Στρουθοκαμηλισμός αλά γερμανικά – Τρίζει και πάλι η καρέκλα της Μέρκελ

Χθες μιλούσα για πολιτική ξευτίλα. Σήμερα θα μιλήσω για πολιτική κωλοτούμπα με άφθονη δόση στρουθοκαμηλισμού. Όχι, δηλαδή, τίποτε άλλο, αλλά για να θυμόμαστε ότι μιλάμε για τους ίδιους Γερμανούς, την ίδια γερμανική κυβέρνηση, την ίδια γερμανίδα Καγκελάριο, που μας κουνούσαν το δάχτυλο.

Αναφέρομαι βεβαίως στα όσα τραγελαφικά –ή απλά τραγικά- έχουν λάβει χώρα το τελευταίο διήμερο στη Θουριγγία, όπου μέσα σε λίγες ώρες είχαμε την εκλογή ενός νέου τοπικού πρωθυπουργού, του Τόμας Κέμεριχ, με τη στήριξη των κυβερνώντων Χριστιανοδημοκρατών (CDU), των Φιλελεύθερων Δημοκρατών και της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) και κατόπιν την άρον-άρον παραίτηση του, που μάλλον θα οδηγήσει το κρατίδιο σε νέες εκλογές.

Βεβαίως, όλος αυτός ο θόρυβος ελάχιστα έχει να κάνει με την ίδια τη Θουριγγία, αλλά τον πολιτικό αντίκτυπο που είχε στην κεντρική σκηνή του Βερολίνου η ανίερη  συνεργασία μεταξύ της συστημικής δεξιάς και της ακροδεξιάς, που έβαλε την τελευταία για πρώτη φορά σε θέση συγκυβερνήτη.

Το γιατί κάποια στελέχη στο CDU συζητούν την ανάγκη ρεαλιστικής αναθεώρησης της στάσης του κόμματος τους έναντι του AfD, εν όψει των επόμενων γενικών εκλογών στη χώρα, είναι ένα θέμα στο οποίο αναφέρθηκα εκτενώς σε χθεσινή ανάλυση μου. Όμως, έχει εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον τα όσα ακολούθησαν, με την αιφνίδια (;) παρέμβαση της Άνγκελα Μέρκελ, η οποία παρενέβη και με πολύ σκληρή γλώσσα καταδίκασε τα τεκταινόμενα στη Θουριγγία και τον τρόπο εκλογής του Κέμεριχ, υποχρεώνοντας τον τελικά να παραιτηθεί.

Η δυναμική παρέμβαση της Μέρκελ, ενώ μάλιστα βρισκόταν εκτός Γερμανίας, σε ταξίδι στην Νότιο Αφρική, παραπέμπει σε ένα έντονο παρασκήνιο που, όπως φαίνεται, θα έχει και συνέχεια τις επόμενες ημέρες.

Καταρχάς η οργισμένη παρέμβαση της Καγκελαρίου δείχνει ή θέλει να δείξει –διότι κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το τι ισχύει- πως η ίδια δεν ήταν ενήμερη για τη συμφωνία που «έκλεισε» από την τοπική ηγεσία του CDU στο κρατίδιο. Αναλόγως ένα εύλογο ερώτημα, που δεν έχει απαντηθεί, είναι αν ήταν ενήμερη και η καθ’ ύλην αρμόδια αρχηγός του κόμματος, η Ανεγκρέτ Κραμπ-Κάρενμπαουερ ή αν οι υπερσυντηρητικοί κομματάρχες του CDU στη Θουριγγία κινήθηκαν αυτόνομα.

Αν ήξεραν, αμφότερες έχουν ευθύνη, αν δεν ήξεραν, προκύπτει σοβαρότατο θέμα πειθαρχίας και ελέγχου των μηχανισμών στο κόμμα. Σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα που έχει προκύψει είναι εύλογο.

Άλλωστε, αυτό που φάνηκε από τα όσα ακολούθησαν είναι πως είτε αγνόησαν είτε κυρίως υποτίμησαν το μέγεθος των αντιδράσεων, όχι μόνο στην κοινωνία και στα media αλλά και στους κόλπους της ίδιας της κυβέρνησης-συνασπισμού. Διότι πολύ απλά οι κυβερνητικοί εταίροι της κυρίας Μέρκελ, οι Σοσιαλδημοκράτες έγιναν… έξαλλοι, με τις έντονες όσο και δικαιολογημένες αντιδράσεις από πολλά στελέχη του SPDνα πυροδοτούν τριγμούς που γρήγορα φάνηκε ότι έθεταν και πάλι σε σοβαρό κίνδυνο την εύθραυστη συγκυβέρνηση.

Μην ξεχνάμε πως μόλις πριν τρεις μήνες το SPD εξέλεξε στην αρχηγία του ένα ηγετικό δίδυμο με αριστερό πρόσημο, την Σάσκια Έσκεν και τον Νόρμπερτ Βάλτερ-Μπόργιανς, οι οποίοι έχουν υποσχεθεί αλλαγή πορείας για το κόμμα, με τρόπο που θα επηρεάσει και την κυβέρνηση-συνασπισμού. Με φρέσκια, λοιπόν, τη λαϊκή εντολή που τους εξέλεξε, η νέα ηγεσία δεν θα μπορούσε να κλείσει τα μάτια στην επαίσχυντη συμμαχία του CDU με το AfD, έστω και σε περιφερειακό επίπεδο, σε ένα από τα κρατίδια της χώρας.   

Δεν είναι τυχαίο πως η Άνγκελα Μέρκελ δεν περίμενε να επιστρέψει στη Γερμανία για να αναλάβει δράση. Τα μηνύματα που έλαβε από το Βερολίνο ήταν λίαν ανησυχητικά. Μάλιστα, δεδομένου πως ο θόρυβος δεν έχει καταλαγιάσει ούτε με την άρον-άρον παραίτηση του Κέμεριχ, η Καγκελαρία συγκάλεσε έκτακτη συνεδρίαση της κυβερνητικής επιτροπής μέσα στο Σαββατοκύριακο, με τη συμμετοχή των αρχηγών και ηγετικών στελεχών των τριών εταίρων (Χριστιανοδημοκρατών, Χριστιανοκοινωνιστών και Σοσιαλδημοκρατών) μπας και… συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και γλιτώσει τα χειρότερα μιας πρόωρης κατάρρευσης της κυβέρνησης της.

Σε κάθε περίπτωση ακόμη κι αν η κρίση αποσοβηθεί, οι πληγές που άνοιξε δεν θα επουλωθούν εύκολα. Η ρήξη στους κόλπους του Μεγάλου Συνασπισμού βαθαίνει συνεχώς κάνοντας την επιβίωση του όλο και πιο δύσκολη.

Το ίδιο ισχύει για την πληγή που άνοιξε αναφορικά με μια πιθανή κυβερνητική συμμαχία με το AfD. Στο Βερολίνο δεν θέλουν να το συζητούν, προτιμούν να βάζουν το κεφάλι κάτω από το έδαφος και να ελπίζουν ότι το πρόβλημα… μαγικά θα εξαφανιστεί. Αλλά στην ουσία είναι εξαιρετικά πιθανόν να βρεθούν ενώπιον του ίδιου δύσκολου διλήμματος μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές…

Διαβάστε σχετικά:

 Όταν η ακροδεξιά δεν μπαίνει από το παράθυρο, αλλά κανονικά από την πόρτα