Πιο αντισυστημικός… πεθαίνεις

Ποιος θα ρίσκαρε να στοιχηματίσει, αν η Goldman Sachs θα έχει… καλή πρόσβαση στο νέο Λευκό Οίκο. Το πιθανότερο, άλλωστε, είναι να κατέληγε να «κλάψει» τα λεφτά του, αν πόνταρε κατά, δεδομένου ότι η τράπεζα έχει το σπάνιο… προνόμιο να αριθμεί όχι ένα, όχι δύο, αλλά τρία δικά της «παιδιά» στο νέο team του εκλεγμένου Αμερικανού προέδρου. Και δεν μιλάμε για τοποθετήσεις σε διακοσμητικές θέσεις, αλλά διορισμούς στην καρδιά του οικονομικού επιτελείου που θα διαμορφώνει τη στρατηγική του Ντόναλντ Τραμπ.

Τα «μπουμπούκια» της Goldman

Θυμίζουμε ότι η αρχή έγινε με την τοποθέτηση του Στίβεν Μνούχιν, με 17 χρόνια προϋπηρεσία στις τάξεις της Goldman, στο τιμόνι του υπουργείου Οικονομικών, και του επίσης πρώην στελέχους της, Στιβ Μπάνον, στη θέση του ανώτατου συμβούλου (chief strategist) του νέου Λευκού Οίκου. Και την τριάδα συμπλήρωσε ο Γκάρι Κον, που εγκατέλειψε τη θέση του προέδρου της τράπεζας για τη θέση του προέδρου του Οικονομικού Συμβουλίου του Λευκού Οίκου.

Ειδικά ο Γκάρι Κον αποτελεί την πιο ξεχωριστή περίπτωση ανάμεσα στους τρεις, με δεδομένο ότι συμμετείχε μέχρι τώρα στην ηγετική ομάδα της τράπεζας, και μάλιστα με έναν παχυλό μισθό και ένα ακόμη πιο παχυλό πακέτο μετοχών, που υπολογίζεται σε αξία ότι ξεπερνά τα 210 εκατ. δολάρια.  

Παρακάμπτοντας το εύλογο ηθικό ζήτημα που υπάρχει με το ίδιο το πακέτο των μετοχών του, που κανονικά πρέπει να ρευστοποιήσει άμεσα, ώστε να μην τίθεται ζήτημα σύγκρουσης συμφερόντων, η ίδια η μεταγραφή του έκανε πολλούς να συνοφρυωθούν, ειδικά μεταξύ των ανταγωνιστικών ομίλων της Goldman. Αν και δεν λείπουν όσοι έσπευσαν να επισημάνουν ότι πρόσωπα όπως ο Μνούχιν και ο Κον, που είναι… δικά τους παιδιά, παιδιά της αγοράς, μπορεί να την βοηθήσουν, επειδή ακριβώς γνωρίζουν τι χρειάζεται και τι επιθυμεί.

Golden boys και γύπες 

Σε κάθε περίπτωση, ο μόνος χαμένος είναι ο απλός Αμερικανός πολίτης και ο απλός εργαζόμενος, που είδε από νωρίς τις προσδοκίες του να γκρεμίζονται, και μαζί τις ελπίδες του ότι μπορεί να βρει περισσότερο κατανόηση για τις ανάγκες και τα προβλήματα του από τη νέα κυβέρνηση.  Μια κυβέρνηση που απαρτίζεται από ακροδεξιά γεράκια (που θα ζήλευε και ο Τζορτζ Μπους),  επιχειρηματίες της Wall Street και γύπες των funds, όπως ο περιβόητος βαρώνος του private equite, Γουίλμπουρ Ρος, που προορίζεται για το τιμόνι του υπουργείου Εμπορίου. Και αυτά όλα, βέβαια – μην ξεχνιόμαστε – από τον… αντισυστημικό κ. Τραμπ, που κατηγορούσε τη Χίλαρυ Κλίντον ως εκπρόσωπο των εταιρικών συμφερόντων και έπεισε εκατομμύρια Αμερικανούς να τον ψηφίσουν με την υπόσχεση της σύγκρουσης με τη διαπλοκή και το κατεστημένο.

Να υποθέσουμε, δηλαδή, ότι ο κ. Κον θα είναι αυτός που θα παλέψει για την κάθαρση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τη πάταξη φαινομένων αδιαφάνειας και παρατυπιών από τις οποίες η Goldman Sachs και οι άλλες τράπεζες βγάζουν καθημερινά ένα… σκασμό χρήματα; Ή αντιστοίχως να υποθέσουμε ότι ο Ρεξ Τίλερσον, θα ξεχάσει από τη μία ημέρα στην άλλη την ατζέντα που είχε στο τιμόνι της ExxonMobil,  για να υπερασπιστεί με αντικειμενικότητα τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ ως νέος υπουργός Εξωτερικών;  

Ήδη οι Δημοκρατικοί, και όχι μόνο, έχουν στήσει… πάρτι για τις διασυνδέσεις του Τεξανού με την Ρωσία και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, που, μάλιστα, τον έχει βραβεύσει(!) για το ρόλο του στη προσπάθεια για την ενίσχυση της συνεργασίας των δύο κρατών στον ενεργειακό τομέα. Για να μην μιλήσουμε, βέβαια, και για το επίσης παχυλό… πακετάκι μετοχών που διαθέτει στον ενεργειακό κολοσσό, συνολικά 2,6 εκατ. μετοχές, οι οποίες σε αξία υπολογίζονται στα 245 εκατ. δολάρια, αποτέλεσμα συνολικά 41 χρόνων εργασίας στην εταιρία. Είναι εντυπωσιακό δε, ότι η Exxon είναι η μοναδική εταιρία που έχει δουλέψει ο Τίλερσον σε όλη του τη ζωή, έως ότου το… κάλεσμα του Ντόναλντ Τραμπ τον έπεισε να εγκαταλείψει τον κόσμο των επιχειρήσεων για τον κόσμο της πολιτικής.

Παραπονεμένες οι αυτοκινητοβιομηχανίες 

Πάντως, με δεδομένο ότι οι τοποθετήσεις του κ. Τραμπ δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί, να μεταφέρουμε και να… συμμεριστούμε το μεγάλο(!) παράπονο των μεγάλων αδελφών του Ντιτρόιτ, διότι έχουν μείνει εκτός νυμφώνος. Διότι οι τράπεζες εκπροσωπούνται, τα funds εκπροσωπούνται, οι πετρελαιάδες εκπροσωπούνται, αλλά οι βιομηχανίες αυτοκινήτου δεν βρίσκονται ακόμη πουθενά, σε κάποια… θεσούλα που να σχετίζεται με τον κλάδο της ενέργειας ή τις συγκοινωνίες. Αν και ένα πρόχειρο «σκανάρισμα» των περιουσιακών στοιχείων του προέδρου-μεγιστάνα δείχνει μηδενική δραστηριοποίηση ή επενδύσεις του στο κλάδο.

Ας ελπίσουμε ότι μέχρι την ορκωμοσία του θα διορθώσει την αδικία αυτή, μια και έχει υποσχεθεί να μην κάνει διακρίσεις και να είναι πρόεδρος ΟΛΩΝ των Αμερικανών. Ήταν, άλλωστε, ειλικρινής, όλα και όλα. Δεν διευκρίνισε ποτέ, αν εννοεί τους Αμερικανούς εργαζόμενους ή τους Αμερικανούς εργοδότες!