Συρόμαστε σε συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο;

Αισθάνομαι πως μπορεί να βρισκόμαστε μπροστά στις «Πρέσπες του Αιγαίου». Η όξυνση της τουρκικής προκλητικότητας ήρθε τη στιγμή που πληροφορηθήκαμε και συζητούσαμε για τις μυστικές ελληνοτουρκικές διαβουλεύσεις που προωθεί η Γερμανία.

Γράφει ο: Νίκος Νικολόπουλος*

Ιδίως, τη μυστική τριμερή συνάντηση, με την οποία η Άνγκελα Μέρκελ ανέλαβε ρόλο διαμεσολαβητή και κηδεμόνα στα ελληνοτουρκικά. Αναρωτιόμαστε όλοι τι ζητήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση και τι δόθηκε.

Πιστεύω πως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όπως ήρθαν πρώτα τα Ίμια και μετά ακολούθησε η Μαδρίτη, έτσι και τώρα, η Τουρκία ίσως δέχθηκε να αποκλιμακώσει την ένταση αφού προηγήθηκε ένα νικηφόρο επεισόδιο, δηλαδή αυτό της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Η σειρά, δηλαδή, έρχεται ανάποδα απ’ ότι ισχυρίζεται το μπλοκ της υποχωρητικότητας: Οι διαπραγματεύσεις δεν λειτουργούν ως εναλλακτική ως προς το θερμό επεισόδιο και την ένταση, αντίθετα, η τελευταία είναι συστατικό στοιχείο των «συνομιλιών».  

Όπως μου μεταφέρθηκε από πηγές που θεωρώ αξιόπιστες, στο Βερολίνο συμφωνήθηκε να παγώσουν οι έρευνες της Ελλάδας και της Κύπρου και επίσης, η μερική αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Τέλος, η Ελλάδα συμφώνησε να μην προχωρήσει σε επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια. Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία συμφώνησε να μην… εισβάλλει σε κάποιο νησί και να μην προχωρήσει σε έρευνες στα ελληνικά χωρικά ύδατα, αποσύροντας τα πολεμικά πλοία από την νοτιοανατολική Μεσόγειο. Έτσι θα αποκλιμακωθεί, βαθμηδόν, η προκληθείσα ένταση.

Ένδειξη της ρήτρας αποχής από εκατέρωθεν ενέργειες είναι και το γεγονός ότι, η Ντόρα Μπακογιάννη δήλωσε στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ πως «πρέπει να αποφεύγονται οι μονομερείς ενέργειες» και πως η ΑΟΖ μπορεί να συμφωνηθεί «με βάση το Διεθνές Δίκαιο, είτε με διμερές συμφωνίες είτε με προσφυγή στην Χάγη».

Επίσης, θυμίζω πως η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει διαψεύσει ότι αρχίζει διμερή διάλογο με την Τουρκία, αλλά και ότι, σε συνέντευξή του σε τουρκικό μέσο ενημέρωσης, ο Ιμπραχήμ Καλίν προκατέλαβε, ουσιαστικά, τα θέματα της ατζέντας, δηλαδή την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, τον διαμοιρασμό των φυσικών πόρων της ανατολικής Μεσογείου, τις μουφτείες της Θράκης, το τέμενος των Αθηνών κ.ά. Και μέχρι τώρα, κανείς από την κυβέρνηση δεν απάντησε στον κύριο Καλίν ότι, «έχουμε μόνο μία διαφορά».

Εφόσον τα παραπάνω ισχύουν, έχω την αίσθηση πως η παρ’ ολίγον κρίση είναι μια σκηνοθεσία με σκοπό να φέρει στο προσκήνιο όσα, ήδη, συμβαίνουν στο παρασκήνιο, προκειμένου να υπάρχει αποδοχή των κοινωνιών και του κοινοβουλίου για να υπογραφεί μία συμφωνία, τύπου Πρεσπών, για το Αιγαίο.

Επιπλέον η, σχεδόν εμπόλεμη, κατάσταση που στήθηκε δίνει τη δυνατότητα στους πολιτικούς αρχηγούς να συμφωνήσουν ότι, επί της αναγκαίας εθνικής συναίνεσης δίνεται η αφορμή να μην προχωρήσει η σύσταση Ειδικού Δικαστηρίου και, τελικά, να υπάρξει κουκούλωμα όλων των βρώμικων υποθέσεων.

Η εσωτερική πολιτική προέχει της εξωτερικής, δεν είναι πια μυστικό. Και η αντιπολίτευση έθεσε όρους στην κυβέρνηση, προκειμένου να μην προκαλέσει κοινωνικές οξύνσεις, συλλαλητήρια και διαμαρτυρίες. Ο Μητσοτάκης κερδίζει χρόνο και η αντιπολίτευση δεν θα υπόκειται σε έλεγχο των πεπραγμένων των πρώην κυβερνητικών στελεχών της.

Εφόσον αυτά ισχύουν, τότε υπό την απειλή της τουρκικής βίας, η Ελλάδα υποχωρεί έναντι κυριαρχικών της δικαιωμάτων και χάνει ακόμη περισσότερο «έδαφος» ως ισχυρή και κυρίαρχη χώρα. Επιπλέον, βρισκόμαστε ενώπιον ενός ακόμη μεγάλου βήματος εθνικής υποχώρησης, υπό την πίεση προσωπικών και κομματικών συμφερόντων.

Αποτελεί ευθύνη όλων να αντιληφθούν ότι, η διαρκής υποχώρηση έναντι ενός κράτους που συμπεριφέρεται ως φανατικός τζιχαντιστής, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Και ότι, όσοι προτάσσουν κοντόφθαλμα τα εσωτερικά τους συμφέροντα έναντι των εθνικών, συντελούν στην επιτάχυνση ενός αδιεξόδου, που μοιραία θα έρθει κάποια στιγμή και, μάλιστα, θα πέσει πάνω στις πλάτες των Ελλήνων.

* Πρώην υφυπουργός, Πρόεδρος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος