Σφάζονται για τα… μάτια της Deutsche Bank

Φαινομενικά τα πράγματα γύρω από το θρίλερ της Deutsche Bank μοιάζουν να έχουν κάπως ηρεμήσει. Όμως, στις αγορές κανείς δεν ξεγελιέται γνωρίζοντας ότι η μείωση των πιέσεων μπορεί να αποδειχτεί βραχύβια και πλασματική, ενώ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον πολιτικό πόλεμο που μαίνεται στο παρασκήνιο.

Η συντονισμένη λεκτική στήριξη από πολιτικά στελέχη, μεγαλοεπιχειρηματίες και θεσμικούς παράγοντες της γερμανικής αγοράς προς τον βαλλόμενο τραπεζικό γίγαντα, καθώς και οι πληροφορίες που διέρρευσαν περί -προ των πυλών- συμβιβαστικής συμφωνίας μεταξύ DB και αμερικανικών αρχών για μείωση του περίφημου προστίμου των 14 δισ. δολαρίων, στα 5,4 δισ. δολάρια, καταλάγιασαν τον πανικό στις αγορές. Μάλιστα, η μετοχή της τράπεζας σταθεροποιήθηκε και κέρδισε λίγο από το χαμένο έδαφος.

 

Όμως, μερικά σεντς είναι αστείο κέρδος, μπροστά στην τεράστια απομείωση που έχει υποστεί η μετοχή και η χρηματιστηριακή αξία της κορυφαίας γερμανικής τράπεζας. Και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ενδεικτικό μιας αλλαγής κλίματος στις αγορές.

 

 

Αντιθέτως, τα credit default swaps (ασφάλιση έναντι χρεοκοπίας) της τράπεζας, που παραμένουν στα ύψη, επιβεβαιώνουν ότι οι επενδυτές παραμένουν στην… τσίτα, θορυβημένοι κι από τη διόγκωση του πολιτικού παιχνιδιού που παίζεται γύρω και πίσω, από τη Deutsche Bank.

 

Οι αγορές δεν… έπεσαν από τα σύννεφα με τις γερμανικές καταγγελίες. Αν και είναι η πρώτη φορά που δεν περιορίζονται σε ψιθύρους στο παρασκήνιο.

 

 

Η κλιμάκωση της έντασης μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας, αλλά και ευρύτερα μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης στο πολιτικο-εμπορικό πεδίο, έχει προ πολλού καταγραφεί μέσα από τις διάφορες επιχειρηματικές υποθέσεις που «σκάνε» κατά καιρούς, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά. Κορυφαίες αυτών, το σκάνδαλο της Volkswagen που έβγαλαν στη «φόρα» οι Αμερικανοί, οι διάφορες «καμπάνες» που έχει επιβάλει η Κομισιόν σε αμερικανικές πολυεθνικές, με κυριότερη την Apple, για παράτυπες φορολογικές πρακτικές και, βεβαίως, το… εκδικητικό (κατά τους γερμανούς) κυνήγι των αμερικανών προς τη Deutsche Bank.

 

Ωστόσο, στην… ουρά βρίσκονται, επίσης, και καυτά πολιτικά ζητήματα, από τη στάση έναντι της Ρωσίας έως την ελληνική υπόθεση (τη συνταγή της στυγνής λιτότητας, το κούρεμα του χρέους κ.λπ.), για τα οποία Βερολίνο και Ουάσιγκτον έχουν συμφωνήσει ότι διαφωνούν, αλλά με την αμερικανική πλευρά, όχι μόνο να έχει εξαντλήσει την υπομονή της, αλλά και να αδημονεί να «κλείσει» ζητήματα, πριν την αλλαγή σκυτάλης στο Λευκό Οίκο.

 

Μην ξεχνάμε ότι, η κυβέρνηση Ομπάμα… παίζει τα ρέστα της, μετρώντας ακόμη λίγους μήνες ζωής, αν και το ίδιο ισχύει για την κυβέρνηση Μέρκελ, που έχει μπροστά της κρίσιμες εκλογές, το φθινόπωρο του 2017.

 

 

Εκνευρισμένη από τα όσα έλαβαν χώρα την περασμένη εβδομάδα, η γερμανική πλευρά πήρε… αμπάριζα και, πλέον, απασφάλισε αναφανδόν κατά της Ουάσιγκτον.

 

Η γερμανική αντεπίθεση δεν είχε υπουργική «βούλα», με την ίδια τη Καγκελαρία να τηρεί εσκεμμένα σιγήν ιχθύος. Ρόλο μπροστάρη ανέλαβαν, όμως, επιφανή στελέχη του κυβερνητικού στρατοπέδου, όπως ο σύμμαχος της Μέρκελ, βουλευτής Μάρκους Φέρμπερ και ο πρόεδρος της επιτροπής οικονομικών υποθέσεων της Βουλής, Πέτερ Ράμζάουερ, οι οποίοι (αυθορμήτως;) κατήγγειλαν δημοσίως τις ΗΠΑ για εκδικητικές πρακτικές και οικονομικό πόλεμο κατά της Γερμανίας.

 

 

Το διά ταύτα αφορά τη γερμανική τράπεζα και τη διαχείριση της κρίσης που έχει στα χέρια της. Τις προηγούμενες ημέρες, ο εδώ και 15 μήνες βρετανός διοικητής της, Τζον Κράιαν, βρέθηκε στις ΗΠΑ με αφορμή την ετήσια σύνοδο του ΔΝΤ, αλλά με τις πληροφορίες να αναφέρουν ότι κυριότερος στόχος του ήταν να τα «βρει» με τις αμερικανικές αρχές για τη μείωση του προστίμου.

 

Το ιδανικότερο σενάριο για να καταλαγιάσουν οι φόβοι για την κεφαλαιακή επάρκεια της τράπεζας είναι το αμερικανικό πρόστιμο να κυμανθεί μεταξύ 3-5 δισ. δολαρίων και, παράλληλα, να ολοκληρώσει αισίως την πώληση του αξίας 4 δισ. δολαρίων που διαθέτει στην κινέζικη Huaxia Bank.

 

Η διοίκηση Κράιαν ελπίζει ότι, αν οι δύο αυτοί στόχοι επιτευχθούν, σε συνδυασμό με το δρομολογούμενο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, η τράπεζα σταδιακά θα αποκαταστήσει την αξιοπιστία της και θα ανακτήσει την εμπιστοσύνη του (επενδυτικού) κοινού.

 

Όμως, αν το πρόστιμο «κλείσει» σε υψηλότερα επίπεδα, σε συνδυασμό και με τις έτερες νομικές περιπέτειες που αντιμετωπίζει η τράπεζα, και οι οποίες θα αυξήσουν τις ανάγκες της σε ρευστό, η κεφαλαιακή στήριξή της θα γίνει επιτακτική. Και, μάλιστα, πλέον, υπό δυσμενείς συνθήκες, με επιβαρυμένο δείκτη CET1 και θεσμικούς και απλούς μετόχους να θέλουν να κρατήσουν αποστάσεις από ένα πλοίο που «μπάζει» νερά.

 

Στη, δε, περίπτωση αυτή ο όμιλος θα πιεστεί να βγάλει στο σφυρί και άλλα «ασημικά», χωρίς όμως να υπάρχουν ενδιαφερόμενοι αγοραστές, αν λάβουμε υπόψη πόσο καιρό αναζητά, μάταια, αγοραστή για την Postbank.