Απεβίωσε ο Φιντέλ Κάστρο
Απεβίωσε, σε ηλικία 90 ετών, ο Φιντέλ Κάστρο, ηγέτης της κουβανικής επανάστασης. Η είδηση έγινε γνωστή από τον πρόεδρο της Κούβας και αδελφό του, Ραούλ Κάστρο, που τον διαδέχθηκε το 2008.
«Ο κομαντάντε της κουβανικής επανάστασης απεβίωσε στις 22:29 το βράδυ», είπε σε διάγγελμά του το οποίο μετέδωσε απευθείας η δημόσια τηλεόραση της Κούβας και γνωστοποίησε ακόμη ότι η σορός του θα αποτεφρωθεί. Καταλήγοντας, ο Ραούλ Κάστρο είπε βροντερά «Hasta la victoria siempre!» (Μέχρι τη νίκη), τη γνωστή φράση – ορόσημο του κομαντάντε.
Ο Φιντέλ Κάστρο κυβέρνησε την Κούβα επί σχεδόν μισό αιώνα, πριν παραχωρήσει, το 2008, την εξουσία στον αδελφό του, Ραούλ, λόγω προβλημάτων υγείας. Το 2006 είχε υποβληθεί σε εγχείρηση στο έντερο, καθώς έπασχε από καρκίνο.
Πήρε την εξουσία μετά την επανάσταση εναντίον του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, το 1959, και παρέμεινε στην ηγεσία της Κούβας επί 49 χρόνια, επιδεικνύοντας σιδερένια πυγμή. Δημιούργησε ένα μονοκομματικό κράτος, αψήφησε την αμερικανική υπερδύναμη για περισσότερο 50 χρόνια και υπήρξε κεντρικό πρόσωπο στον Ψυχρό Πόλεμο.
Διαμονοποιήθηκε από τις ΗΠΑ και τις συμμάχους της, αλλά ταυτόχρονα έτυχε θαυμασμού αναρίθμητων υποστηρικτών του ανά τον κόσμο. Σύμβολο των ελπίδων του τρίτου κόσμου και των απελευθερωτικών κινημάτων στην αρχή της επανάστασής του, ο «Barbudo» (γενειοφόρος) με την πράσινη στρατιωτική στολή,μετατράπηκε σιγά σιγά σε έναν δογματικό ηγέτη, αρνούμενος κάθε φιλελευθεροποίηση και εμποδίζοντας κάθε αντιπολίτευση.
Το 2011 εγκατάλειψε και τις τελευταίες επίσημες αρμοδιότητές του, παραχωρώντας το αξίωμα του πρώτου γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας (PCC) στον Ραούλ, ο οποίος ήταν δεύτερος στην ιεραρχία του κόμματος από την ίδρυσή του το 1965.
Ο τέως πρόεδρος της Κούβας δεν έκανε καθόλου δημόσιες εμφανίσεις μεταξύ Φεβρουαρίου 2014 και Απριλίου 2015, γεγονός που είχε τροφοδοτήσει πολλές φήμες για την κατάσταση της υγείας του. Όμως εδώ και ενάμιση χρόνο, αν και οι μετακινήσεις του παρέμεναν περιορισμένες, είχε ξαναρχίσει να δημοσιεύει τις «σκέψεις» του και να δέχεται στην κατοικία του προσωπικότητες και ηγέτες από το εξωτερικό.
Ο θάνατός του, δύο χρόνια μετά την ιστορική ανακοίνωση της προσέγγισης ανάμεσα στην Κούβα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, έρχεται να κλείσει οριστικά τη σελίδα του Ψυχρού Πολέμου που οδήγησε τον κόσμο στο χείλος της πυρηνικής σύγκρουσης, στη διάρκεια της κρίσης των πυραύλων τον Οκτώβριο του 1962.
Σημαντικές στιγμές της σταδιοδρομίας του
Δικηγορεί στην Αβάνα και από το 1953 εντάσσεται στο ενεργό αντιστασιακό κίνημα εναντίον του καθεστώτος Μπατίστα.
1953: Επίθεση εναντίον στρατώνων στο Σαντιάγκο της Κούβας. Συλλαμβάνεται και
φυλακίζεται με ποινή 15ετούς κάθειρξης.
1956: Αμνηστεύεται και πηγαίνει στο Μεξικό όπου οργανώνει ένοπλο αγώνα. Τον
Δεκέμβριο του 1956, επιστρέφει στην Κούβα με μικρή στρατιωτική δύναμη.
1956-59: Ένοπλος αγώνας εναντίον του Μπατίστα έως ότου ανατρέπεται και φεύγει.
1959-76: Πρωθυπουργός.
1963-1965: Πρώτος Γραμματέας του “Partido Unido De La Revolucion
Socialista” (Ενωμένο Κόμμα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης).
Από το 1965: Γραμμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Από το 1976: Μέλος του ΠΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Από το 1976: Αρχηγός κράτους και Πρόεδρος του Συμβουλίου του Κράτους.
Από το 1976: Πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών.
15/10/1991: Επανεκλέγεται Γενικός Γραμματέας του ΚΚΚ, κατά τη διάρκεια των
εργασιών του 4ου Συνεδρίου του Κόμματος.
Από το 1992: Επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Άμυνας.
24/2/1993: Εκλέγεται βουλευτής στις πρώτες άμεσες μονοκομματικές εκλογές στη χώρα, στις οποίες ο αριθμός των υποψηφίων βουλευτών αντιστοιχεί ακριβώς σε αυτόν των κοινοβουλευτικών εδρών.
25/2/1998: Επανεκλέγεται από τη Βουλή αρχηγός του κράτους για πέντε χρόνια.
6/1/1999: Γάλλος δικηγόρος, που εκπροσωπεί δύο καταδικασθέντες στην Κούβα διανοούμενους και την κόρη ενός εκτελεσθέντος συνταγματάρχη, καταθέτει τρεις μηνύσεις εναντίον του, δύο για “εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας” και μία για “ανάμιξη σε διεθνές λαθρεμπόριο ναρκωτικών”.
17/11/2000: Δηλώνει ότι οργανώσεις αντικαθεστωτικών έχουν ετοιμάσει σχέδιο δολοφονίας του κατά τη διάρκεια της ιβηρο-αμερικανικής διάσκεψης κορυφής στον Παναμά. Την επομένη, οι αρχές του Παναμά ανακοινώνουν τη σύλληψη τεσσάρων ατόμων ανάμεσα στους οποίους και ο Κουβανός εξόριστος, Λουίς Ποσάδα Καρίλες,τον οποίο είχε κατονομάσει ως εγκέφαλο της συνωμοσίας ο Κάστρο. Στις 30/11 η Κούβα ζητεί επισήμως την έκδοση των τεσσάρων υπόπτων.
27/8/2004: Η Κούβα διακόπτει επ΄αόριστον τις διπλωματικές της σχέσεις με τον Παναμά μετά την αμνηστία που έδωσε η απερχόμενη πρόεδρος Μισκόσο σε τέσσερις Κουβανούς που κατηγορούνται για συνωμοσία με σκοπό τη δολοφονία του.
31/7/2006: Μεταβιβάζει προσωρινά την εξουσία στον αδελφό του, υπουργό Άμυνας, Ραούλ, έπειτα από εγχείρηση στο έντερο.
19/2/2008: Ανακοινώνει επίσημα την αποχώρησή του από την προεδρία της Κούβας. Στις 24/2, ο αδελφός του Ραούλ Κάστρο εκλέγεται από το κοινοβουλίο νέος πρόεδρος της χώρας.
25/11/2016: Πεθαίνει.
Οι ξένοι ηγέτες για τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο
Φόρο τιμής απέτισαν στον Φιντέλ Κάστρο, που απεβίωσε τη νύχτα της Παρασκευής, πολλοί ηγέτες παγκοσμίως.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν ανέφερε ότι «αυτός ο διακεκριμένος πολιτικός άνδρας θεωρείται δικαίως σύμβολο μιας εποχής της σύγχρονης παγκόσμιας Ιστορίας» και πρόσθεσε ότι ήταν ένας «ειλικρινής και πιστός φίλος της Ρωσίας».
«Ο Φιντέλ ύψωσε το ανάστημά του κι ενδυνάμωσε τη χώρα του, στη διάρκεια του πιο σκληρού αμερικανικού αποκλεισμού κι ενώ ασκούνταν κολοσσιαίες πιέσεις πάνω του», ανέφερε ο πρώην ηγέτης της ΕΣΣΔ Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.
«Παράγοντας του Ψυχρού Πολέμου, εκπροσωπούσε για τους Κουβανούς την υπερηφάνεια της απόρριψης της εξωτερικής κυριαρχίας», ανέφερε ο Γάλλος πρόεδρος.
Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο τόνισε ότι «οι επαναστάτες ανά τον κόσμο πρέπει να συνεχίσουν την κληρονομιά του».
Ο Μεξικάνος πρόεδρος Ενρίκε Πένια Νιέτο χαρακτήρισε τον Κάστρο «έναν μεγάλο φίλο του Μεξικού», ενώ ο πρόεδρος του Ισημερινού Σαλβαδόρ Σάντσες Σερέν μίλησε για έναν «αιώνιο σύντροφο».
