Τα 450 εκατ. ευρώ της ΑΤΕ Ασφαλιστικής και τα αναπάντητα ερωτήματα

Δεν φτάνει που τα σχέδια αναδιάρθρωσης των Θεσμών επιβάλλουν τον άδοξο τερματισμό του «βαλκανικού ονείρου» των ελληνικών τραπεζών και την απόσυρσή τους από τις μη τραπεζικές δραστηριότητες, οι όροι με τους οποίους αυτά υλοποιούνται κρύβουν μυστικά που εγείρουν ερωτήματα.

Την περασμένη Δευτέρα, η Τράπεζα Πειραιώς ανακοίνωσε την ολοκλήρωση της μεταβίβασης της ΑΤΕ Ασφαλιστικής στη γερμανική Ergo, θυγατρική του ασφαλιστικού κολοσσού Munich Re. Ολοκληρώθηκε έτσι ένα πραγματικό σίριαλ, το οποίο κράτησε ούτε λίγο ούτε πολύ δύο χρόνια. Η προφανής θετική ανάγνωση της πώλησης συνίσταται στη διασφάλιση της ομαλής και βιώσιμης συνέχειας των εργασιών της ΑΤΕ Ασφαλιστικής, γεγονός που σίγουρα έχει ιδιαίτερη σημασία για έναν κλάδο που μετράει αρκετές πληγές από πρόσφατα και παλαιότερα «κανόνια». Να σημειωθεί εδώ ότι, με την απόκτηση της ΑΤΕ, η Ergo γίνεται ο μεγαλύτερος πάροχος ασφαλιστικών υπηρεσιών στην ελληνική αγορά.

Τα θετικά, ωστόσο, τελειώνουν κάπου εδώ. Πρώτα και κύρια, διότι ο αφελληνισμός του κλάδου συνεχίζεται, τη στιγμή μάλιστα που η ιδιωτική ασφάλιση βρίσκεται μπροστά από πρωτόγνωρες προοπτικές ανάπτυξης, με δεδομένη τη συνεχή συρρίκνωση των παροχών του δημόσιου πυλώνα. Ποιο το όφελος, άραγε, από την απόσυρση των τραπεζών από τις «εξωτραπεζικές» δραστηριότητες, την ώρα που αυτές θα μπορούσαν να αποτελέσουν ισχυρότερη πηγή εσόδων ακόμη κι από το ίδιο το banking; Αλλά αυτή είναι μία ρητορική ερώτηση, αφού η αναδιάρθρωση είναι προαπαιτούμενο. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που τα μέτρα που επιβάλλουν οι δανειστές κάθε άλλο παρά ενισχύουν την ελληνική οικονομία (ενώ το ακριβώς αντίθετο ισχύει για τους ίδιους τους δανειστές και τις εταιρείες των χωρών τους).

Υπάρχει, όμως, μία δεύτερη ερώτηση, καθόλου ρητορική, στην οποία οι αρμόδιοι οφείλουν να δώσουν πειστικές απαντήσεις. Για ποιον ακριβώς λόγο έπρεπε τα αποθεματικά της ΑΤΕ Ασφαλιστικής (καθώς και ο ρόλος του θεματοφύλακα) να μεταφερθούν στην HSBC Γερμανίας, με την απειλή, μάλιστα, ότι αν δεν συμβεί αυτό η εταιρεία θα τεθεί σε αναγκαστική εκκαθάριση στο τέλος του έτους; Πρόκειται για μία απολύτως εκβιαστική τροποποίηση των αρχικών όρων της σύμβασης, για την οποία δεν ζητήθηκε καν η έγκριση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, όπως προβλεπόταν. Ποια όργανα πήραν τις σχετικές αποφάσεις και γιατί δόθηκε η άδεια να γίνει η μεταφορά, η οποία, λόγω capital controls, έπρεπε να εγκριθεί -και εγκρίθηκε- από την Επιτροπή Τραπεζικών Συναλλαγών;

Απώλεια εμπιστοσύνης

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ένα σημαντικό ποσό, περίπου 450 εκατ. ευρώ, «ξενιτεύεται» μαζί με την ιδιοκτησία της εταιρείας. Ακόμη χειρότερο είναι το μήνυμα που εκπέμπει η ενέργεια σε μία περίοδο που το εγχώριο τραπεζικό σύστημα παλεύει -υποτίθεται- να προσελκύσει πίσω στην Ελλάδα τα δισ. ευρώ καταθέσεων που έκαναν φτερά τους προηγούμενους μήνες. Πόσο ασφαλής μπορεί να αισθάνεται κάποιος μικροκαταθέτης για τις ελληνικές τράπεζες όταν το πρώτο πράγμα που κάνει ένας μεγάλος ξένος επενδυτής είναι να μεταφέρει τα αποθεματικά της εταιρείας που μόλις απέκτησε στο εξωτερικό; Και πόσο ασφαλής μπορεί να αισθάνεται κάποιος που σκέφτεται να επενδύσει στη χώρα;

Αναμένουμε, συνεπώς, με ενδιαφέρον τη σχετική τοποθέτηση του υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου στις επίκαιρες ερωτήσεις τις οποίες κατέθεσαν για το θέμα στη Βουλή Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, που άρπαξαν την ευκαιρία να «ζητήσουν τα ρέστα» από την κυβέρνηση (αν και επί των ημερών Σαμαρά-Βενιζέλου δρομολογήθηκε η πώληση). Περιμένουμε, επίσης -αν και η εμπειρία λέει ότι είναι μάλλον απίθανο να τις λάβουμε- εξηγήσεις για το ζήτημα από τον διοικητή της ΤτΕ, Γιάννη Στουρνάρα, καθώς η κεντρική τράπεζα αποτελεί τα τελευταία χρόνια τον επόπτη και του ασφαλιστικού κλάδου. Η έγκριση της μεταφοράς των αποθεματικών έχει, πάντως, τις υπογραφές και των δύο…

Υ.Γ. «Θεωρία συνομωσίας»: Είναι εντελώς τυχαίο ότι μία μεταβίβαση που δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί εδώ και δύο χρόνια, ολοκληρώθηκε ελάχιστες ημέρες αφότου ο Μιχάλης Σάλλας έγινε… επίτιμος;