Συνοχή εξ΄ ανάγκης

Έπρεπε να απειλήσει ανοιχτά την Ολλανδία ο Ερντογάν για να αντιληφθούν οι Ευρωπαίοι το πόσο επικίνδυνος μπορεί να καταστεί ο τούρκος Πρόεδρος.

Εμείς, εδώ, το γνωρίζουμε καλά. Ε, ήρθε η ώρα να το μάθουν και οι αρτηριοσκληρωτικοί Ευρωπαίοι. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν παίζει. Η΄παίζει με τους δικούς του όρους, που καμία επαφή δεν έχουν με τους πολιτικούς «κώδικες» του Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και του Ντόναλντ Τουσκ.

Τώρα, όψιμα, οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες κατάλαβαν  τι εστί βερίκοκο – για να το πούμε λαϊκιστί. Και να οι… συνοχές της Ευρώπης έναντι του εξ΄ ανατολών κινδύνου και δώστου οι αναγκαιότητες για την δημιουργία ενός ισχυρού μπλοκ, το οποίο θα πρέπει να λειτουργήσει ως αντίβαρο στον έξαλλο και αχαλιναγώγητο τούρκο Πρόεδρο.

Όταν η Αθήνα ενημέρωνε διακρώς τα αρμόδια κέντρα για την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο, τα μεγάλα κεφάλια της Γηραιάς Ηπείρου έγνεφαν απλώς συγκαταβατικά προς τα δίκαια της χώρας μας. Τα ίδια πάνω – κάτω και στο Προσφυγικό. Οι αξιαγάπητοι εταίροι, αν και με χαρακτηριστική καθυστέρηση, κατάλαβαν πως είναι να συνδιαλλέγεσαι με τον «αξιοθρήνητο», όπως υπονόησε ο κ. Σόιμπλε, Ερντογάν.

Αυτό είναι και το βασικό πρόβλημα των Ευρωπαίων και δη των Γερμανών. Πρέπει να πάθουν για να μάθουν. Επιμένουν στις «μεταρρυθμίσεις» και στις «πολλαπλές ταχύτητες» την ώρα που το Brexit είναι γεγονός, ενώ το δεύτερο συνθετικό της λέξης, exit, απειλεί, εκτός από την Ολλανδία, τη Γαλλία και την Ιταλία.

Επιμένουν στο τροπάρι της δημοσιονομικής προσαρμογής, μη βλέποντας ότι οι αντιδραστικές τάσεις, όχι μόνο κερδίζουν συνεχώς έδαφος σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά τείνουν να τους ανατρέψουν ακόμη και από τις καρέκλες τους. Όταν θα αντιληφθούν ότι κάτι κάνουν λάθος θα είναι αργά…