Προσέχουμε την υγεία μας, δεν υποκύπτουμε στο «Δόγμα του Σοκ»!

Δεν είναι αλήθεια ότι ζούμε σε πρωτόγονες καταστάσεις. Προσπάθησαν να μας σοκάρουν και πριν από 10 χρόνια, όταν επέβαλαν στη χώρα τα σκληρότερα μέτρα λιτότητας. Και τότε οι νεοφιλελεύθεροι ήταν στην ευρωπαϊκή διακυβέρνηση!

Δεν είναι αλήθεια ότι για πρώτη φορά θα πρέπει να εφαρμόσουμε περιοριστικά μέτρα για την προσωπική υγιεινή και για την προστασία του περίγυρου. Το να πλένεις τακτικά και σχολαστικά τα χέρια σου είναι ο βασικός κανόνας και στην κανονική περίοδο, χωρίς την πίεση μίας επιδημίας. Το «Μένουμε Σπίτι» (αλήθεια, αναρωτηθήκατε γιατί μοιάζει με το «Μένουμε Ευρώπη» των νεοφιλελεύθερων του 2015;) όταν έχουμε συμπτώματα απλής γρίπης, δεν είναι «καινούργιο φρούτο».

Δεν είναι αλήθεια ότι για πρώτη φορά οι «ευάλωτες ομάδες» απειλούνται περισσότερο. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες μεταδοτικές ασθένειες, που είναι απειλητικές για όσους έχουν εξασθενημένο οργανισμό…

Δεν είναι αλήθεια ότι σε αυτή τη φάση ζούμε σε περίοδο «φονικής πανδημίας», όταν οι απώλειες ζωών από τις απλές (και αντιμετωπίσιμες) γνωστές μορφές γρίπης οι θάνατοι που έχουν καταγραφεί είναι σαφώς πολλαπλάσιοι, με επίκεντρο (και πάλι) τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού. Σημειώστε ότι για τις γνωστές από το παρελθόν ιώσεις είναι γνωστές οι θεραπευτικές μέθοδοι και υπάρχουν διαθέσιμες φαρμακευτικές αγωγές για την αντιμετώπισή τους!

Οι αλήθειες

Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη φορά, η νέα μορφή του ιού δεν είναι πλήρως αποκωδικοποιημένη, ως προς την αντιμετώπισή του, τον τρόπο μετάδοσης και τις επιπτώσεις που θα έχει τελικά στην υγεία (κυριολεκτικά και μεταφορικά) της κοινωνίας. Γι’ αυτό χρειάζεται αυξημένη ετοιμότητα, για την εφαρμογή των μέτρων υγιεινής και αντιμετώπισης του ιού, κυρίως όταν έχουμε επαφές με πρόσωπα που κατατάσσονται στις «ομάδες υψηλού κινδύνου».

Η αλήθεια είναι ότι τέτοιες καταστάσεις, με την εφαρμογή μέτρων που ενισχύουν το «Δόγμα του Σοκ», αποτελούν…  βούτυρο στο ψωμί όσων επιβουλεύονται τα προσωπικά και κοινωνικά δικαιώματα του καθενός μας. Δεν εννοώ, βέβαια, τον κατ’ οίκον περιορισμό όσων έχουν συμπτώματα ή κι όσων ήρθαν σε επαφή με κάποιο κρούσμα. Εννοώ ότι μέσα στο γενικότερο κλίμα του φόβου και του πανικού, που δημιουργείται, είναι πολύ εύκολο να «διαλυθούν» εργασιακά δικαιώματα, μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα (και μάλιστα όσοι άντεξαν και ξεπέρασαν την οικονομική κρίση) προς όφελος των μεγάλων και ισχυρών, πολιτικές ελευθερίες και κοινωνικές δομές, που αποτελούν τη βάση των ελευθεριών του πολίτη!

Η αλήθεια είναι ότι η ζημιά που προκαλείται στην καθημερινή οικονομική ζωή είναι τεράστια και τείνει να αποκτήσει πολύ μεγαλύτερα χαρακτηριστικά από εκείνα της σχεδόν 10χρονης κρίσης… Όπως επίσης είναι αλήθεια ότι και πάλι θα την «πληρώσουν» οι αδύναμοι και πιο μικροί κρίκοι της οικονομικής αλυσίδας, καθώς οι «μεγάλοι» έχουν και τα «μαξιλάρια» και την ευελιξία να αντιμετωπίσουν το κόστος που προκαλούν τα μέτρα. Οι «μικροί» και πάλι αποτελούν το… φτερό στον άνεμο!

Προσέχουμε

Η πραγματικότητα, λοιπόν, έτσι όπως διαμορφώνεται με τα καθημερινά περιοριστικά μέτρα, που ανακοινώνει η κυβέρνηση, αποτυπώνεται σε πολύ συγκεκριμένα σημεία:

1. Προσέχουμε και εφαρμόζουμε τα μέτρα υγιεινής και αποτροπής της μετάδοσης του κορονοϊού, χωρίς πανικό, χωρίς υπερβολές και χωρίς να χάνουμε τον ανθρωπισμό μας.
2. Αποφεύγουμε τον συνωστισμό σε σημεία, όπου μπορεί να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μετάδοσης του ιού. Σε αυτή την περίπτωση, πάντως, οι υπερβολές είναι εξίσου «καταστροφικές» με την πλήρη αγνόηση των κανόνων υγιεινής.
3. Κάθε νέο μέτρο το επεξεργαζόμαστε στο μυαλό μας και το «φιλτράρουμε» με βάση τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται. Ο προσωρινός περιορισμός δικαιωμάτων και ελευθεριών μπορεί να γίνει ανεκτός μόνο μέχρι το σημείο που επιτρέπει την αντιμετώπιση της επιδημίας. Υπάρχουν και όρια που δεν μπορούν (και δεν πρέπει) να ξεπεραστούν.
4. Με την ολοκλήρωση του κύκλου των έκτακτων καταστάσεων οι αρμόδιες αρχές επιβάλλεται να προβούν σε ενίσχυση εκείνων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που υπέστησαν βαριά πλήγματα από τις αποφάσεις για άρση της λειτουργίας τους. Η εστίαση, το λιανεμπόριο και ο τουρισμός είναι οι κλάδοι αιχμής κι ακολουθούν δεκάδες άλλοι…
5. Με την «έξοδο» από την υγειονομική κρίση απαιτείται η επιβράβευση εκείνων των ανθρώπων που αποτέλεσαν την εμπροσθοφυλακή της αντιμετώπισης της επιδημίας, όπως γιατροί, νοσηλευτικό προσωπικό και παραϊατρικές ειδικότητες. Επιπλέον, θα πρέπει να απαιτήσουμε να τελειώσει οριστικά η νεοφιλελεύθερη τακτική της συνεχούς υποβάθμισης της Δημόσιας Υγείας, καθώς τώρα φαίνεται το πόσο αναγκαία για όλους είναι.

Πριν από πέντε χρόνια, όταν ο κυρ Σταύρος έμπαινε στο χειρουργείο για μία πολύ σοβαρή επέμβαση, ο γιατρός τον ρώτησε: «Φοβάστε;». Η απάντησή του ήταν καταλυτική: «Εδώ τους Ναζί δεν φοβήθηκα, εσένα θα φοβηθώ;»! Έτσι θα απαντούσε και σήμερα, εάν ήταν μαζί μας, στις συνθήκες που διαμορφώνονται. Ακολουθώντας τη δική του στάση ζωής κι εμείς δεν φοβόμαστε, παίρνουμε τα αναγκαία μέτρα, αντιστεκόμαστε σε όσα μέτρα θα προσπαθήσουν να διατηρήσουν και την «επόμενη ημέρα», που θα κατεβάσουν τον πήχη της ποιότητας ζωής και των δικαιωμάτων μας.

Είναι σίγουρο ότι οι νεοφιλελεύθεροι θα επιχειρήσουν να το κάνουν. Και θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό.