Πούτιν: Τα είπε στη νύφη (Μητσοτάκης) για να τ’ ακούσει η πεθερά (ΝΑΤΟ)

Την… τύχη είχε με το μέρος του ο Κυριάκος Μητσοτάκης και συνέπεσε να είναι ο πρώτης ηγέτης δυτικής χώρας που επισκέφθηκε τη Ρωσία για επίσημη συνάντηση με τον Πρόεδρο Πούτιν, ώρες μετά την επικοινωνία του με τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν. Σε αυτό το κάδρο, τα όσα συζήτησαν οι δυο τους στην προεδρική ντάτσα στο Νόβι Σότσι αποκτούν ενδιαφέρον πέραν του στενού ορίζοντα των ελληνορωσικών σχέσεων, η πορεία των οποίων είναι λίγο πολύ προδιαγεγραμμένη.

Άλλωστε, το πλαίσιο το είχε θέσει από την αρχή ο εξ απορρήτων του Πουτιν, ο Ντμίτρι Πεσκόφ βαθμολογώντας με 6 τις σχέσεις Αθήνας-Μόσχας και με 7 αυτές με την Άγκυρα. Γνωρίζοντας τα δεδομένα, η ελληνική πλευρά «πάσχισε» να βρει «διπλωματικές αιχμές» σε μια περιεκτική ατζέντα χαμηλού ενδιαφέροντος και περιορισμένων προσδοκιών όλο το προηγούμενο διάστημα. Η αιχμή βρέθηκε στο αίτημα επιστροφής των αρχείων των ελληνικών εβραϊκών κοινοτήτων, που είχαν κλαπεί από τους Ναζί και είχε συλλέξει από το Βερολίνο ο Κόκκινος Στρατός, ένα αίτημα που έγινε δεκτό από τον Ρώσο Πρόεδρο…

Για να επιστρέψουμε στην… καλή τύχη του Μητσοτάκη, ο Βλαντιμίρ Πουτιν επιθυμούσε ένα εθιμοτυπικό σκηνικό, με κοινές δηλώσεις κλπ, για να καταθέσει τις ρωσικές θέσεις στο θέμα της Ουκρανίας αλλά και να «περάσει» αυτά που ήθελε για την επικοινωνία με Μπάιντεν. Έτσι έδειξε τη δική του αυστηρότητα μετά τη δημοσιοποίηση αυτής του Μπάιντεν, που κυριάρχησε προχθές στα δυτικά μέσα, για επιβολή νέων οικονομικών κυρώσεων και… χωρίς φυσικό αέριο τον Nord Stream.

«Το ΝΑΤΟ ακολουθει συγκρουσιακή πορεία με τη Μόσχα. Βλέπουν την Ρωσία εχθρό τους, ανταγωνιστή τους (…) Η επέκταση προς ανατολάς του ΝΑΤΟ, που περιλαμβάνει την Ουκρανία, είναι ένα ευαίσθητο θέμα, είναι σημαντικό. Το λέμε δημόσια ότι η επιλογή ασφάλειας είναι δικαίωμα του κάθε κράτους, όμως αυτό δεν σημαίνει να υπονομεύσει την ασφάλεια κάποιου άλλου,  για εμάς είναι απαράδεκτο» είπε σε κατηγορηματικό τόνο για ανοίξει στη συνέχεια τη συζήτηση για την Ελλάδα λέγοντας ότι «ποτέ η συμμετοχή της Ελλάδας στο ένα (ΝΑΤΟ) ή στο άλλο (Ε.Ε.) μπλοκ δεν εμπόδιζε τη σχέση μας».

Διάλογος ήταν η σύσταση του Πουτιν, στην Ανατολική Μεσόγειο ενώ για τα θέματα της περιοχής μας και την τουρκική προκλητικότητα, ο Ρώσος Πρόεδρος ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός και στην κατ’ ιδίαν συζήτηση και μπροστά στις κάμερες, με εξαίρεση το Κυπριακό, που για ακόμα μια φορά επανέλαβε την πάγια θέση για επίλυση βάσει των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Από πλευράς Έλληνα πρωθυπουργού ήταν σαφέστατη η προσπάθεια να απομονωθούν οι διμερείς σχέσεις από το γεγονός ότι η χώρα αποτελεί μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, την ώρα που οι σχεσεις των δυο οργανισμών είναι σε οριακό σημείο με τη Μόσχα. Κι από τη στιγμή που βασικός στόχος ήταν η εξομάλυνση και η επανεκκίνηση επί της ουσίας των ελληνορωσικών σχέσεων, στο πλαίσιο της ενεργητικής διπλωματίας που θέλει να ασκήσει η Αθήνα, αλλά και από την ανάγκη για «προσέλκυση επενδυσεων από παντού», αυτό καθίστατο αναγκαίο να διαφανεί και δημοσίως, όπερ και εγένετο.

Τι λέει το Μαξίμου

Οι διαρροές σχετικά με την πρώτη αποτίμηση της επίσκεψης Μητσοτάκη στο Σότσι ήταν θετικές. Κατ’ αρχάς για την έξωθεν εικόνα της χώρας και εν συνεχεία για τα διμερή ζητήματα που μπορούν να προχωρήσουν. Γιατί κακά τα ψέματα, οι πάντες γνωρίζουν ότι τα τελευταία χρόνια, και πριν ακόμα την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, οι σχέσεις με τη Μόσχα ήταν σε θερμοκρασίες… Σιβηρίας.

Την περίοδο της… βαθιάς κατάψυξης λόγω Πρεσπών, των απελάσεων των Ρώσων διπλωματών και τα -περιορισμένα- αντίμετρα από το Κρεμλίνο, διαδέχθηκε η περαιτέρω εμβάθυνση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Κι όλα αυτά δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ουσιαστικής συνεργασίας των δυο χωρών, πέραν της οικονομίας, του τουρισμού και του εμπορίου, όσους… αιώνες κι αν παραταθεί το αφιερωματικό «έτος» Ελλάδας-Ρωσίας.

Και βέβαια, υπάρχουν και οι επενδύσεις που «κυνηγά» ι ο Μητσοτάκης σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Επ’ αυτού, ο Ρώσος Πρόεδρος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο, σύμφωνα με τα όσα λέει το Μαξίμου, δείχνοντας και την αναφορά του ίδιου για τις δυο μεγάλες τουριστικές επενδύσεις ρωσικών κεφαλαίων.

Η προοπτική στρατηγικής συμμαχίας με τη Μόσχα δεν διαφαίνεται σε βάθος δεκαετίας -το λιγότερο- εν αντιθέσει με την προσέγγιση της με την Άγκυρα, που πλέον «δένει» και χρονικά, και θα εξελίσσεται όσο ο Ερντογάν υπάρχει στο στερέωμα και είναι «στα μαχαίρια» με την Ουάσιγκτον.