«Πουλώντας» το αίσθημα της κανονικότητας

Η ανάγκη της σημερινής κυβέρνησης και -βασικά- του συγκεκριμένου πρωθυπουργού να «πουλήσει» στους πολίτες το αίσθημα της κανονικότητας, υπό την έννοια της «ασφαλειας» και της ελαχιστοποίησης του απρόοπτου, είναι ζωτικής σημασίας. Επί της ουσίας έχει τις διαστάσεις ζητήματος «ζωής ή θανάτου» για την επιβίωση της και την επιβίωση του.

Δεν θέλει πολύ μυαλό, μεταπτυχιακά στην επικοινωνία ή στις πολιτικές επιστήμες, για να καταλάβει κανείς ότι μετά τις περιπέτειες της περιόδου 2009-2015 αλλά και τη διάδοχη κατάσταση του «πρώτη φορά Αριστερά» ως δοκιμή σε κάτι καινούργιο, με δεδομένη τη σύγκρουση με το ευρωιερατείο και τους μήνες της αβεβαιότητας, ότι οι πολίτες θα έψαχναν ένα «απάγκιο λιμάνι», μια σκιά για να ξαποστάσουν από έναν κουραστικό ποδαρόδρομο μια ηλιόλουστη μέρα. Κι αυτό υποσχέθηκε και τώρα προσπαθεί να προσφέρει ο Μητσοτάκης: την αίσθηση της σιγουριάς, του «μια απ’ τα ίδια», τα σίγουρα, τα φλατ… Με αυτό το σκεπτικό έφτιαξε κατ’ αρχάς «εχθρούς» στην κανονικότητα του και οικοδόμησε το δόγμα «νόμος και τάξη», πετσόκοψε ατομικές και συλλογικές ελευθερίες, περιόρισε δικαιώματα, έβαλε απέναντι τους νέους που ρέπουν προς την ανταρσία και την ανυπακοή, ποινικοποίησε και τιμώρησε το διαφορετικό.

Το πλάνο που είχε εξαρχής, της επιβολής της τάξης, και που είχε δημιουργήσει πολλά «χαριτωμένα» περιστατικά στην προ κορονοϊού εποχή, όπως τα «ντου» στους κινηματογράφους και τις εισβολές σε σπίτια πολιτών, στη συνέχεια «χάλασε» από την εμφάνιση της πανδημίας, από τη ξαφνική ανατροπή του σχεδιασμένου, από το αναπάντεχο που κατέστρεψε την κανονικότητα. Όμως μετά το αρχικό σοκ, ο πρωθυπουργός σκέφτηκε να κάνει την κρίση ευκαιρία, να μεγαλώσει τον μηχανισμό του «μην» και του «πρέπει». Έτσι δίπλα στον Χρυσοχοϊδη έβαλε και τον Χαρδαλιά, αναβάθμισε την Πολιτική Προστασία, και «ξαναπούλησε» την ασφάλεια και τη σιγουριά σε αβέβαιες συνθήκες. Κίνηση υψηλού ρίσκου; Όχι αν μπορείς να γυρίσεις το νόμισμα σε όποια πλευρά θέλεις ανάλογα με την εξέλιξη: Επιτυχημένη η αντιμετώπιση του κορονοϊού, μπράβο στην κυβέρνηση. Αποτυχημένη η αντιμετώπιση του κορονοϊού, φταίνε οι πολίτες. Χιόνισε και κλείσαμε τους δρόμους γιατί θα τους έκλεινε έτσι κι αλλιώς ο χιονιάς, μπράβο στην κυβέρνηση που μερίμνησε. Χιόνισε και αποκλείστηκαν οι πολίτες στο δεκάλεπτο από το Σύνταγμα, φταίνε πάλι οι πολίτες και οι δήμοι. Έπιασε φωτιά, εκκενώνουμε προληπτικά το σύμπαν, μπράβο στην κυβέρνηση που δεν είναι σαν του προηγούμενους «που κάψανε τον κόσμο». Έπιασε φωτιά και επειδή δεν ενεργήσαμε γρήγορα επεκτάθηκε, φταίνε δήμοι και περιφέρειες που δεν καθαρίζουν τα ξερόκλαδα.

Και πάει λέγοντας, όπως θα δούμε και στο μέλλον, στα τοπικά lockdown, που θα προκύψουν και  θα φταίνε οι ανεύθυνοι των κορονοπάρτι και όχι ο ελλιπής ελεγκτικός μηχανισμός, στα χαμένα στοιχήματα του τουρισμού, στα προβλήματα στην οικονομία και στην απασχόληση.