Τα βρήκαν και οι τρείς για το ξεπούλημα του Αιγαίου
Του Δημήτρη Πουλή*
Ιστορικό «επίτευγμα» χαρακτηρίζει η Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ), την πρόθυμη συμφωνία των τριών αρχηγών των μεγάλων κομμάτων, για το ξεπούλημα του Αιγαίου, οι οποίοι για πρώτη φορά βρήκαν κοινή γραμμή πλεύσης στα εθνικά θέματα!
Η πρωτοφανής, για τα ελληνικά πολιτικά χρονικά, συναίνεση για συνεκμετάλλευση του ενεργειακού μας πλούτου αποτελεί εγκατάλειψη των πάγιων εθνικών μας θέσεων, συνέπεια της ενδοτικής πρωτοβουλίας Μητσοτάκη να επιδιώξει συνάντηση με τον Ερντογάν, την ώρα που εκείνος διεκδικεί την μισή Ελλάδα.
Η ανικανότητα της ελληνικής διπλωματίας, αναγόρευσε τον τούρκο πρόεδρο σε πρωταγωνιστή της διεθνούς πολιτικής σκηνής, την στιγμή που είχαν επιβληθεί κυρώσεις σε βάρος του από ΗΠΑ και ΕΕ, σχεδόν ανάλογες με αυτές εναντίον του Πούτιν. Να υπενθυμίσουμε ότι ο Ερντογάν ήταν μέχρι πρότινος στοχοποιημένος από την διεθνή κοινότητα ως ο «ταραξίας» της Μεσογείου.
Από την αρχή της Ουκρανικής κρίσης, η ΟΚΕ είχε προτείνει την ανάληψη ειρηνευτικής πρωτοβουλίας από την χώρα μας, λόγω του ομόδοξου θρησκεύματος και με τους δυο εμπλεκόμενους, αναπληρώνοντας έτσι το διπλωματικό κενό που άφησε η Δύση πριν σπεύσει να το καλύψει ο Ερντογάν, όπως κι έγινε.
Η ορθή διπλωματική θέση της χώρας μας, θα ήταν να παραλληλίσουμε το Ουκρανικό ζήτημα με το Κυπριακό, επαναφέροντας στο προσκήνιο την εισβολή – κατοχή της Κύπρου η οποία είναι αντίστοιχη με αυτήν της εισβολής στην Ουκρανία.
Η Ελλάδα πληρώνει το τίμημα της απουσίας μακροπρόθεσμης γεωστρατηγικής πολιτικής με τη μειοδοτική στάση της, να αφήσει απροστάτευτη την Κύπρο, όταν η Τουρκία έκανε γεωτρήσεις, στην ΑΟΖ της μεγαλονήσου.
Σειρά τώρα θα έχει η ελληνική ΑΟΖ, αφού με την παθητική εξωτερική πολιτική που ακολουθούμε, ανοίξαμε τον δρόμο για τουρκικές γεωτρήσεις ανοικτά της Κρήτης. Το πολύ χαμηλό επίπεδο προνοητικότητας που διέπει τον χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων, επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι ενώ τα επεκτατικά σχέδια της Άγκυρας είχαν προαναγγελθεί, δεν υπήρξε καμία αποτρεπτική ενέργεια από την πλευρά μας.
Με την πολιτική κατευνασμού που ακολουθεί προσωπικά ο κ. Μητσοτάκης, έχοντας και τις ευλογίες των δυο μεγαλύτερων κομμάτων, νομιμοποιεί ουσιαστικά τις αξιώσεις της Τουρκίας και το εύρος των διεκδικήσεων της, καθώς διαπραγματεύεται με αυτόν που εποφθαλμιεί την εδαφική μας ακεραιότητα, κάτι που σημαίνει ότι στο τέλος θα αναγκαστεί να προβεί σε παραχωρήσεις.
Αντιθέτως, πρέπει να μπει ένα τέλος στο θράσος του, εγκαταλείποντας την παθητική στάση δεκαετιών, η οποία έχει γεμίσει το καρνέ της γειτονικής χώρας, με παράνομες αξιώσεις και έχει αφήσει τη δική μας ατζέντα, κενή περιεχομένου.
Για την ΟΚΕ, η Ελλάδα θα έπρεπε ήδη να έχει αναβαθμίσει τον ρόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο, εκμεταλλευόμενη την προεδρία Μπάιντεν, ο οποίος τηρεί διακριτές αποστάσεις από την Τουρκία, αποκομίζοντας συγχρόνως κέρδη από την «επιτηδευμένη» ουδετερότητα της Τουρκίας η οποία δεν έχει γίνει αποδεκτή από πολλούς συμμάχους μας.
*υπεύθυνος σε θέματα Εθνικής Άμυνας
και Εξωτερικής Πολιτικής της ΟΚΕ