Τα γεράκια… ξανάρχονται

Ο πόλεμος στο Ιράκ τελείωσε, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν τελείωσε, όμως ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας και του κάθε (ορατού ή αόρατου) εχθρού της Αμερικής δεν τελειώνει ποτέ, σύμφωνα με το νέο δόγμα Τραμπ, γεγονός που δικαιολογεί απόλυτα μια εντυπωσιακή αύξηση των στρατιωτικών δαπανών. Το που θα βρεθούν τα χρήματα απομένει να φανεί, ωστόσο αυτό ελάχιστα απασχολεί τις βιομηχανίες του κλάδου, που βλέπουν, επιτέλους, επιστροφή στις… χρυσές ημέρες των γερακιών.

Αν και λεπτομερή στοιχεία θα μάθουμε τις επόμενες ημέρες ή ενδεχομένως στην πολυαναμενόμενη ομιλία Τραμπ ενώπιον του Κογκρέσου, τα ξημερώματα της Τετάρτης, ο Λευκός Οίκος επιβεβαίωσε ότι ο νέος πλανητάρχης σκοπεύει να αυξήσει τον προϋπολογισμό του Πενταγώνου κατά 54 δισ. δολάρια, ήτοι δηλαδή κατά περίπου 10%. Πρόκειται για ένα νούμερο που θα ανεβάσει τις αμυντικές δαπάνες σε επίπεδα που είχε να δει το Πεντάγωνο από την εποχή της διακυβέρνησης Μπους, όταν μαίνονταν οι πόλεμοι σε Ιράκ και Αφγανιστάν.

«Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι οι γενναίοι στρατιώτες μας θα έχουν τα εργαλεία που χρειάζονται και όταν καλούνται να παλέψουν στο όνομα μας, θα μπορέσουν να κάνουν μόνο ένα πράγμα, να νικήσουν» τόνισε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο κ. Τραμπ, σχολιάζοντας ότι η αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού θα είναι ένα μήνυμα προς όλο τον κόσμο, τις επικίνδυνες αυτές εποχές, για τη δύναμη της Αμερικής.

Βέβαια, το θέμα δεν περνά μόνο από τα χέρια του αμερικανού προέδρου. Ουσιαστικά το αίτημα του θα υποβληθεί προς έγκριση από τη Βουλή, η οποία ελέγχει ουσιαστικά και όλες τις δαπάνες του αμερικανικού Δημοσίου. Και εκεί τα πράγματα ενδεχομένως να μπερδευτούν, παρά το γεγονός ότι οι Ρεπουμπλικάνοι ελέγχουν την πλειοψηφία στο σώμα.

Το ρεπουμπλικανικό κόμμα είναι παραδοσιακά ευαίσθητο σε ζητήματα ασφαλείας και διατηρεί άριστες σχέσεις με το αμυντικό λόμπι. Υπό την έννοια αυτή δεν θα είχε, καταρχήν, αντιρρήσεις σε μια αύξηση των κονδυλίων που θα εξυπηρετούσε και την όλη εικόνα του κόμματος ότι είναι… σκληρό με τους εχθρούς της χώρας και υπερασπίζεται την ασφάλεια των πολιτών.  Όμως, στους κόλπους των Ρεπουμπλικάνων υπάρχει και μια πολύ σημαντική και πολυπληθής ομάδα δημοσιονομικών γερακιών που θα απαιτήσει να μάθει το που θα βρεθούν τα χρήματα αυτά, θεωρώντας αδιανόητο ότι απλά θα διευρύνει το ήδη φουσκωμένο έλλειμμα της χώρας. Ειδικά δε, αν το συγκεκριμένο κονδύλι συνοδευτεί, όπως διαφαίνεται, με αρκετά ακόμη αναπτυξιακά μέτρα και νέες δαπάνες για έργα υποδομής, που ο Ντόναλντ Τραμπ έχει υποσχεθεί για να τονώσει την οικονομία και να δημιουργήσει θέσεις εργασίας.

Στο επίμαχο αυτό κομμάτι, ο Λευκός Οίκος έχει εμφανιστεί μέχρι τώρα αρκετά αόριστος, σχολιάζοντας μόνο ότι τα χρήματα αυτά θα εξοικονομηθούν από περικοπές σε άλλους(;) τομείς του δημοσίου τομέα, αλλά και περικοπές σε δαπάνες του Πενταγώνου που δεν έχουν να κάνουν με την άμυνα της χώρας. Όμως, όταν η πρόταση του κ. Τραμπ σχηματοποιηθεί, το Κογκρέσο και οι αρμόδιες διακομματικές επιτροπές χρηματοδοτήσεων (όπου θα είναι δεδομένη και η αρνητική στάση των Δημοκρατικών) θα βγάλουν… χαρτί και μολύβι για να υπολογίσουν ακριβώς τα νούμερα. Και αν τα νούμερα δεν βγαίνουν, η πρόταση του κ. Τραμπ δύσκολα θα περάσει τον σκόπελο των οπαδών της δημοσιονομικής ορθότητας, τουλάχιστον έτσι όπως την έχει φανταστεί και δίχως τροποποιήσεις. Αν και αυτό θα δώσει το δικαίωμα στο Λευκό Οίκο να διαμηνύσει προς τον αμερικανικό λαό, πως ο ίδιος ο πρόεδρος είχε κάθε καλή πρόθεση να ενισχύσει την ασφάλεια του, αλλά το… κακό Κογκρέσο, τον εμπόδισε.

Βεβαίως, ο Λευκός Οίκος έχει δικαίωμα να… βάλει χέρι σε ένα ειδικό ταμείο ανάγκης που προορίζεται για περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης και πολέμου. Όμως, κάτι τέτοιο προφανώς θα προκαλέσει νέο σάλο στη χώρα, δεδομένου ότι, καλώς ή κακώς, η χώρα δεν βρίσκεται σε πραγματικό πόλεμο, ανεξάρτητα από το πόσο επικίνδυνο μπορεί να θεωρεί ο κ. Τραμπ τον σημερινό κόσμο.  

Σε κάθε περίπτωση, η όποια εμπλοκή ή καθυστέρηση από πλευράς του Κογκρέσου δεν θα «καθίσει» καλά στον κ. Τραμπ, ο χαρακτήρας του οποίου δεν φαίνεται (από όσα έχουμε δει, μέχρι τώρα) να διακατέχεται από στοιχεία κατανόησης, διαλλακτικότητας και διπλωματίας. Κοινώς, αν το Κογκρέσο τον κοντράρει, θα ακολουθήσει μάχη και αυτό προφανώς δεν θα αφήσει ανεπηρέαστες τις σχέσεις τους, που ήδη δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως ιδανικές…