Ποιοι καταστρέφουν το ελληνικό χρηματιστήριο

Στη δεκαετία του 1970 – όταν οι καθημερινές συναλλαγές στην αγορά δεν ξεπερνούσαν μερικά εκατομμύρια δραχμές – επιστρέφει η χρηματιστηριακή αγορά. Τι και αν από τότε έχουν περάσει πάνω από σαράντα χρόνια η θλιβερή πραγματικότητα είναι αυτή : Το ελληνικό χρηματιστήριο εξαϋλώνεται!

Στο φύλλο της F&M Voice της Πέμπτης θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε με ψυχραιμία αλλά και χωρίς επιείκεια προς όλες τις πλευρές , πως οδηγηθήκαμε στη σημερινή κατάσταση. Διότι τώρα έχει πλέον έλθει η ώρα της απόδοσης ευθυνών. Προς τους πάντες και προς πάσα κατεύθυνση. Για να γίνει έστω στο παρά πέντε, η ύστατη προσπάθεια να σωθεί ότι ακόμα σώζεται.

Προς το παρόν προχωρούμε μόνο σε μια πρόχειρη καταγραφή αφού πρώτα επισημάνουμε ότι σήμερα ο γενικός δείκτης του ελληνικού Χρηματιστηρίου έκλεισε στις 561,69 μονάδες παρουσιάζοντας πτώση 0,65% ενώ ο συνολικός όγκος των συναλλαγών «άγγιξε» το… εκπληκτικό ύψος των 15,63 εκατ. ευρώ.

Βέβαια, με αυτό τον όγκο συναλλαγών όχι 50 χρηματιστηριακές εταιρίες – τόσες είναι σήμερα – δεν μπορούν να επιβιώσουν αλλά ούτε οι είκοσι. Να δεχτούμε ότι αυτό αποτελεί «παράπλευρη απώλεια» αλλά στις εταιρίες αυτές δουλεύουν κάποιοι άνθρωποι.

Να δούμε λοιπόν τους λόγους στους οποίους οφείλεται η σημερινή κατάντια ενός χρηματιστηρίου , που θα μπορούσε να έχει άλλη εικόνα. Και η Πορτογαλία έχει Μνημόνια και εκεί η κυβέρνηση αριστερή είναι αλλά το χρηματιστήριο της Λισαβόνας έχει πενταπλάσιες συναλλαγές σε σύγκριση με το άθλιο κατασκεύασμα της Λ. Αθηνών. Τα συγκριτικά στοιχεία τα αφήνω για την Πέμπτη.

Σήμερα απλά κωδικοποιώ μερικούς από τους λόγους για την απαξίωση της χρηματιστηριακής αγοράς:

1) Πρωταρχική ευθύνη των Θεσμών. Αφήνουν επί βδομάδες το τραπεζικό σύστημα χωρίς πυξίδα, χωρίς διοικήσεις, χωρίς ευρύτερες κινήσεις που να δείχνουν ότι οι τράπεζες – αντιπροσωπεύουν το 60-70% των συναλλαγών – έχουν αύριο στη χώρα. Όταν αφήνουν να διαρρέουν πληροφορίες ότι πάμε για νέες ανακεφαλαιοποιήσεις και πως οι επενδυτές θα χάσουν τα πάντα, ποιος σοβαρός κεφαλαιούχος θα έβαζε έστω και 100.000 ευρώ στις μετοχές μιας τράπεζας; Να μην πούμε για την αδικαιολόγητη καθυστέρηση στο θέμα των Κόκκινων δανείων που σε λίγο θα φθάσουν στο ύψος του ΑΕΠ. Πως η Τράπεζα της Ελλάδος , οι άλλοι Θεσμοί και τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη επιτρέπουν την ευθεία υπονόμευση της ελληνικής οικονομίας;

2) Αυτή η στάση οδηγεί στη διεύρυνση των πολλών ερωτημάτων των καταθετών. Η μείωση των καταθέσεων κατά τον Ιούλιο για το οποίο αναμενόταν επιστροφή ευρώ από τα… σεντούκια και τα μπαούλα είναι χαρακτηριστική.

3) Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης φέρει τις δικές του βαριές ευθύνες. Στον οικονομικό τομέα δεν φαίνεται να κινείται τίποτα ενώ ο κάθε περιφερειάρχης (όπως αυτός ο ανεκδιήγητος των Ιόνιων Νησιών) θεωρεί ότι μπορεί να ματαιώσει μια επένδυση, έστω και αν η κεντρική κυβέρνηση άλλα έχει αποφασίσει.

4) Η κυβέρνηση επίσης μοιάζει ανίκανη να πάρει πρωτοβουλίες στον οικονομικό τομέα. Οι λίγες εξαιρέσεις δεν ακυρώνουν τον κανόνα. Ο Πρωθυπουργός μοιάζει απροστάτευτος από τους πιο στενούς του συνεργάτες , που νομίζουν ότι ασχολούμενοι με τον… Αλαφούζο, κερδίζουν πόντους στην κοινή γνώμη. Χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους το γεγονός ότι όντας ουσιαστικά μονοπώλιο σήμερα ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας διαμορφώνει την κοινή γνώμη!

5) Τα ολέθρια κυβερνητικά λάθη σχετικά με την επιβολή νέων φόρων. Όσοι είδαν τον ΕΝΦΙΑ τους σήμερα καταλαβαίνουν ότι τα πράγματα αγριεύουν. Και πω το φθινόπωρο μόνο καλά δεν θα είναι για την πλειοψηφία των φορολογουμένων.

6) Η σημερινή βόμβα της ΕΛΣΤΑΤ – όχι αυτής του Γεωργίου αλλά της Ανεξάρτητης Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας – πως η χώρα ακόμα βυθίζεται στην ύφεση. Με τον τουρισμό να καταγράφει ρεκόρ αφίξεων φέτος όλα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η παραοικονομία οργιάζει. Άλλωστε αυτό το ζει ο καθένας μας . Και η κυβέρνηση επιδίδεται (δυστυχώς όπως και οι προηγούμενες) σε ελέγχους ρουτίνας όχι για την ενίσχυση των δημοσίων εσόδων, αλλά για να προσφέρει… θέματα και… θεάματα στα βραδινά δελτία των τηλεοράσεων.

Αυτά προς το παρόν. Την Πέμπτη θα περάσουμε και στις λεπτομέρειες…