Πολιτική κρίση σε Γαλλία-Γερμανία: Θερίζει ο,τι έσπειρε η “Ευρώπη του πολέμου”

Η “σωστή πλευρά της Ιστορίας” πλέον φαίνεται και στην πράξη ότι δεν είναι τόσο… σωστή όσο διαλαλούσαν οι ηγετίσκοι της Ευρώπης. Τα “ετοιμαστείτε για πόλεμο” σε διάφορες μορφές τους, από το ευρωομόλο άμυνας που “διαφήμισε” και ο Κ. Μητσοτάκης μέχρι την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία που ετοιμάζει ο Μακρόν, αποδοκιμάστηκαν από τους Ευρωπαίους. Για τους αρχηγούς των δυο ηγέτιδων δυνάμεων της ηπείρου, της Γαλλίας και της Γερμανίας ούτε λόγος να γίνεται. Σολτς και Μακρόν… απόλαυσαν την παρέλαση της ακροδεξιάς, ο μεν πρώτος βγαίνοντας τρίτος στις ευρωεκλογές, ο δεύτερος, αν και το… πάλεψε, είδε μόνο την πλάτη της Λεπέν και του Μπαρντελά.
Οι πολίτες της Ευρώπης απάντησαν σε όλους αυτούς που, παραβλέποντας τα ουσιαστικά προβλήματα των λαών τους, την οικονομική ανασφάλεια, τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών προϊόντων, τον καλπασμό της ακρίβειας σε βάρος της αγοραστικής δύναμης των μισθών, τις παρεμβατικές πρακτικές σε βάρος των κρατών μελών προς όφελος τρίτων, θέλησαν να “παίξουν πόλεμο” με τον Πούτιν βάζοντας σε πρώτο πλάνο τη σύγκρουση Ευρώπης-Ρωσίας. Και προτίμησαν την ακροδεξιά στις διάφορες μορφές της απ’ αυτούς που άνοιγαν και ανοίγουν κοινοβούλια και κρατικά θησαυροφυλάκια στον φορτικό Ζελένσκι υπό τις “παραινέσεις” της Ουάσιγκτον.
Οι Ευρωπαίοι από τη μια είχαν τον νεοφιλελεύθερο Μακρόν να ζητά την αποστολή συμμαχικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, για να συμμετάσχουν στην… υπεράσπισή των εδαφών, τον σοσιαλιστή υπουργό Άμυνας της Γερμανίας Πιστόριους να… βαρά συνέχεια συναγερμό για πόλεμο με τη Ρωσία μέχρι το 2029, και τους διάφορους δορυφόρους, ανάμεσα τους και τον Κ. Μητσοτάκη, να προαναγγέλλουν ενίσχυση της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας και ευρωομόλογο άμυνας. Τουτέστιν νέες θυσίες από τους εξουθενωμένους οικονομικά Ευρωπαίους, όχι για να γίνει καλύτερη η ζωή τους αλλά για να προετοιμαστούν να τη χάσουν… Και από την άλλη, τους διαφόρων μορφών “σκληρούς δεξιούς” που ευαγγελίζονται την αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής παραγωγής, την ενίσχυση των εισοδημάτων τους και την καλύτερη απασχόληση, έστω και μέσω της σκλήρυνσης των περιορισμών για τους μετανάστες. Οι επίγονοι του Χίτλερ και του Μουσολίνι, του Γιούλα Γκέμπες και των “Κουίνσλινγκ” είναι αυτοί που υπόσχονται καλύτερες μέρες για τους Ευρωπαίους και εμφανίζονται ως “περιστέρια ειρήνης”…
Τώρα Γαλλία και Βέλγιο ετοιμάζονται για πρόωρες εκλογές ενώ ο γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός διέρχεται κρίση. Κι αν στις 8 Ιουλίου η Γαλλία έχει, για πρώτη φορά μετά την απελευθέρωση της, ακροδεξιό πρωθυπουργό, λαμβάνοντας υπόψη την αντανάκλαση των γαλλικών γεγονότων στην υπόλοιπη Ευρώπη σε δεύτερο χρόνο, ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι μπορεί να ακολουθήσει.