Πρώτα ξεσάλωμα και μετά νηστεία

Πρώτα ξεσάλωμα και μετά νηστεία και εξαγνισμός.

Και η έννοια του εξαγνισμού προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα.

Αφού όμως πρώτα γίνουν όλα κόλαση…

Και της νηστείας.

Όταν, βεβαίως, ολοκληρωνόταν η περίοδος του ξέφρενου εορτασμού του Διόνυσου με όλα τα «απαραίτητα» έκτροπα.

Ο Διόνυσος, ο καλός μας αρχαίος Θεούλης, ως γνωστόν, παντρευόταν την εκάστοτε γυναίκα του βασιλιά της Αθήνας, εν μέσω πειραγμάτων, μασκαρεμάτων, οινοποσίας και, φυσικά, κρεατοφαγίας.

Ολα τα αποκριάτικα ήθη και έθιμα όπως και η τσικνοπέμπτη έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα.

Στην Καβάλα ο δήμος ανακοινώνει ότι την Καθαρά Δευτέρα πιάνουμε το φίδι.

Πρόκειται για ένα αρχαίο σκωπτικό βίωμα, που προτρέπει τους ανθρώπους να βγουν, να ερωτευθούν και να φλερτάρουν, και γι αυτό για μερικές μέρες αμβλύνονται οι ντροπές και οι παρεξηγήσεις.

Την ίδια περίοδο αναβιώνουν έθιμα: ο βλάχικος γάμος στη Θήβα, οι μουτζούρηδες στη Βιστωνίδα, του Κουτρούλη ο γάμος στη Μεσσηνία, τα καθαρίσματα των σκευών στην Πάρο.

Στην συνέχεια έρχεται η νηστεία, ο εξαγνισμός και η κάθαρση από τη σάτιρα, την υπερβολή και τα σκωπτικά πειράγματα.

Τα αρχαιοελληνικά έθιμα, υιοθετήθηκαν από τον Χριστιανισμό, με διάφορες παραλλαγές.

Σουπιές με το μελάνι τους και ξύδι, σαλιγκάρια με πλιγούρι ή κριθάρι, καλαμαράκια και γενικότερα μαλάκια, χωρίς αίμα, κυριαρχούσαν στη διατροφή των αρχαίων Ελλήνων.

Στον Πόντο, η Καθαρά Δευτέρα λέγεται Σταχτοδευτέρα.

Γιατί τη Δευτέρα, μετά το τριώδιο, οι άνθρωποι έπλεναν με στάχτη όλα τα μαγειρικά τους σκεύη ώστε να μην μείνει ίχνος λίπους.

Γι αυτό, άλλωστε, και η μέρα αυτή λέγεται πλέον Καθαρά Δευτέρα.

«Τα σημερινά νηστίσιμα έχουν καταβολές από την αρχαία Ελλάδα. Μπορεί οι συνταγές να μην είναι ταυτοποιημένες, όμως οι αρχαίοι έτρωγαν μαλάκια με πλιγούρι, κριθάρι ή ξηρούς καρπούς, καθώς τότε δεν υπήρχε ρύζι», εξηγεί στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο σεφ Νίκος Φωτιάδης, ο οποίος βρήκε σχετικά πρόσφατα συνταγή που προέρχεται από τη Χίο και μαγειρευόταν τις Αποκριές.

«Είναι μια συνταγή με σουπιά και το μελάνι της. Οι σουπιές τηγανίζονται μαζί με το μελάνι και μάλιστα σε ορισμένες περιοχές, σβήνουν στο τηγάνι με ξύδι. Πρόκειται για μια συνταγή ιδιαίτερη και πολύ νόστιμη με καταγωγή από την αρχαία Ελλάδα. Αντίστοιχη καταγωγή έχουν και τα σαλιγκάρια, οι γνωστοί χοχλιοί, μαγειρεμένοι με πλιγούρι».