Σάλος στη Γαλλία: Με διάταγμα θα εγκριθεί η εργασιακή μεταρρύθμιση

Ο νεοφιλελεύθερος Μανουέλ Βαλς της κατά τα άλλα σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Γαλλίας «ξαναχτύπησε» με μια ακόμη προκλητική απόφαση που θα ανεβάσει τα συνδικάτα και τον κόσμο στα… κάγκελα και θα εντείνει περαιτέρω το κλίμα δυσαρέσκειας κατά του Φρανσουά Ολάντ.

Με μια αιφνιδιαστική απόφαση, ο κ.Βαλς ανακοίνωσε ότι το περίφημο όσο και λίαν αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση του εργασιακού πλαισίου της χώρας (που μεταξύ άλλων αποδομεί το περίφημο 35ωρο) θα εγκριθεί με ειδικό διάταγμα, παρακάμπτοντας τη Βουλή. Αυτό θα συμβεί χάρη σε ειδική ρήτρα που προσφέρει το σύνταγμα (στο άρθρο 49.3) και το οποίο μέσα στη τελευταία δεκαετία έχει χρησιμοποιηθεί μόνο άλλη μία φορά από τις γαλλικές αρχές, πέρυσι, και πάλι από τη κυβέρνηση Ολάντ.

Η εξέλιξη αυτή ήρθε καθώς, παρά τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους κοινωνικούς εταίρους, συμφωνία δεν φαινόταν στον ορίζοντα. Αντιστοίχως, φάνταζε εξαιρετικά δύσκολο το νομοσχέδιο να περάσει από τη βουλή με την αριστερή πτέρυγα των Σοσιαλιστών να είναι έτοιμη ακόμη και για εξέγερση κατά της κυβέρνησης.

Έτσι, μια κοινοβουλευτική συζήτηση που μπορεί να οδηγούσε στο δημόσιο διασυρμό της κυβέρνησης με σημαντικές απώλειες ψήφων κυβερνητικών βουλευτών ή ίσως ακόμη και καταψήφιση του νομοσχεδίου απεφεύχθη. Όμως, η αλγεινή εντύπωση που προκάλεσε η απόφαση Βαλς συνιστά επίσης μείζον πολιτικό θέμα, ενώ επιδεινώνει τις ήδη εξαιρετικά κακές σχέσεις που είχε μεγάλο τμήμα του κόμματος με τον Γάλλο πρωθυπουργό. Και βέβαια εξαγριώνει τον απλό κόσμο και τα συνδικάτα που είχαν δώσει βροντερό «παρών» στις συνεχόμενες διαδηλώσεις που είχαν πραγματοποιηθεί τις τελευταίες εβδομάδες σε όλη τη χώρα κατά της μεταρρύθμισης.

Κοινώς, είναι αμφίβολο αν πολιτικά το Ελιζέ και ο Φρανσουά Ολάντ θα την… βγάλουν καθαρή από την εξέλιξη αυτή, παρά το γεγονός ότι για την ώρα το ρόλο του «κακού» συνεχίζει να παίζει ο Μανουέλ Βαλς. Άλλωστε, ο Βαλς ήταν επιλογή του Γάλλου προέδρου, ο οποίος και διορίζει το πρωθυπουργό βάσει του γαλλικού συστήματος.

Από την άλλη πλευρά, πολιτικοί αναλυτές θεωρούν ότι ο Ολάντ τα… παίζει όλα για όλα προκειμένου να πετύχει μια σαφή βελτίωση της οικονομίας και της αγοράς εργασίας μέσα στην επόμενη χρονιά, και πριν τις προεδρικές εκλογές, τον Απρίλιο του 2017.

Με τη δημοτικότητα του ήδη στο «πάτο», ο Γάλλος πρόεδρος δεν έχει στη παρούσα χρονική περίοδο κάτι να χάσει. Έχει δε, επανειλημμένως δηλώσει ότι μπορεί να σκεφτεί τελικά να μην διεκδικήσει καν την επανεκλογή του αν δεν καταφέρει να επιδείξει σημαντική πρόοδο στη πάταξη της μάστιγας της ανεργίας. Και η αμφιλεγόμενη μεταρρύθμιση για τα εργασιακά θεωρείται από το επιτελείο του σημαντικό κεφάλαιο στη μεταρρυθμιστική στρατηγική που έχει χαράξει, καθώς η ενίσχυση της ευελιξίας της αγοράς εργασίας υποτίθεται (τουλάχιστον στα… χαρτιά) ότι θα μειώσει το εργατικό κόστος και άρα θα ενθαρρύνει τις επιχειρήσεις στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Ωστόσο, το ρίσκο που παίρνει είναι προφανές, με δεδομένο ότι προκαλεί τόσο ανοιχτά την οργή της κοινής γνώμης που είναι απορίας άξιον πως ελπίζει ότι θα αλλάξει το εναντίον του κλίμα μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο.