Πανελλήνιες: Ό,τι κι αν γίνει, δεν είναι αποτυχία…

Της Βάλιας Κανελλάκη*
Έρχεται η ημέρα των εξετάσεων! Έπειτα, η ημέρα των αποτελεσμάτων. Ημέρα αγωνίας, ημέρα χαράς, ημέρα δακρύων. Παντού άρθρα ανακοινώσεων, επιτυχιών… Φωτογραφίες με χαμόγελα ευτυχίας… Παιδιά που προσπάθησαν και απέδωσαν. Παιδιά που πάλεψαν και πέτυχαν. Παιδιά που στερήθηκαν και ανταμείφθηκαν. Και σαφώς είναι άξια επιβράβευσης.

Ατελείωτες ώρες σχολείου, φροντιστηρίου, διαβάσματος. Κόπος μαθητών, αλλά και γονέων που μοχθούν καθημερινά για να προσφέρουν το καλύτερο για το μέλλον των παιδιών τους. Οι μαθητές μας καταναλώνουν σχεδόν τα 2/3 της ημέρας τους για να πετύχουν μία θέση στο Πανεπιστήμιο, μία θέση στη σχολή των ονείρων τους και μετέπειτα μία θεση στον εργασιακό κόσμο. Σε έναν αβέβαιο κόσμο που συνεχώς εξελίσσεται και μεταλλάσσεται. Καταναλώνουν ενέργεια και φθείρουν τον ψυχικό τους κόσμο, σκεπτόμενοι την πιθανότητα αποτυχίας! Την πιθανότητα να απογοητεύσουν τους γονείς τους, τους ανθρώπους που τους στήριξαν, αλλά και τους ίδιους τους τους εαυτούς.

Υπάρχουν παιδιά που μπορεί να μη δουν τους βαθμούς που ελπίζουν. Παιδιά που προσπάθησαν και μπορεί να μην κατάφερουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αλλά και παιδιά που δε στόχευσαν ουδέποτε στις Πανελλήνιες. Και “απέναντι” σε αυτά, μια κοινωνία που τα θεωρεί “αποτυχημένα”.

Ζούμε σε μια κοινωνία όπου οι Πανελλήνιες είναι ζήτημα “ζωής και θανάτου”. Η χαμηλή επίδοση ισοδυναμεί με αποτυχία. Ζούμε σε μια κοινωνία που δεν απευθύνεται τόσο σε άτομα με ιδιαίτερες δεξιότητες, κλίσεις, ταλέντα. Σε μια κοινωνία που στοχεύει σε “πανεπιστήμονες” χωρίς να γίνεται λόγος για τις προσωπικές επιδιώξεις, τα προσωπικά όνειρα. Οι Πανελλήνιες εξετάσεις σε αυτή αποτελούν “συμβόλαιο επαγγελματικής επιτυχίας”. Αυτό από μόνο του καθιστά τη διαδικασία ψυχοφθόρα και αγχωτική. Αυτό από μόνο του ακυρώνει τη διαδικασία.

Οι Πανελλήνιες ουσιαστικά αποτελούν ένα μόνο βήμα, μπροστά στα εκατοντάδες βήματα που θα κάνει ο άνθρωπος στην πορεία του. Δεν είναι δεσμευτικές. Δεν αποτελούν κριτήριο προσωπικής επιτυχίας ή αποτυχίας. Αρκετοί άνθρωποι που σπούδασαν, άλλαξαν στην πορεία της ζωής τους επαγγελματική κατεύθυνση. Αρκετοί που δεν σπούδασαν, ανακάλυψαν την επαγγελματική τους ταυτότητα μετέπειτα και θριάμβευσαν. Αρκετοί που “απέτυχαν” έγιναν αξιοθαύμαστοι επαγγελματίες, σε σχέση με αυτούς που πέτυχαν. Αρκετοί που αμφισβητήθηκαν ως μαθητές, έγιναν λαμπροί επιστήμονες. Αρκετοί που δεν κατάφεραν να πετύχουν το προσδοκώμενο, ξαναπροσπάθησαν όσες φορές χρειάστηκε για να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους!

Οι Πανελλήνιες είναι ένα σκαλί από τα εκατοντάδες που θα ανέβεις. Δεν σε ορίζουν ως άνθρωπο! Δεν δείχνουν την αξία της προσωπικότητάς σου! Δεν αναιρούν τη μοναδικότητα σου!

Συγχαρητήρια, λοιπόν, σε όλα τα παιδιά που έφτασαν ως εδώ. Σε αυτά που θα γράψουν υψηλούς βαθμούς, αλλά και χαμηλούς. Σε αυτά που θέλουν, αλλά και σε αυτά που δεν θέλουν. Είστε άξια επαίνου όλα!

«Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα»
Κ. Καβάφης

* Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού