Τα μοιραία λάθη της Φώφης Γεννηματά

Μόνο «κεραυνό εν αιθρία», δεν αποτέλεσε η απόφαση του Σταύρου Θεοδωράκη για την αποχώρηση Του Ποταμιού από το Κίνημα Αλλαγής. Εδώ και πολύ καιρό οι δύο πλευρές είχαν δείξει ότι τόσο σε προσωπικό όσο και πολιτικό επίπεδο, δεν υπήρχε πλέον η «συγκολλητική ουσία» που θα μπορούσε να λειτουργήσει ευεργετικά για την συγκρότηση ενός σύγχρονου φορέα της Κεντροαριστεράς που έχει σήμερα όσο ποτέ, ανάγκη η χώρα.

Προφανώς τόσο το «παλαιό ΠΑΣΟΚ» που εκφράζεται σήμερα από την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής όσο και οι δυνάμεις του ριζοσπαστικού Κέντρου που θέλει να αντιπροσωπεύσει Το Ποτάμι , διαθέτουν τα επιχειρήματα τους για αυτό το κοινή συναινέσει διαζύγιο που ελήφθη. Εκείνο που πρέπει να εξεταστεί είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους η συμπόρευση των δύο πλευρών κατέστη τελευταία ανέφικτη.

Αυτοί κατά την άποψη του γράφοντος ήταν δύο: Πρώτον η παντελώς αρνητική στάση της Φώφης Γεννηματά στη Συμφωνία των Σκοπίων. Ενεργώντας κατά πρωτοφανή τρόπο και μη λαμβάνοντας υπόψη τις αντιρρήσεις ακόμα και στελεχών με σημαντική εμπειρία στις διεθνείς σχέσεις όπως ο πρώην Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου , αλλά σε παρακάμπτοντας τις βασικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ υιοθέτησε την θέση της ΝΔ στο εν λόγω ζήτημα.

Χρέος της κ. Γεννηματά η σκληρή αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το ζητούμενο είναι από ποια θέση αυτή γίνεται . Διότι αν λησμονούνται οι πάγιες θέσεις του ΠΑΣΟΚ για χάρη και μόνο κάποιων πρόσκαιρων εντυπώσεων, τότε πολιτικό κέρδος δεν υπάρχει. Αντίθετα χιλιάδες ψηφοφόροι της Κεντροαριστεράς , οδηγούνται στις κάλπες της ΝΔ όπως αποδεικνύουν και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις . Διότι ποιος σήμερα μπορεί να εκτιμήσει τις διακριτές διαφορές μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σχετικά με το «Σκοπιανό» ; Πολύ φοβούμεθα ούτε το επιτελείο της Προέδρου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, η οποία επέβαλλε τις απόψεις της χωρίς διάλογο, παρά τις διαφωνίες όλων των άλλων στελεχών που εκείνη επέλεξε για το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο του Κινήματος Αλλαγής.

Αποτέλεσμα : Η κ. Γεννηματά να αναγκαστεί να απέχει από τη Σύνοδο των Ευρωσοσιαλιστών της προηγούμενης εβδομάδας. Επιλέγοντας την τακτική της στρουθοκαμήλου , απέφυγε να έλθει «πρόσωπο με πρόσωπο» με την ηγεσία των άλλων σοσιαλιστικών κομμάτων της Ευρώπης για να εξηγήσει τα όποια επιχειρήματα της κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αν με τη στάση της αυτή …επεδίωκε να φέρει ακόμα πιο κοντά τον Αλέξη Τσίπρα με τους ευρωπαίους ομοϊδεάτες της, μάλλον τα κατάφερε αν κρίνουμε από το ότι επακολούθησε. Μόνο που έτσι απομάκρυνε ακόμα περισσότερο το ΠΑΣΟΚ από τους ευρωσοσιαλιστές για χάρη μια τυφλής αντιπολιτευτικής τακτικής.

Η αποχώρηση Του Ποταμιού από το Κίνημα Αλλαγής , αποδίδεται και σε ένα άλλο λόγο: Στο αίτημα της κυρίας Γεννηματά για άμεση προσφυγή στις εκλογές πριν ακόμα η Ελλάδα οδηγηθεί στη συμφωνία των Βρυξελλών για το χρέος. Εκ των πραγμάτων απεδείχθη ότι έσφαλε: Η χώρα θα είχε καταρρεύσει σήμερα, αν εν μέσω της γερμανικής και ιταλικής κρίσης είχε οδηγηθεί στην αβεβαιότητα των εξελίξεων του εκλογικού κύκλου. Όσοι συμβούλεψαν την Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στο αίτημα για πρόωρες εκλογές θα έπρεπε ήδη να έχουν κάνει την αυτοκριτική τους , αλλά αυτό δεν συνέβη.

Με όλα αυτά δεν θα σπεύσουμε να υποστηρίξουμε ότι το σύνολο της κριτικής Του Ποταμιού προς το Κίνημα Αλλαγής διαθέτει ισχυρές βάσεις: Υπάρχουν σοβαρά σημεία που η υιοθετεθείσα κριτική γίνεται από συντηρητικές απόψεις , άλλωστε πολλά στελέχη του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη το επισήμαναν, εκφράζοντας φόβους για τους κινδύνους ενδεχόμενης συμπόρευσης με τις δυνάμεις της αντιμεταρρυθμιστικής Δεξιάς, που σήμερα κυριαρχούν χωρίς αντίλογο στην ΝΔ.

Οι εκλογές από όσα δείχνουν τα σημεία των καιρών πλησιάζουν. Αν οι δυνάμεις της πάλαι ποτέ Αλλαγής δεν απεγκλωβιστούν από τη ρητορεία της ΝΔ όχι μόνο δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης , αλλά – το χειρότερο- θα έχουν προσφέρει και πολύ κακές υπηρεσίες στη χώρα …