Παιχνίδια εξουσίας στον προθάλαμο της Υψηλής Πύλης
Σε παιχνίδια εξουσίας ή και θεωρίες συνωμοσίας με φόντο τους πολιτικο-οικονομικούς τριγμούς που έχει προκαλέσει η πανδημία στην Τουρκία παραπέμπει η παραίτηση του ναυάρχου Τζιχάντ Γιαϊτζί, που τελικά χθες επιβεβαιώθηκε από τον ίδιο.
Βέβαια, το πρόβλημα εξαρχής δεν ήταν το «αν», αλλά το «γιατί», με δεδομένο ότι ο αρχιτέκτονας του σχεδίου της «Γαλάζιας Πατρίδας» και δημιουργός του επίμαχου μνημονίου Τουρκίας-Λιβύης θεωρείτο υπέρ του δέοντος εθνικιστής και πιστός στην Υψηλή Πύλη, ώστε να υπάρχει λόγος να διαταραχθούν οι σχέσεις του με τον Σουλτάνο.
Άλλωστε, ο Γιαϊτζί δεν ήταν ένα τυχαίο πρόσωπο στη διοίκηση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τον ρόλο που έπαιξε στα ελληνοτουρκικά και στην προώθηση των σχεδίων του Σουλτάνο στο στρατιωτικο-διπλωματικό πεδίο, αλλά και την πολύτιμη βοήθεια που προσέφερε στο πλαίσιο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων που έλαβαν χώρα στο στρατό μετά το πραξικόπημα του 2016 και την ανασυγκρότηση που ακολούθησε στις τάξεις του.
Τα ίδια τα τουρκικά media φαίνεται να υιοθετούν την εξήγηση πως η καταρχάς μετακίνηση-υποβάθμιση του από το Πολεμικό Ναυτικό στο Γενικό Επιτελείο και τελικά η αποχώρηση του συνδέεται με την εμπλοκή του σε σκάνδαλο προμηθειών.
Συγκεκριμένα φαίνεται πως παρενέβη σε διαγωνισμό για την προμήθεια καλωδίων για τις τορπίλες του πολεμικού ναυτικού, τον οποίο κέρδισε κάποιος… δικός του, αλλά τελικά ειδική επιτροπή έκρινε το υλικό ακατάλληλο με αποτέλεσμα να ακολουθήσει έρευνα.
Το όλο θέμα μπορεί να έχει, πράγματι, βάση, όμως το εύλογο ερώτημα για όποιον έχει ρεαλιστική εικόνα από την Τουρκία του Ερντογάν είναι, αν μια τέτοια έρευνα και μια τέτοια κατηγορία θα μπορούσε πράγματι να θίξει κάποιον που τελεί υπό την προστασία του Σουλτάνου.
Η απάντηση προφανώς είναι αρνητική. Όμως, το ζήτημα δεν φαίνεται να εντοπίζεται στο προεδρικό μέγαρο αλλά στο πανίσχυρο υπουργείο Άμυνας.
Σε μια σειρά από ζητήματα, εδώ και αρκετό καιρό είχαν αρχίσει να καταγράφονται σαφή στοιχεία διαφωνίας μεταξύ του Γιαϊτζί και του υπουργού Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ. Μάλιστα ο υπουργός, σύμφωνα με την Cumhuriyet, είχε εκφράσει και τη δυσφορία του για την… υπερβολική και θετική προβολή που λάμβανε ο Γιαϊτζί από τα ΜΜΕ.
Δυστυχώς όπως έχει αποδειχτεί με στατιστική ακρίβεια τα τελευταία χρόνια όποιος αξιωματούχος βρεθεί στο στόχαστρο του Ακάρ δύσκολα… επιβιώνει.
Σημειωτέον πως η επίμαχη έρευνα για τις προμήθειες διεξήχθη ακριβώς μετά από εντολή του Ακάρ και το πόρισμα της ειδικής επιτροπής… πέρασε από το γραφείο του.
Για τα καθ’ημάς, ο Ακάρ είναι ο άνθρωπος κλειδί πίσω από το νέο επιθετικό δόγμα της Τουρκίας, τις αμφισβητήσεις, τις υπερπτήσεις και τις προκλήσεις στο Αιγαίο και τον Έβρο. Φαίνεται δε, πως σε πολλά ζητήματα κουμάντο κάνει ο ίδιος και το υπουργείο Άμυνας παραγκωνίζοντας αναφανδόν ακόμη και το υπουργείο Εξωτερικών και τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου.
Τώρα, γιατί επέλεξε το χρονικό αυτό σημείο για να «εξοντώσει» τον Τούρκο ναύαρχο, αυτό μπορεί να το απαντήσει με ακρίβεια μόνο ο ίδιος. Ωστόσο, η δύσκολη συγκυρία της πανδημίας, για την κοινωνία, την οικονομία και την κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα κλίμα νευρικότητας και αστάθειας που κατά ορισμένους κύκλους θα ήταν δόκιμο ακόμη και για ένα νέο πραξικόπημα. Άλλωστε, η δημοτικότητα του Ερντογάν βρίσκεται σε καθοδική πορεία και δύσκολα θα πάρει τα πάνω της, όσο η τουρκική οικονομία βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.
Επιπλέον, με την κοινή γνώμη σε αναβρασμό, ο Ερντογάν χρειάζεται τα πολεμικά και διπλωματικά του παιχνίδια για να αποσπούν το ενδιαφέρον του κοινού και να ενδυναμώνει το προφίλ του. Οι τακτικές του Ακάρ, λοιπόν, εξυπηρετούν τον σκοπό του και άρα εδραιώνουν την ισχύ του υπουργού Άμυνας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο Ακάρ θεωρείται και πιθανός δελφίνος του ίδιου του Ερντογάν στο κυβερνών AKP.
