Σκέψεις και ερωτήματα μετά τους πανηγυρισμούς για την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία
Το πανηγύρι στην κυβέρνηση και ευρύτερα στη δεξιά παράταξη για την προμήθεια των φρεγατών και την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία καλά κρατεί, αλλά σιγα-σιγά αποκαλύπτονται πτυχές της συμφωνίας, οι οποίες αφενός θέτουν θέμα διαδικασιών για το πως τελικά ελήφθη η απόφαση και αφετέρου για το περιεχόμενο της, ιδίως σε ότι αφορά το άρθρο 2 περί “αμυντικής συνδρομής”.
Καταρχάς παραμένει άγνωστο πως ελήφθη η απόφαση για την επιλογή των συγκεκριμένων γαλλικών φρεγατών Belhara (Μπελαρά), καθώς υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός χωρών και εταιρειών αναφορικά με την ενίσχυση του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, αλλά και σε επίπεδο διαδικασιών αφού για να εγκριθεί ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα, πρέπει να αποφασίσουν ουκ ολίγες επιτροπές των Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και των Ενόπλων Δυνάμεων, κατόπιν το ΚΥΣΕΑ και εν τέλει το Υπουργικό Συμβούλιο και βεβαίως ενημερώνονται εμπιστευτικά οι Επιτροπές Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων, καθώς και η Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων Συμβάσεων.
Επίσης όσον αφορά το περιεχόμενο της συμφωνία για όσους γνωρίζουν φαίνεται ότι είναι γραμμένη στο πόδι. Ήδη πολύς λόγος γίνεται για το άρθρο 2 της συμφωνίας σχετικά με τη “αμυντική συνδρομή” και είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο του Ευαγγέλου Βενιζέλου με ανάρτησή του στο facebook “Μέσα στον δίκαιο ενθουσιασμό ας μη μας διαφύγει ότι η ρήτρα αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής του άρθρου 2 της συμφωνίας προβλέπει την ενεργοποίησή της εάν τα μέρη «διαπιστώσουν από κοινού ότι μία ένοπλη επίθεση λαμβάνει χώρα εναντίον της επικράτειας ενός από τα δύο, σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών». Όμως η υφαλοκρηπίδα, ακόμη και μετά την οριοθέτησή της και η ΑΟΖ ακόμη και μετά την ανακήρυξη και οριοθέτησή της δεν συνιστούν «επικράτεια» στην οποία ασκείται εθνική κυριαρχία, αλλά ζώνες στις οποίες ασκούνται ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα”
Αλλά και ο καθηγητής Παναγιώτης Ιωακειμίδης, σύμβουλος του ΥΠΕΞ επί κυβερνήσεων Κ. Σημίτη με άρθρο του στην εφημερίδα “Τα Νέα” με τίτλο “Μια λάθος ρήτρα”, αναφέρει “η ξεχωριστή ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής (mutual assistance clause) που περιέχει συνιστά λάθος (και μάλιστα γραμμένη σε κακά ελληνικά όπως η αναφορά σε «ένοπλη βία»!). Η συμφωνία θα έπρεπε να περιέχει διατύπωση που να δεσμεύει ρητά και κατηγορηματικά τη Γαλλία να συνδράμει την Ελλάδα με όλα τα μέσα περιλαμβανομένων και των στρατιωτικών στο πλαίσιο ενεργοποίησης της ρήτρας αμοιβαίας συνδρομής του άρθρου 42,7 της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Καθώς η διμερής ρήτρα πρώτον, υπονομεύει, εξασθενίζει τη συλλογική ρήτρα – υποχρέωση όλων των κρατών μελών της ΕΕ να συνδράμουν άλλο κράτος μέλος που αντιμετωπίζει «ένοπλη επιθετικότητα» (και όχι επίθεση) από τρίτη χώρα”.
