Σίλβιο… ντούρασελ
O Καβαλιέρε δεν καταθέτει εύκολα τα όπλα. Ούτε τα ανοιχτά μέτωπα του με τη Δικαιοσύνη τον πτοούν, ούτε η συμπίεση της παραδοσιακής Δεξιάς από την επέλαση της σκληροπυρηνικής Λέγκας. Αντιθέτως, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, στα 82 του χρόνια αισίως, επιμένει στη διεκδίκηση ρόλου στην εγχώρια πολιτική σκηνή με τη δημιουργία ενός νέου κινήματος.
Το όνομα αυτού «Η Άλλη Ιταλία» («L’Altra Italia»), παρά το γεγονός ότι ένας τίτλος που παραπέμπει σε κάτι νέο ή διαφορετικό είναι το τελευταίο που θα περίμενε κανείς από τον γηραιό πολιτικό, με την αμφιλεγόμενη προσωπική όσο και πολιτική φήμη.
Άλλωστε, το γεγονός ότι η ιταλική κοινή γνώμη τον έστειλε με την ψήφο της στην Ευρωβουλή, στις πρόσφατες ευρωεκλογές, σημαίνει πως η φιλοδοξία του ίσως να έχει και κάποια βάση, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται στα δικά μας αυτιά.
Βέβαια, αν λάβουμε υπόψη ότι η νέα ελπίδα (!) της ιταλικής (ακρο)δεξιάς ακούει στο όνομα Ματέο Σαλβίνι, με όσα κομίζει και υποστηρίζει ο ηγέτης της Λέγκας του Βορρά, προφανώς ο Σίλβιο δεν θεωρεί ότι έχει τίποτε να ζηλέψει.
Επιτυχημένος επιχειρηματίας παραμένει, επιβιώσας 37 (!!!) δικαστικών υποθέσεων, νυν ευρωβουλευτής και βετεράνος της πολιτικής σκηνής επί σχεδόν δύο δεκαετίες. Στα δε, χρόνια της διακυβέρνησης του, οι Ιταλοί έζησαν ημέρες σταθερότητας και σχετικής ευημερίας, ακόμη κι αν η ευημερία αυτή στηριζόταν σε δαπάνες που φούσκωναν τις μαύρες τρύπες στα ταμεία. Για να μην μιλήσουμε και για τις μνημειώδεις πικάντικες και γαργαλιστικές ιστορίες που μας χάρισε με την ροπή του προς τις… αιθέριες υπάρξεις και τα «μπούνγκα μπούνγκα» πάρτι.
Σε κάθε περίπτωση (με ή χωρίς… μπλε χαπάκια) ο Σίλβιο δεν το βάζει κάτω. Η «Άλλη Ιταλία» δεν θα λειτουργεί σε πρώτη φάση ως κόμμα, αλλά ως κίνημα για την… συνένωση όλων των πολιτών που ενδιαφέρονται να… εναντιωθούν στις δυνάμεις της Αριστεράς και του αντισυστημικού Κινήματος των Πέντε Αστέρων. Όμως, προφανώς θα λειτουργήσει διερευνητικά για την πιθανή δημιουργία μιας νέας συντηρητικής παράτασης, μια και η Forza Italia υπάρχει μεν ακόμη, αλλά είναι σαφές ότι δεν… τραβάει πια.
Σε πρόσφατη δημοσκόπηση, το ποσοστό του πάλαι ποτέ κραταιού δεξιού κόμματος της χώρας έλαβε μόλις το 6,5% των ψήφων, σε σχέση με το 38% που απέσπασε η Λέγκα του Βορρά. Όμως, η άποψη του Μπερλουσκόνι είναι πως ανάμεσα στις τάξεις των παραδοσιακών συντηρητικών ψηφοφόρων υπάρχει ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού που επιζητά μια σοβαρή δεξιά πρόταση και δεν συμφωνεί με τις ακραίες, ρατσιστικές και ευρωφοβικές απόψεις του διχαστικού Ματέο Σαλβίνι.
Βέβαια το κατά πόσο ο Καβαλιέρε είναι ο κατάλληλος για να προσφέρει μια σοβαρή εναλλακτική δεξιά πρόταση, είναι μεγάλη κουβέντα. Αλλά η τελική απόφαση ανήκει στο ίδιο το ιταλικό εκλογικό σώμα.
Περί ορέξεως…
