Πιάσε με αν μπορείς, αλά Μαρινόπουλος

Παρά το γεγονός πως όταν ξέσπασε η κρίση στον Μαρινόπουλο, λόγω του μεγέθους του, προκάλεσε έντονη κινητικότητα στις αρχές, η συνέχεια δεν ήταν η αναμενόμενη. Η κυβέρνηση παρακολουθεί αμέτοχη τους ιδιοκτήτες να σφυρίζουν αδιάφορα, και τον λογαριασμό να κατευθύνεται στους προμηθευτές, και βέβαια, στους εργαζόμενους της επιχείρησης.

Αντί λοιπόν σήμερα να έχει ήδη προβάλει μία συνολική λύση, αξιόπιστη και ξεκάθαρη για την επαναλειτουργία των καταστημάτων, τη διασφάλιση των δεδουλευμένων και των θέσεων εργασίας, καθώς και για την αποπληρωμή των προμηθευτών, ο χρόνος συνεχίζει να τρέχει, και όχι προς όφελος των παραπάνω.

Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, οι διαπραγματεύσεις της οικογένειας Μαρινόπουλος με τις τράπεζες κολλάνε επειδή, κατά πως φαίνεται, κανένας από τους τέσσερις μεγαλοϊδιοκτήτες δεν επιθυμεί να βάλει τις παραμικρές εγγυήσεις για την σωτηρία της επιχείρησης. Αυτή τους η απαίτηση, συνοδεύεται από το αίτημα να τους παραχωρηθεί δάνειο τουλάχιστον 300 εκατ. ευρώ από τις τράπεζες, να κουρευτούν τα χρέη της αλυσίδας στους προμηθευτές στο μισό, και όλα αυτά, χωρίς να αλλάξουν χέρια οι μετοχές του ομίλου.

Βλέπουμε δηλαδή, την ελληνική «Lehman Brothers» να κραδαίνει πράγματι τα εκρηκτικά έναντι της οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής με περίσσιο θράσος.

Γιατί τέτοιο χρειάζεται για να απαιτήσει η οικογένεια δάνειο εκατοντάδων εκατομμυρίων από τις άρτι ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες. Επίσης, το ίδιο προκλητική είναι η απαίτηση για κούρεμα των προμηθευτών που, μπορεί να σώσει την αλυσίδα, αλλά κανείς δεν ξέρει πόσους από αυτούς θα βυθίσει στα χρέη, βάζοντας τελικά στην δική τους επιχείρηση το λουκέτο.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση παρακολουθεί αμήχανη και απαθής τον ιδιότυπο αυτόν εκβιασμό, με ομήρους πάνω από 12.000 εργαζόμενους και αρκετούς πυρήνες της πραγματικής οικονομίας.

Μήπως έχει φτάσει η ώρα να σταματήσουν στην κυβέρνηση να ποιούν την νήσσαν και, επιτέλους, να δείξουν την απαιτούμενη πολιτική βούληση για να εγγυηθούν τόσο όλες τις θέσεις εργασίας, τα δικαιώματα των εργαζομένων και την πληρωμή των δεδουλευμένων τους, όσο και την προστασία των μικροπρομηθευτών που απειλούνται με αφανισμό;

Ακόμα κι εάν για να το κάνει αυτό χρειαστεί να χρησιμοποιήσει… εξωχώρια μέσα.