Συνταγματική αναθεώρηση ως προς τι;

Όπως ήταν αναμενόμενο, η κουβέντα για την αναθεώρηση του Συντάγματος άνοιξε. Μέσα στο καλοκαίρι θα έρθει η πρόταση της κυβέρνησης, ενώ σιγά-σιγά τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα φέρουν τις δικές τους. Αρκεί όμως αυτό;

Όποιο κι εάν ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών του περσινού Γενάρη, η αναθεώρηση του Συντάγματος αναμενόταν ως κρύο πιάτο. Όχι μόνο επειδή το απαραίτητο, και προβλεπόμενο από το Σύνταγμα, χρονικό πλαίσιο έχει περάσει

Αλλά κυρίως επειδή μια σειρά νόμων και διατάξεων έχουν αποδειχτεί αναχρονιστικές, έως και ανίκανες να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα που βιώνουμε σε αυτή την νέα τάξη πραγμάτων.

Η αναπάντεχη απόφαση αυτής της κυβέρνησης να αποδεχτεί τον εκβιασμό του περασμένου καλοκαιριού από τους εταίρους, δίνει σε αυτή τη διαδικασία ακόμα μεγαλύτερη αξία.

Δίνεται με αυτόν τον τρόπο μία διέξοδος στο κράτος, και ακολούθως στους πολίτες, να θέσουν τα όριά τους στην επικείμενη… εισβολή της ανάπτυξης στη χώρα.

Γιατί δεν έχει κανείς αμφιβολία. Λαμβάνοντας υπόψη τα σαράντα κύματα που έχει περάσει η αγορά και η οικονομία, η χώρα εγκυμονεί την ανάπτυξη. Το ζήτημα είναι το πρόσωπο που αυτή θα έχει. Και που το διεθνές παράδειγμα έχει αποδείξει πως δεν διστάζει να της δώσει αυτό του τέρατος.

Αυτό φορτώνει αυτή την κυβέρνηση με ένα έξτρα βάρος. Έχει υποχρέωση να βάλει μπροστά τους πολίτες στην επικείμενη αναθεώρηση. Και όχι μόνο με δημοψήφισμα, όπως ανέφερε η κυβερνητική εκπρόσωπος.

Η διαδικασία οφείλει να περάσει μέσα από τις δημόσιες συχνότητες, της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου, του διαδικτύου, τους δημόσιους χώρους, τους χώρους δουλειάς.

Οφείλουμε κι εμείς ως πολίτες να μην ζήσουμε ακόμα μία απόδειξη της… οκνηρίας και της λογικής της ανάθεσης που ακολουθήθηκε και την προηγούμενη περίοδο.

Το επόμενο διάστημα, ελέω τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού, τα «αιτήματα» για την αναθεώρηση άρθρων και διατάξεων του Συντάγματος θα αυξηθούν. Ήδη η Νέα Δημοκρατία έθεσε θέμα κατάργησης του άρθρου 16. Και όλοι γνωρίζουμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό για την δημόσια Παιδεία.

Γι’ αυτό, μαζί με τα αιτήματα των δανειστών και των συμμάχων τους που θα αυξηθούν, θα πρέπει να αυξηθούν και τα αιτήματα των πολιτών. Διαφορετικά κανείς δεν πρόκειται να μας χαρίσει τίποτα.