ΠΑΣΟΚ: Η «υπουργός της φωτοτυπίας» επιστρέφει

Γράφει ο Kingmaker

Στην εποχή των μεγάλων αλλαγών, στο προοίμιο του τρέχοντος αιώνα, τότε που στην πατρίδα μας χτίστηκαν «νέα τζάκια» και υλοποιήθηκε μια ιστορικά πρωτοφανής αναδιανομή πλούτου και ισορροπίας δύναμης, με ηττημένη την κοινωνία και την εθνική αυτοδιάθεση, ο Κώστας Καραμανλής, προερχόμενος από την… περίεργη ήττα στις βουλευτικές εκλογές του 2000, έκανε ένα στρατηγικό λάθος.

Απέσυρε από τη δημόσια ρητορική του την αποστροφή με την αυταπόδεικτη και βιωματική αλήθεια, περί του «αρχιερέα της διαπλοκής», όπως εύστοχα είχε χαρακτηρίσει τον Κώστα Σημίτη. Τον πρωθυπουργό της σημαίας που πήρε ο αέρας στα Ίμια, του ταπεινωτικού «ευχαριστώ» προς τους Αμερικανούς, της παράδοσης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στην Τουρκία, του μεγάλου και ατιμώρητου σκανδάλου του Χρηματιστηρίου, των σκανδάλων… γενικώς, με τις απευθείας αναθέσεις και την επέλαση της διαφθοράς, ως κεντρικής νοοτροπίας άσκησης της εξουσίας.

Εκείνον τον «χρυσό αιώνα της διαπλοκής», όπως έχει καταγράψει η ζώσα Ιστορία την εποχή Σημίτη, ο πρώην πρωθυπουργός, «καταλληλότερος» στις δημοσκοπήσεις των εταιριών της διαπλοκής, ενέπνευσε και… γέννησε «ορφανά». Τα οποία, μέχρι και σήμερα ταλαιπωρούν τον δημόσιο βίο, με την ασπόνδυλη μετακίνηση από το ένα κόμμα στο αντίπαλο, εφόσον έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της ευζωίας τους.

Από τα πολλά «ορφανά του Σημίτη» ωστόσο, η Άννα Διαμαντοπούλου ξεχώριζε πάντα, λόγω και της αδυναμίας που της έδειχνε ο ένοικος της οδού Αναγνωστοπούλου. Η επιστροφή της στην κεντρική πολιτική, με τη διεκδίκηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, μοιάζει με… φωτοτυπία της εποχής του «αρχιερέα της διαπλοκής».

Την ίδια άλλωστε, η Ιστορία την κατέγραψε ως την «υπουργό της φωτοτυπίας», στο υπουργείο Παιδείας.

«Ψωμί, Παιδεία… Φωτοτυπία»

Οι… αυταπάτες της Άννας Διαμαντοπούλου για το πολιτικό αποτύπωμά της, έχουν ως κορυφαία στιγμή τους την περίοδο της εθνικής τραγωδίας των μνημονίων.

Τότε που, ως υπουργός Παιδείας, έβαλε την υπογραφή της σε μια ντροπιαστική στιγμή για το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας που γέννησε τη Δημοκρατία. Στους μαθητές των σχολείων, αντί για βιβλία με τη διδακτέα ύλη, μοιράστηκαν… φωτοτυπίες.

Ο «εκσυγχρονισμός» της Άννας Διαμαντοπούλου στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, δεν περιορίστηκε σε αυτή την τόσο ατιμωτική στιγμή, που σε κανονικές χώρες, και με πολιτικά συστήματα που σέβονται τον εαυτό τους, θα της είχε στοιχίσει την παρουσία της στον δημόσιο βίο.

Πρωταγωνίστησε και στον περίφημο «νόμο-πλαίσιο» για τα πανεπιστήμια, που απέτυχε παταγωδώς, ως ξένος προς την κουλτούρα των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, παρόλο που «για τα μάτια της» είχαν υποχρεωθεί να τον ψηφίσουν οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες των κυβερνητικών κομμάτων εκείνης της εποχής.

Η ατάκα «Ψωμί-Παιδεία-Φωτοτυπία», από τους ευθυμογράφους της εποχής, θα εξηγεί στις γενιές του μέλλοντος πόσο… πρόθυμα θυσιάστηκαν ιδεώδη, για πολιτικές καριέρες.

Μια «έξυπνη Ελλάδα», στην οποία η ίδια… δεν έχει θέση

Τη μακρινή περίοδο προ του 2004, όταν το ΠΑΣΟΚ είχε πληθωρισμό «πρωθυπουργήσιμων», αλλά ο Κώστας Σημίτης επέλεξε να παραδώσει τη διαδοχή, με… απευθείας ανάθεση στον Γιώργο Παπανδρέου, ως «θαμπό δαχτυλίδι», για να θυμηθούμε τη σχετική, ιστορική και μεταγενέστερη ρήση του Νίκου Παπανδρέου, η Άννα Διαμαντοπούλου εμπνεύστηκε να γίνει… συγγραφέας.

Το βιβλίο της, «Έξυπνη Ελλάδα», είχε τον υποκρυπτόμενο χαρακτήρα πολιτικού μανιφέστου για το μέλλον. Του δικού της μανιφέστου, για τη διεκδίκηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, ή… γενικώς, όπως έδειξαν οι μελλοντικές μεταμορφώσεις της, που την έφεραν τα τελευταία χρόνια στην πολιτική αγκαλιά του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Στο βιβλίο, η Άννα Διαμαντοπούλου γράφει μεταξύ άλλων για «καινοτομία, στοχευμένη δράση και επαγγελματική προσέγγιση, ως προϋποθέσεις απαραίτητες για την κοινωνική και οικονομική πρόοδο». Δύσκολα θα διαφωνήσει κάποιος μαζί της. Μόνο που από την ανάλυση και την αφήγησή της απουσιάζει σκανδαλωδώς η έννοια της κοινωνικής συνοχής, όπως και εκείνη της αλληλεγγύης. Η μέριμνα για τους αδύναμους, για τους μη προνομιούχους.

Κάτι βέβαια, που καταγράφεται ως… ταυτοτικό σύμπτωμα για όποιον πολιτικό μεγάλωσε με πρότυπο τον Κώστα Σημίτη και ομνύει στην πολιτική παρακαταθήκη του.

Μια «έξυπνη Ελλάδα» δεν μπορεί να είναι… μακέτο. Και η Άννα Διαμαντοπούλου έδειξε με τη μετέπειτα διαδρομή της ότι, παρέμεινε χαμένη στη μετάφραση των κοινωνικών αγώνων και της ουσιαστικής έννοιας της πολιτικής, ως προσφοράς στο σύνολο. Και στο έθνος.

Οι διορισμοί ως… ισόβιο βιογραφικό

Για μια πολιτικό που υπερασπίζεται την αλλαγή απέναντι στην ακινησία, η Άννα Διαμαντοπούλου «σκανδαλίζει», καθώς το βιογραφικό της είναι γεμάτο… διορισμούς.

Σε ηλικία 26 ετών, το μακρινό 1985, διορίστηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου νομάρχης Καστορίας, για να διοριστεί στη συνέχεια γενική γραμματέας Κατάρτισης, μετά γενική γραμματέας Νεότητας, αργότερα πρόεδρος του ΕΟΜΜΕΧ και μετά το 1993, γενική γραμματέας Βιομηχανίας.

Με τόσους διορισμούς σε θέσεις ευθύνης, με πρόσβαση και δυνατότητες άσκησης εξουσίας, προβολής και… ρουσφετιών, η εκλογή της ως βουλευτής Κοζάνης το 1996, την εποχή Σημίτη, θυμίζει επίσης… διορισμό. Μια θέση από την οποία αποχώρησε μονάχα όταν… διορίστηκε από τον Κώστα Σημίτη Επίτροπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, από το 1999 μέχρι το 2004, δηλαδή την περίοδο των σκανδάλων και της διαφθοράς, με την ίδια ωστόσο να κερδίζει την εύνοια Ευρωπαίων πολιτικών, όπως του Ιταλού πρώην πρωθυπουργού, Ρομάνο Πρόντι.

Για να ακολουθήσουν νέοι, κυβερνητικοί… διορισμοί την αποκρουστική περίοδο της εθνικής καταστροφής των μνημονίων.

Το «Δίκτυο» του… παζαριού αξιωμάτων

Η Άννα Διαμαντοπούλου ίδρυσε, μεταξύ άλλων, και το δικό της think tank, για να έχει τη δυνατότητα να διατηρείται στην επικαιρότητα και επομένως, να διατηρεί μια κάποια… χρησιμότητα, έστω και αμφιβόλου αισθητικής.

Το «Δίκτυο» έχει και βαρύγδουπο τίτλο: «Για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη». Ο σοσιαλισμός, η σοσιαλδημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ… αγνοούνται.

Η ίδια η Άννα Διαμαντοπούλου, άλλωστε, εξελίχτηκε τα τελευταία χρόνια σε… θαυμάστρια του Κυριάκου Μητσοτάκη, με μια μάλλον άκομψη διάθεση αποθέωσης του σημερινού πρωθυπουργού, για τον οποίο έχει εκμυστηρευτεί σε συνομιλητές της ότι, της… θυμίζει τον Κώστα Σημίτη.

Το φλερτ Διαμαντοπούλου-Μητσοτάκη δεν απέδωσε ένα μεγάλο κυβερνητικό αξίωμα, όπως η ίδια η προσδοκούσε, ή την Προεδρία της Δημοκρατίας, όπως επίσης η ίδια προσδοκούσε, καθώς αποδείχτηκε στην πράξη ότι, η Νέα Δημοκρατία διατηρεί μια, έστω εξασθενημένη, ηθική μνήμη.

Σήμερα, η ίδια Άννα Διαμαντοπούλου «ανακάλυψε» ξανά το ΠΑΣΟΚ. Και επιθυμεί να ηγηθεί του χώρου. Εκτός κι αν πρόκειται για συνωνυμία. Ή καλύτερα, για… φωτοτυπία.