Πως η κόρη μου κατάλαβε ότι ο μπαμπάς της δεν είναι καλόγρια

ΣΙΓΑ ΤΟ «ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ» ΤΡΑΓΟΥΔΙ του Γιώργου Τσαλίκη, για το οποίο κάτι κυρίες σκίσανε τις καλτσοδέτες τους και ο δήμαρχος ζήτησε να σταματήσουν τη ζωντανή μετάδοση της συναυλίας στην τελετή έναρξης του «Μύλου των Ξωτικών» στα Τρίκαλα.

«ΕΚΛΕΙΝΑ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ για να μην ακούν τις βρισιές» δήλωσε μία μητέρα, λες και τα παιδιά δεν έχουνε ακούσει τέτοιες φράσεις πουθενά… Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ που μόλις έκλεισε τα έξι ξέρει όλους τους στίχοι (κι ότι βρίζουνε ξέρει,) τους λέει και γελάει αποενοχοποιημένα, γιατί καταλαβαίνει ότι ο μπαμπάς της δεν είναι καλόγρια. Σιγά τα ωά!

ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΣ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΑΠΡΕΠΗ ΕΚΦΟΡΑ ΛΟΓΟΥ, όλο το στίχοι του απαγορευμένου εδώ! Είμαστε όλοι πάνω από 18; Ναι! Να χώσω; Πάμε!

«ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ – Μόνο μια χάρη θέλω – Πάμε μαζί να κάνουμε – Το μαγαζί μπ@υρδέλο. Απόψε αποφάσισα – Να μην σου κάνω πλάκα – Δεν θέλω πια για πάρτη σου – Να κάνω το μ@λ@κα. Περνάγαμε όμορφα παλιά – Και κόλλησα μαζί σου – Μα τώρα με ξενέρωσες – Και άντε και γ@μ@σου. Πόνεσα πολύ, πόνεσα μα – Έχει ο καιρός γυρίσματα – Και παίρνω ό, τι αξίζω – Κι εσύ παίρνεις τα @ρχίδι@ μου.Τυχαίο; Δε νομίζω! Κάτω απ’ το φως του φεγγαριού – Σε σκέφτομαι και κλαίω. Μετά το ξανασκέφτομαι – Ρε, δεν γ@μιέσ@ι λέω. Μην κάνεις πια τον άγιο – Ρίξε και μπινελίκι – Και αν σε ρωτάν που τα ‘μαθες – Πες τους απ’ τον Τσαλίκη».

ΝΤΟΥΛΙΑ ΝΤΕΝ ΕΙΧΕ ΤΟ ΝΤΙΑΟΛΟ, Γ@μ@ΥΣΕ ΤΑ ΠΑΙΝΤΙΑ ΤΟΥ. Γι’ αυτό αλλάζω θέμα.

ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ αν μια πόλη (π.χ. τα Τρίκαλα) αντί να σοκάρεται με το παραμικρό, ασχοληθεί με ένα πρόβλημα πιο σοβαρό και αποφασίσει ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΘΕΙ αντί να εκδιώξει ΤΟΥΣ ΑΣΤΕΓΟΥΣ;

ΤΟ ΧΑΛΙΦΑΞ, μια πόλη στον Καναδά με πληθυσμό περίπου 518.000 κατοίκους, υιοθέτησε μια διαφορετική προσέγγιση για τους 200 νεο-αστέγους της, επιτρέποντας τη ρύθμιση των καταυλισμών αστέγων, αντί για την εκδίωξή τους.

Η ΑΠΟΦΑΣΗ του Χάλιφαξ να νομιμοποιήσει τους καταυλισμούς έρχεται σε αντίθεση με πολλές αμερικανικές πόλεις, όπου η εκδίωξη των αστέγων με τη βία είναι συχνή πρακτική. Πολιτείες όπως η Καλιφόρνια έχουν εκκενώσει πάνω από 12.000 καταυλισμούς από το 2021, ενώ άλλες όπως το Όρεγκον, έχουν απαγορεύσει εντελώς την κατασκήνωση σε δημόσιους χώρους.

ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΔΑ ΩΣΤΟΣΟ, δικαστικές αποφάσεις σε Βρετανική Κολομβία και Οντάριο κατέληξαν ότι οι άστεγοι μπορούν να κατασκηνώνουν σε εξωτερικούς χώρους όταν δεν υπάρχουν διαθέσιμα καταφύγια. Αυτή η στρατηγική, αν και προσωρινή, έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις και αντιδράσεις, αναδεικνύοντας την πολυπλοκότητα της κρίσης στέγασης. Η πολιτική του Χάλιφαξ έχει διχάσει την κοινότητα.

ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ; Η προσωρινή λύση των καταυλισμών δεν φαίνεται να αποτελεί μόνιμη απάντηση, αλλά θέτει τη βάση για διάλογο γύρω από την κοινωνική δικαιοσύνη και τις υποχρεώσεις της πολιτείας. Ο Μαξ Σόβιν, διευθυντής στέγασης του Χάλιφαξ, δήλωσε ότι η κρίση στέγασης είναι η «πρόκληση της δεκαετίας».