Πως ο μονόφθαλμος (Μακρόν) έφτασε να βασιλεύει στους τυφλούς

Ο Εμανουέλ Μακρόν μπορεί, ίσως, να ξεκινήσει να προβάρει κουστούμι για την προεδρική ορκωμοσία. Είναι δε, εντυπωσιακό ότι δεν χρειάστηκε να κάνει πολλά πράγματα ο ίδιος, αφού οι Σοσιαλιστές και οι Ρεπουμπλικάνοι κατόρθωσαν να τα κάνουν μόνοι τους μαντάρα και να του παραδώσουν το Ελιζέ στο… πιάτο.

Βεβαίως, η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν εξακολουθεί να προηγείται σταθερά στις δημοσκοπήσεις για τον πρώτο προεδρικό γύρο, όπως επιβεβαίωσε και νέα δημοσκόπηση. Όμως, είναι εξίσου σταθερά χαμένη στο δεύτερο γύρο, τόσο έναντι του δεξιού Φρανσουά Φιγιόν (που δεν μπόρεσε ποτέ να ορθοποδήσει μετά το Penelopegate (όσο κυρίως έναντι του ανεξάρτητου, προερχόμενου από τους Σοσιαλιστές Μακρόν. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι επικρατέστερο ζευγάρι μονομάχων παραμένουν οι Λεπέν-Μακρόν, ο πρώην υπουργός Οικονομικών έχει κάθε λόγο να ατενίζει το πολιτικό του μέλλον με αισιοδοξία.

Οι δημοσκοπήσεις, άλλωστε, δεν είναι το μόνο στοιχείο που τροφοδοτεί τη δυναμική του. Η επιτυχία του να κερδίσει τη στήριξη και τη ψήφο γνωστών στελεχών και υπουργών του Σοσιαλιστικού Κόμματος, έχει προκαλέσει δικαιολογημένα τεράστιο θόρυβο στα media, φέρνοντας σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον κεντροαριστερό μονομάχο Μπενουά Αμόν. Διότι αν τα ίδια τα στελέχη σου προτιμούν έναν αντίπαλο σου, τότε με τι… μούτρα θα διεκδικήσεις τη ψήφο του γαλλικού λαού.

Η αρχή έγινε με τον υπουργό Εξωτερικών Ζαν Μαρκ Ερό, ο οποίος ήταν ο πρώτος υπουργός που τόλμησε να δηλώσει ότι σκέφτεται σοβαρά να στηρίξει τον πρώην συνάδελφο του, ενώ ακολούθησε ο υπουργός Γεωργίας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στεφάν Λε Φολ. Όμως, δεδομένου ότι η νεοφιλελεύθερη πτέρυγα του κόμματος –που στήριζε κυρίως την υποψηφιότητα του Μανουέλ Βαλς- δεν είναι ευχαριστημένη με την εκλογή ενός παραδοσιακού αριστερού μονομάχου, όπως ο Αμόν, ντόπιοι αναλυτές εκτιμούν ότι οι ασκοί του Αιόλου που άνοιξαν, θα απελευθερώσουν σύντομα και άλλους ανέμους.  

Το τελευταίο θα εξαρτηθεί και από την πιθανότητα επίτευξης συνεργασίας του Αμόν με τον έτερο προεδρικό μονομάχο, για λογαριασμό του κομμουνιστικού κόμματος και της ριζοσπαστικής αριστεράς, Ζαν Λυκ Μελανσόν. Μια συνεργασία μεταξύ των δύο θα μπορούσε να φέρει σημαντικά ψηφοθηρικά αποτελέσματα στην κάλπη, συνενώνοντας τον ευρύτερο αριστερό χώρο και ενδυναμώνοντας τον έναντι του διδύμου Δεξιάς-Ακροδεξιάς, σε σημείο που να μπορούσε ακόμη και να «σπρώξει» τον Αμόν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Αρκεί να αναφέρουμε ότι ο Αμόν συγκεντρώνει περίπου 15% και ο Μελανσόν άλλο 11%, όταν η Λεπέν στη πρώτη θέση αποσπά 26%.

Βέβαια, μια τέτοια συμμαχία θα οδηγούσε και σε άλλες διαρροές στελεχών, τύπου Ερό και Λε Φολ, προς τον Μακρόν. Όμως, η μάχη του Ελιζέ δεν θα εξαρτηθεί από τα κομματικά στελέχη, αλλά από τη ψήφο του γαλλικού λαού, που φαίνεται να βλέπει με… καλό μάτι μια τέτοια συνεργασία. Αν, λοιπόν, οι Αμόν και Μελανσόν θέλουν πραγματικά να ισχυροποιήσουν τη φωνή της Αριστεράς και να εμποδίσουν την επέλαση των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων θα πρέπει να παρακάμψουν τις διαφορές τους και να εστιάσουν σε μια μεταξύ τους συμμαχία. Ένας στόχος δύσκολος, όπως φάνηκε και από τις μέχρι τώρα επαφές τους, αλλά όχι ανέφικτος. Κι αν δεν τα καταφέρουν, τον μόνο που θα διευκολύνουν τελικά είναι τον Εμανουέλ Μακρόν.  

Πάντως, τον ίδιο στόχο εξυπηρετεί και η διαφαινόμενη συμφωνία του Αμόν με τον Γιανίκ Ζαντό των Πρασίνων, που είναι πιθανόν να ανακοινωθεί ακόμη και μέσα στην ημέρα. Βάσει των όρων της συμμαχίας τους, ο Ζαντό θα αποσύρει την προεδρική υποψηφιότητα του και θα ενώσει τις δυνάμεις του με τον Αμόν. Ωστόσο, και οι Πράσινοι είναι διχασμένοι, καθώς ο επίσης πράσινος Φρανσουά Ντε Ριζί, που είχε δοκιμάσει να διεκδικήσει το χρίσμα των Σοσιαλιστών δήλωσε χθες ότι στηρίζει τον Μακρόν.