“Τότε το δελφίνι με φίλησε από ευγνωμοσύνη…”

Ο Ιταλός δύτης Enzo Maiorca ενώ βουτούσε το 2013 στη θάλασσα της Siracusa αισθάνθηκε κάτι να τον χτυπάει στην πλάτη.

Γύρισε και είδε ένα δελφίνι, το οποίο κατάλαβε ότι δεν ήθελε να παίξει αλλά να εκφράσει κάτι.

Το δελφίνι καταδύθηκε κι ο Enzo ακολούθησε.

Σε βάθος δώδεκα μέτρων παγιδευμένο σε έναν κλοιό βρισκόταν ένα άλλο δελφίνι.

Αφού κατάφερε με τη γυναίκα του να το ελευθερώσει, καθώς αναδύθηκαν τα δύο δελφίνια εξέπεμψαν μία σχεδόν ανθρώπινη κραυγή (έτσι το περιέγραψε ο Maiorca).

Τα δελφίνια μπορούν να κρατηθούν κάτω απο το νερό για μέχρι δέκα λεπτά και μετά πνίγονται.

Το εγκλωβισμένο δελφίνι ήταν θηλυκό το οποίο σύντομα γέννησε.

Το αρσενικό τους περικύκλωσε και όρθιο μπροστά στον Enzo άγγιξε το μάγουλο του (σαν φιλί) ,μια χειρονομία ευγνωμοσύνης.

Ο Enzo τελείωσε την ομιλία του λέγοντας :

“Μέχρι ο άνθρωπος να μάθει να σέβεται και να επικοινωνεί με τον κόσμο των ζώων, δε θα μπορέσει ποτέ να γνωρίσει τον πραγματικό του ρόλο σε αυτή τη Γη. “

#v_aterlo #όμορφη_ζωή

Σε μια συγκινητική επίδειξη αλληλεπίδρασης μεταξύ των ειδών, ένα παιχνιδιάρικο δελφίνι σε τοπικό ενυδρείο στις ΗΠΑ εντόπισε ένα μικρο παιδί και αποφάσισε να κάνει μια σύντομη «κουβέντα». Η γοητευτική συνάντηση εκτυλίχθηκε όταν το δελφίνι, φαινομενικά περίεργο και κοινωνικό από τη φύση του, πλησίασε το τζάμι που χώριζε την υδρόβια κατοικία του από το παιδί.

Το νήπιο, του οποίου η γοητεία για το θηλαστικό ήταν εμφανής, ασχολήθηκε με το δελφίνι. Οι μάρτυρες περιέγραψαν τη σκηνή σαν οι δυο τους να βρίσκονταν στον δικό τους μικρό κόσμο, επικοινωνώντας σε μια γλώσσα πέρα από τις λέξεις. Τα καμώματα του δελφινιού, τα οποία περιλάμβαναν απαλές περιστροφές και κοντινές παύσεις δίπλα στο γυαλί, προκάλεσαν τσιρίδες χαράς από το νήπιο.