Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια: Θα «αγοράσω» τη version του Τζολάκη…

Το τρίπτυχο “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια” έγινε ξανά της μόδας ενόψει ευρωεκλογών. Το σύνθημα των συνταγματαρχών, με αφορμή και την αποφράδα επέτειο της 21ης Απριλίου, απενοχοποιήθηκε, διευρύνθηκε και “φορέθηκε”, ανάλογα με την περίσταση, από πολλούς. Παράλληλα, ανάλογα με το ποιος το λέει, είναι και “καλό και πατριωτικό” και “κακό, ακροδεξιό και χρυσαυγίτικο”.

Όταν επανήλθε, για παράδειγμα, με την εμφάνιση της ΝΙΚΗΣ στα πολιτικά δρώμενα και της στενής σύνδεσης των στελεχών της με την Ορθοδοξία, τότε το τρίπτυχο χρησιμοποιήθηκε από τους επικριτές του κόμματος, ανάμεσα τους πολλοί της ΝΔ, για να της χρεώσουν την “ταμπέλα” της ακροδεξιάς, του σκοταδισμού και του… χριστιανοταλιμπάν.

“Δεν μπλέκουμε την πίστη με τις πολιτικές μας επιλογές” τους αποδοκίμαζε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πριν ένα χρόνο. Ο ίδιος, όμως, τώρα χειροκροτούσε με χαμόγελο ικανοποίησης τον Γιώργο Αυτιά, όταν στην παρουσίαση του γαλάζιου ευρωψηφοδελτίου αναφωνούσε “για την Πατρίδα τη γλυκιά, για το σύνθημα που τους έχει τρομάξει “Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια”…

Βέβαια, ο αγαπητός στο τηλεοπτικό κοινό Γιώργης μπορεί να κάνει το τρίπτυχο να ακούγεται μελωδικό. Είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την απενοχοποίηση του ενόψει εκλογών, σίγουρα καταλληλότερος από τον Νατσιό αλλά και από τον Πλεύρη ή τον Βορίδη. Ποιος θα τον αποκαλέσει “φασίστα” ή “νοσταλγό της επταετίας”; Το πολύ-πολύ κάτι ακραίοι αριστεροί.

Το ίδιο και η Ελεονώρα Μελέτη, η οποία στην κριτική που δέχεται για τους παλιότερους “ύμνους” της στον Κασιδιάρη, σήκωσε την ταμπέλα του “σεξισμού” και της “δολοφονίας χαρακτήρα”. Αλλά είπαμε, στο κυνήγι της ψήφου όλα επιτρέπονται.

Εδώ και ο Κασσελλάκης υπέπεσε στη γοητεία του τρίπτυχου ως διαχρονικού εθνικού προτάγματος, προχωρώντας σε διευκρινίσεις για το περιστατικό από την βάπτιση του. “Απέναντι, αυτοί που πάντα φωνάζουν. Όταν παρέλασα. Επειδή νομίζουν ότι τους ανήκει η πατρίδα. Όταν είπα το πιστεύω στη Νέα Υόρκη, επειδή πιστεύουν ότι τους ανήκει η θρησκεία. Και φυσικά, πάντα τους ανήκει η οικογένεια. Όταν με την πολιτική τους, κάνουν αδύνατο σε νέο κόσμο, να αρχίσει οικογένεια. Λοιπόν, σας έχω νέα. Η καπηλεία του πατριωτισμού, της πίστης και της οικογένειας από τη Δεξιά τελειώνει εδώ”.

Υπάρχει, όμως, και η… version του Τζολάκη! Πατρίδα, γιατί ο 21χρονος τερματοφύλακας του Ολυμπιακού είναι ο πορθητής της Πόλης, της παντοτινής πρωτεύουσας του ελληνισμού, με την απόκρουση των τριών πέναλτι στη ψυχοφθόρα διαδικασία της ποδοσφαιρικής ρώσικης ρουλέτας για την επική πρόκριση επί της Φενέρ.

Θρησκεία, γιατί σε εκείνη την ολιγόλεπτη πορεία του προς τη δόξα, είχε μαζί το φυλακτό του. Χωρίς να έχει γίνει γνωστό μέχρι τώρα τι είναι, αναμφίβολα αποτελεί την απόδειξη της πίστης ενός νέου ανθρώπου, της πεποίθησης του ότι ξεπερνώντας τα δύσκολα και βαδίζοντας προς το ακατόρθωτο χρειάζεται και βοήθεια…

Και Οικογένεια, γιατί ο κομιστής του φυλακτού ήταν ο πατέρας του Κωνσταντή, που βρέθηκε στο πλευρό του, αθέατος κάπου στην αφιλόξενη εξέδρα του Σαράτσογλου. Όπως θα έχει κάνει αμέτρητες ακόμα φορές, “κόβοντας” ώρες από τον ύπνο του ή την παρέα με τους φίλους του για να τον πάει στην προπόνηση, να παρακολουθήσει τους αγώνες του, να τον συμβουλεύσει πως να συνδυάσει το πανεπιστήμιο με τον επαγγελματικό πρωταθλητισμό, να τον εμψυχώσει στα δύσκολα…

Αυτό το “Πατρίδα-Θρησκεία-Οικογένεια” θα αγοράσω.