτρου διαφορετική πολιτική είναι απαραίτητη για να επανέλθει η ευρωπαϊκή οικονομία στην ανάπτυξη. Μια τέτοια πολιτική πρέπει να στηρίζεται στην άρνηση της πληρωμής των πιστωτών, τη φορολόγηση των φυσικών προσώπων με πολύ υψηλά εισοδήματα αλλά και των επιχειρήσεων, την επένδυση του δημοσίου σε προγράμματα τόνωσης της εργασίας και στην εθνικοποίηση των τραπεζών προκειμένου να διασφαλιστεί η χρηματοδότηση της οικονομικής ανασυγκρότησης.

Ερ.: Εκτός από την κριτική κατά της οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται από τα κράτη μέλη της ΕΕ, πολλοί ασκούν κριτική και για την έλλειψη δημοκρατίας που παρατηρειται στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.Στέκονται μάλιστα ενδεικτικά στην παρέμβαση των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών μελών (για παράδειγμα, ζητώντας τη δέσμευση των κομμάτων της αντιπολίτευσης στις πολιτικές λιτότητας, προκειμένου να εκταμιεύουν τα δάνεια που θα ‘σώσουν’ τις οικονομίες των χωρών που δεν μπορούν να δανειστούν από τις αγορές). Ποια η γνώμη σας για το θέμα;

PM : Η ΕΕ από την ίδρυσή της είναι μια ριζικά αντιδημοκρατική οντότητα. Απλά τώρα η παντελής έλλειψη δημοκρατίας γίνεται καταφανέστατη. Υπάρχει μια απίστευτη κατάσταση, όπου οι εκλεγμένες κυβερνήσεις στην Ιταλία και την Ελλάδα αντικαθίστανται από κυβερνήσεις τραπεζιτών. Την ίδια ώρα Κομισιόν και ΕΚΤ, όργανα επίσης μη εκλεγμένα και μη ελεγχόμενα υπαγορεύουν τις πολιτικές λιτότητας στις κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη. Η νέα, δε, δημοσιονομική συνθήκη θα έρθει να δεσμεύσει όλες τις μελλοντικές κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών σε αυτό το συγκεκριμένο δρόμο, στερώντας από τους λαούς το θεμελειώδες δημοκρατικό τους δικαίωμα να επιλέξουν όχι μόνο το κόμμα που θα τους κυβερνήσει αλλά και την οικονομική πολιτική που αυτή θα ακολουθήσει.

Ερ.: Ένας άλλος ισχυρισμός για το δημοκρατικό έλλειμμα στην Ευρώπη αφορά τη μείωση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη λήψη αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ποια είναι η γνώμη σας για αυτό το θέμα, δεδομένου ότι είστε μέλος του μοναδικού υπερεθνικού θεσμού της ΕΕ;

PM : Η πραγματικότητα είναι ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διαδραματίζει τον ρόλο ενός δημοκρατικού προσωπείου. Είναι κάτι που η ελίτ στην Ευρώπη μπορεί να χρησιμοποιήσει για να πείσει πώς υπάρχει μια δημοκρατική» ΕΕ. Ωστόσο, οι πραγματικές εξουσίες του είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Για την ακρίβεια δεν μπορούμε να μιλάμε για Κοινοβούλιο με την έννοια που γνωρίζουμε τα παραδοσιακά εθνικά κοινοβούλια. Στην πραγματικότητα οι μόνες εξουσίες του είναι να επικυρώνει προτάσεις «σφραγίδα» από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Αυτή η πραγματικότητα έχει γίνει ακόμη πιο ξεκάθαρη κατά τη διάρκεια της κρίσης, όταν και οι πραγματικές αποφάσεις λαμβάνονται από τη Μέρκελ τον Σαρκοζί και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή χωρίς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να μπορεί να παρέμβει.

Ερ.: Ερώτηση: Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός από τη μία ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές κυριαρχούν μεταξύ των συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών ευρωπαϊκών κομμάτων και από την άλλη οι αντιδράσεις των ευρωπαϊκών
κοινωνιών ενάντια σε αυτές τις αρχές φαίνεται να αυξάνονται όσο περνάει ο καιρός, είστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος για το μέλλον της Ευρώπης;

PM : Είμαι αισιόδοξος. Οι μαζικοί αγώνες στην Ελλάδα δείχνουν ότι οι άνθρωποι δεν αποδέχονται και δεν πρόκειται να αποδεχθούν τις πολιτικές λιτότητας που τους επιβάλλονται. Σημαντικοί αγώνες αναπτύσσονται επίσης στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Ιρλανδία. Με μια σωστή, μη αιρετική και ηθική σοσιαλιστική θέση, η Αριστερά μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη αυτών των αγώνων και να ενοποιήσει τους αγώνες σε όλη την Ευρώπη. Με τον τρόπο αυτό μέσα από την κρίση μπορεί να γεννηθεί η ευκαιρία για θεμελιακή αλλαγή στην Ευρώπη. Σε αυτή τη βάση μπορεί να οικοδομηθεί μια νέα και διαφορετική Ευρώπη για τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων και όχι για τους εκατομμυριούχους Ευρωπαίους.