Π. Σκουρολιάκος: «Τέχνη και πολιτική με δίδαξαν να αγαπώ τον άνθρωπο»

Συνέντευξη στη Φιλίππα Ταμπάρη

Σήμερα φιλοξενούμε στις σελίδες του Voice of Life έναν δικό μας άνθρωπο, έναν άνθρωπο που παρόλο που έχει διανύσει αρκετά χιλιόμετρα και στην πολιτική παρέμεινε, ευτυχώς, καλλιτέχνης.

Ο Πάνος Σκουρολιάκος διαθέτει, ας μου επιτραπεί η έκφραση, μια στόφα καλλιτεχνική: Σεμνός και λιγομίλητος, άμεσος και χαμογελαστός. Έκανε σπουδές στο πεδίο της Διοίκησης Επιχειρήσεων, όμως στη συνέχεια η τέχνη τον κέρδισε οριστικά. Πολιτικοποιημένος από μικρή ηλικία, εντάχθηκε στις τάξεις του Συνασπισμού από τη δημιουργία του και εξελέγη δύο φορές βουλευτής, στις εκλογές του 2015 και του 2019, με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου διετέλεσε αναπληρωτής τομεάρχης Πολιτισμού. Ακόμη και ως πολιτικός, δηλαδή, η καλλιτεχνική του υπόσταση ήταν πάντοτε παρούσα.

Φέτος επέστρεψε μετά από μια δεκαετία, σχεδόν, στην ενεργό καλλιτεχνική δράση και πέρασε τον χειμώνα στη Θεσσαλονίκη, όπου έπαιξε στην επιτυχημένη παράσταση των Σάκη Σερέφα και Δημήτρη Πιατά «Οι Κωμικοί», που παρουσίασε το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ). Συζητήσαμε για την επιστροφή του στο θέατρο, την πολιτική αλλά και τα νέα δεδομένα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Κύριε Σκουρολιάκο, χαίρομαι για τη σημερινή μας συζήτηση. Θα ξεκινήσω την κουβέντα μας ρωτώντας σας, πώς είστε αυτή την περίοδο; Γνωρίζω πως ολοκληρώθηκαν με επιτυχία  οι παραστάσεις στο ΚΘΒΕ. Πώς ήταν η επιστροφή στο θέατρο μετά από αρκετά χρόνια; Πώς σας υποδέχθηκε ο κόσμος;

Να πω κατ’ αρχάς πως είχα την τύχη να συνεργασθώ σε ένα πολύ ενδιαφέρον θεατρικό εγχείρημα. Το κείμενο του έργου «Οι Κωμικοί», των Δημήτρη Πιατά και Σάκη Σερέφα, αποδόθηκε με μια σειρά από διαφορετικούς  τρόπους, οι οποίοι «έδεσαν» μεταξύ τους οικοδομώντας ένα γοητευτικό αποτέλεσμα. Η ζωντανή παρουσία των ηθοποιών επί σκηνής, έμπλεκε με κινηματογραφημένες σκηνές του έργου που προβάλλονταν σε μεγάλη οθόνη. Ακόμα, παιζόντουσαν αποσπάσματα από τα πρώτα φιλμ του ελληνικού κινηματογράφου, μιας και το θέμα του έργου ήταν η καλλιτεχνική ζωή των πρώτων ηθοποιών και σκηνοθετών του ελληνικού σινεμά. Κάποιες σκηνές προβάλλονταν με την τέχνη των κινουμένων σχεδίων, ενώ υπήρχε πολλή μουσική από ζωντανή ορχήστρα, τραγούδια και χορευτικά από τον πολυπληθή θίασο εξαιρετικά ταλαντούχων ηθοποιών του ΚΘΒΕ.

Είχα να κάνω θέατρο οχτώ χρόνια, όσο διήρκησε η παρουσία μου στη Βουλή, ως εκλεγμένος βουλευτής. Επιστρέφοντας λοιπόν, βρέθηκα σε ένα θέατρο με το οποίο δεν είχα συνεργασθεί ξανά, αλλά το Θέατρο τελικά είναι ένα και η οικογένειά του μεγάλη και γνώριμη, μιας και αποτελώ μέλος της εδώ και σαράντα πέντε συναπτά έτη. Πήρα χαρά, λοιπόν, επιστρέφοντας και ξαναβρήκα γρήγορα τους ρυθμούς μου και με τους ηθοποιούς και τεχνικούς στο θέατρο, αλλά και με το κοινό, του οποίου οι αντιδράσεις ήταν συγκινητικές.

Στις εκλογές του 2015 και του 2019, είχατε εκλεγεί βουλευτής με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Τι σας άφησε αυτή η εμπειρία, της ενασχόλησης με την πολιτική; Και θα το τολμούσατε ξανά, τώρα, με τα νέα δεδομένα του κόμματος;

Η παρουσία μου στη Βουλή ως βουλευτής δεν ήρθε ως υλοποίηση ενός ονείρου ζωής, αλλά σαν μια φυσική εξέλιξη της συμμετοχής μου στην πολιτική δράση, από τα πολύ νεανικά μου χρόνια, έως σήμερα. Θεωρώ, λοιπόν, ευλογία το ότι, μου δόθηκε η ευκαιρία να καθίσω στα έδρανα της Βουλής και να αγωνισθώ για αξίες τις οποίες υπερασπιζόμουν μια ζωή. Και βέβαια να αγωνισθώ για θέματα Πολιτισμού, ενός πεδίου δηλαδή που υποφέρει διαχρονικά. Τώρα, για το αν θα ασχοληθώ ξανά, θέλω να πω πως τα ενδιαφέροντά μου σήμερα είναι πιο κοντά στην καλλιτεχνική δημιουργία παρά σε ο,τιδήποτε άλλο. Παραμένω πάντα στον πολιτικό χώρο της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου υπήρξα ιδρυτικό μέλος και με τον οποίο αγωνίσθηκα τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια. Εδώ, πάντα, όρθιος και μαχητικός. Και ας μας αναθεματίζουν κάποιοι ως το «κακό 4%». Δεν κάναμε τίποτα άλλο, από το να δημιουργήσουμε τον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ, να περάσουμε πολλά «πέτρινα» χρόνια και να τον κάνουμε, με τον Αλέξη Τσίπρα, κυβέρνηση.

Δεν μπορώ να μην σας ρωτήσω για την κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ αυτή την περίοδο… Πώς βλέπετε την επιλογή του Στέφανου Κασσελάκη;

Ο κ. Κασσελάκης είναι δημοκρατικά εκλεγμένος. Τελεία και παύλα. Θα αγωνισθεί, θα έχει αποτελέσματα και το κόμμα εδώ είναι για να συζητήσει τα πάντα.

Έχετε περάσει με επιτυχία από την τηλεόραση, το θέατρο… Καλλιτεχνικά, τι θεωρείτε πως δεν έχετε κάνει ακόμη;

Αισθάνομαι πως δεν έχω κάνει τίποτα απολύτως! Το δημιουργικό πεδίο στην τέχνη είναι τεράστιο και μια ζωή δεν φτάνει. Αυτά τα οχτώ χρόνια που ήμουν στη Βουλή, σκεφτόμουν για όσα είχα κάνει πριν. Βρήκα πολλά λάθη. Ή, εν πάση περιπτώσει, πολλά, που σήμερα θα τα έκανα διαφορετικά.

Περιγράψτε μου μια δύσκολη στιγμή σας, ως πολιτικός. Ποια ήταν;

Πολλές οι δύσκολες στιγμές. Όλο το διάστημα ήταν δύσκολο. Ιδιαίτερα, όμως, θα θυμάμαι με τρόμο, το πρώτο διάστημα της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, το 2015. Τότε, που πήραμε τόνους ολόκληρους «καυτής πατάτας» στα χέρια μας. Τότε, που μας εγκατέλειψαν οι πάντες. Ακόμα και οι σύντροφοί μας. Η μισή, σχεδόν, κοινοβουλευτική μας ομάδα. Γι’ αυτό μιλάω για «πέτρινα χρόνια» διαρκείας…

Κάνατε φίλους από τον χώρο της πολιτικής;

Έκανα φιλίες με εξαιρετικούς ανθρώπους. Ιδιαίτερα από τους συντρόφους, αλλά και συναδέλφους άλλων κομμάτων, που κυρίως, προέρχονταν από την επαρχία. Σπουδαίοι άνθρωποι. Αλλά, επιτρέψτε μου να εξάρω τη φιλία, που μου έκανε την τιμή να μου προσφέρει ο αξέχαστος Βασίλης Βασιλικός. Για τις ατέλειωτες ώρες που περάσαμε πλάι πλάι στα έδρανα, αλλά και για τις πολύτιμες συζητήσεις μας.

Είστε άνθρωπος που κοιτάζετε μπροστά ή κουβαλάτε μέσα σας και το παρελθόν;

Αλίμονο αν δεν κοιτάς μπροστά και τρις αλίμονο αν δεν κουβαλάς μαζί σου τα διδάγματα του παρελθόντος.

Τι σας δίδαξε η πολιτική και τι η τέχνη, κύριε Σκουρολιάκο;

Να αγωνίζομαι, να επιμένω, να ακούω τους ανθρώπους, να τους αγαπώ, να τους κουβαλάω στη ζωή μου και μέσα μου. Η τέχνη και η πολιτική, οφείλουν να παρηγορούν τον άνθρωπο, να τον εμπνέουν, να τον ενθαρρύνουν για το καλό, να τον κάνουν τελικά Άνθρωπο με το «Α» κεφαλαίο.

Επόμενα σχέδια;

Θέατρο, θέατρο και πάλι θέατρο…