Πως παίζεται το παιχνίδι του εκβιασμού στο ασφαλιστικό

Σε κλίμα έντονης αντιπαράθεσης πραγματοποιήθηκε χθες η συζήτηση για το ασφαλιστικό, με συγκεντρώσεις και πορείες από όλους τους πολίτες στις μεγάλες πόλεις της χώρας. Πρωταγωνιστές, το εξαθλιωμένο ελληνικό κράτος και οι σωτήρες του. ΔΝΤ και ΕΕ εκβιάζουν τη χώρα μας, προκειμένου να τη λεηλατήσουν, απειλώντας την με τη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων. Που στηρίζεται, όμως, το παιχνίδι του εκβιασμού;

Οι «σωτήρες» μας στηρίζονται στο παιχνίδι του εκβιασμού ενός κράτους, το οποίο “χρωστάει” στα ταμεία και είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να τα δώσει.

Έτσι, εκβιάζεται η συντριπτική μερίδα των Ελλήνων, που είναι οι μισθωτοί. Και αυτό γίνεται με το ασφαλιστικό τους σύστημα. Με τη χρηματοδότηση αυτού του συστήματος.

Οι ισορροπίες μεταξύ εργαζομένων και συνταξιούχων έχουν αλλάξει, το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί, η οικονομική κρίση έπληξε και  τα ταμεία και άλλες πολλές δικαιολογίες έρχονται να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Γιατί ακόμα και αν δεν υπήρχε ούτε ένας νέος εργαζόμενος να καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές, τα ασφαλιστικά ταμεία θα έπρεπε να είναι σε θέση να καταβάλουν τις συντάξεις, καθώς οι συνταξιούχοι έχουν ήδη καταβάλει τα χρήματα, τα οποία εισπράττουν.

Τα μεγάλα θύματα παραμένουν οι Έλληνες συνταξιούχοι, οι οποίοι παρουσιάζονται σαν “παράσιτα”, που ζουν εις βάρος των εργαζομένων, ενώ έχουν καταβάλει τόσα πολλά χρήματα, που θα μπορούσαν να έχουν ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία να δίνουν συντάξεις και στους επόμενους.

Όμως, η διαφθορά όλων των τελευταίων χρόνων, η υποπαραγωγικότητα, η δυσλειτουργία της οικονομίας, τα σκάνδαλα, οι προμήθειες κ.α. αφήνουν τη μεγαλύτερη κοινωνική τάξη της χώρας σήμερα χωρίς σύνταξη ή υγειονομική περίθαλψη. Την αφήνει απροστάτευτη τη στιγμή που τα έχει ακριβοπληρώσει και τα δύο.

«Υπεύθυνοι» πολιτικοί τόσα χρόνια υπόσχονταν στους εργαζομένους ανάπτυξη και τους έπαιρναν από τα ταμεία τους τα χρήματα, χωρίς όμως να δίνουν σ’ αυτά τα ταμεία έστω και ένα μικρό μέρος της ιδιοκτησίας του κεφαλαίου που δημιουργούσαν μέσω των χρημάτων αυτών.

Είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί που φώναζαν τόσο χθες όσο και τις προηγούμενες μέρες ότι η κυβέρνηση δεν συμπονά τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Και ότι εκείνοι θα σταθούν στο πλευρό τους.

Το ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να σωθεί. Και οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που έχουν χάσει κάθε ελπίδα για δικαίωση έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στους ακόλουθους σωτήρες: στους ξένους εκβιαστές και στους Έλληνες πολιτικούς που εξακολουθούν να εξυπηρετούν τα συμφέροντα πολυεθνικών, συνθλίβοντας τον κόπο τους.