“Ξεκαθάρισμα λογαριασμών” η κυβερνητική προσέγγιση για το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

“Συνολικά το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ εξαντλήθηκε στην προσπάθεια διευθέτησης ισορροπιών και ξεκαθαρίσματος εσωκομματικών λογαριασμών. Το κατά πόσο πέτυχε το στόχο του δεν φαίνεται να είναι απολύτως καθαρό και σε κάθε περίπτωση αυτό δεν μας αφορά” σχολίασε ο Γιάννης Οικονόμου τονίζοντας “Εκείνο που όμως είναι απολύτως ξεκάθαρο είναι ότι για μια ακόμη φορά φάνηκε η τεράστια απόσταση που χωρίζει τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ από τις ανάγκες της ζώσας κοινωνίας, από τα προβλήματα του σήμερα και πολύ περισσότερο από τις προκλήσεις του αύριο”.

Όπως υποστήριξε ο κυβερνητικός Εκπρόσωπος, “αυτό φάνηκε για δύο κυρίως λόγους:

– πρώτα απ’ όλα είναι ξεκάθαρο ότι για το ΣΥΡΙΖΑ το κόμμα και η ιδεολογία είναι πάνω από την Πατρίδα και την κοινωνία στο αξιακό τους σύστημα και

– δεύτερον οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ, ο Πρόεδρός του, τα στελέχη του, είναι ιδεολογικά και αξιακά εγκλωβισμένοι όχι στο 2015, ούτε καν στο 2012 , αλλά στον κόσμο όπως ήταν πριν από το 1989”.

Ο λόγος του κ. Τσίπρα, όπως είπε κατα την ενημέρωση των πολιτικω΄ν συντακτών , “είναι η τρανότερη απόδειξη ότι ούτε θέλει, αλλά ούτε και μπορεί να προσφέρει το ελάχιστο στην Πατρίδα και την κοινωνία”. Θα αναφερθώ σε έξι συγκεκριμένα παραδείγματα ανέφερε

– δεν μπορεί, γιατί ταυτίζει το μέλλον της χώρας και των ανθρώπων της με το θολό και γκρίζο παρελθόν της διακυβέρνησής του. Με τη φοροεπιδρομή, με την οικονομική επίθεση στη μεσαία τάξη, τα 100 δισ. ευρώ με τα οποία φόρτωσε τη χώρα, τα αλήστου μνήμης «Βοσκοτόπια» που στόχευαν στην άλωση της ελευθεροτυπίας, στη συνεργασία με τον κ. Καμμένο και μια σειρά από άλλα.

– δεν μπορεί, γιατί προσπάθησε μάταια να πείσει ότι οι εξαγγελίες του δεν συνιστούν «ανεύθυνη παροχολογία», ομολογώντας σαφέστατα ότι με αυτό τον τρόπο τα εξέλαβε η κοινή γνώμη την πρώτη μέρα της ομιλίας και της παρουσίας του στο Συνέδριο.

– δεν μπορεί, γιατί με τα ίδια φθαρμένα στελέχη, με τα ίδια «στηρίγματα», με τα ίδια σκουριασμένα μυαλά, χωρίς ούτε ένα νέο πρόσωπο στο προσκήνιο, δεν γίνεται να παράγει τίποτα νέο και τίποτα χρήσιμο. Για αυτό ο κ. Τσίπρας παραμένει μια σκιά, μια φιγούρα του χθες.

– δεν μπορεί, γιατί του φταίνε τα πάντα. Του φταίει ο Μητσοτάκης, του φταίνε οι Υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας, του φταίνε οι δημοσκοπήσεις, εκτός από τις πραγματικές αιτίες της κρίσης. Για αυτό και δεν βρήκε ούτε ένα έστω λόγο ουσιαστικής αποδοκιμασίας για εκείνον που με τον πόλεμο στην Ουκρανία την προκάλεσε και την γιγαντώνει.

– δεν μπορεί, γιατί -χωρίς ντροπή, αλλά και χωρίς τη συναίσθηση της ευθύνης- ο άνθρωπος που υπήρξε πολιτικός προϊστάμενος του «Ρασπούτιν» βάλλει εναντίον των βασικότερων θεσμών του Κράτους, αμφισβητεί την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, υπερασπίζεται πρόσωπα τα οποία βρίσκονται στον έλεγχο της Δικαιοσύνης.

– δεν μπορεί, γιατί το 2022 επαναφέρει το διχαστικό δίλημμα “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα”. Παραλείποντας να πει ότι ενίοτε τον περασμένο αιώνα ο σοσιαλισμός συμπορεύτηκε, ασπάστηκε τη βαρβαρότητα. Ταυτίζεται με τον διχασμό, ενώ η Πατρίδα και η κοινωνία απαιτούν τη μέση οδό της σοβαρότητας, της ασφάλειας, της σταθερότητας, της δημοκρατίας και της ελευθερίας.

“Ο κ. Τσίπρας συμπληρώνει 15 χρόνια ως πολιτικός αρχηγός παραμένοντας ίδιος και απαράλλαχτος προσηλωμένος σε οράματα που αποδείχθηκαν οδυνηρές αυταπάτες για τους Έλληνες πολίτες, σε φρούδες υποσχέσεις και σε ένα λόγο διχαστικό, ξύλινο και ξεπερασμένο” κατέληξε στην εκτίμηση του ο κ. Οικονόμου.