Τέμπη: «Τα σκυλιά τρώνε τα κόκκαλα των παιδιών μας» (Μέρος Α’)
Συνέντευξη στην Ντίνα Σύρπου
Εγκληματικές παραλείψεις, σωρεία καθυστερήσεων. αλλά και μία εμφανή προσπάθεια συγκάλυψης των συνθηκών κάτω από τις οποίες προκλήθηκε το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, καταγγέλλουν οι συγγενείς των 57 θυμάτων.
Οι ρυθμοί «χελώνας» με τους οποίους διεξάγεται η ανακριτική διαδικασία, αλλά και η καταστροφή πληθώρας αποδεικτικού υλικού δημιουργεί, όπως υπογραμμίζουν, σοβαρά ερωτήματα για το αν πράγματι υπάρχει διάθεση να ριχθεί άπλετο φως στη μεγαλύτερη τραγωδία που σημειώθηκε στην ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων.
Παράλληλα, τους προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός ότι, οι αρχές δεν έχουν ασχοληθεί διεξοδικά με τα αίτια που προκάλεσαν την τεράστια φωτιά, η οποία ευθύνεται για τον θάνατο πολλών επιβατών.
Αυτό, όμως, που δεν μπορεί να χωρέσει το μυαλό τους είναι γιατί έσπευσαν να απομακρύνουν άμεσα τα βαγόνια και να τα μεταφέρουν στο Κουλούρι -αλλοιώνοντας, στην ουσία, τον «τόπο του εγκλήματος»- πριν καν προλάβουν οι συγγενείς να θάψουν τους νεκρούς τους. Και το πιο φοβερό, δεν δίστασαν, προσβάλλοντας κατάφωρα τη μνήμη των θυμάτων, να τα αφήσουν εκτεθειμένα σε ένα ανοικτό οικόπεδο, όπου έγιναν … βορά άγριων ζώων.
«Φυσικά και έχουν χαθεί πολύτιμα στοιχεία και μόνο από το γεγονός ότι, τα βαγόνια απομακρύνθηκαν χωρίς να προλάβουν να έρθουν δικοί μας ειδικοί τεχνικοί σύμβουλοι και πραγματογνώμονες, να δουν τί πραγματικά συνέβη» επισημαίνει στην One Voice η πρόεδρος του Συλλόγου Πληγέντων Δυστυχήματος «Τέμπη 2023», Μαρία Καρυστιανού, που έχασε στο δυστύχημα την 20χρονη κόρη της Μάρθη.
«Γιατί, ξέρετε, δεν είχαμε μόνο μία σφοδρή σύγκρουση, είχαμε και μία τεράστια φωτιά η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από τα έλαια σιλικόνης. Αυτοί όμως είναι προβληματισμοί που έπρεπε να τους έχει πρώτος απ’ όλους, ο ίδιος ο ανακριτής… Ο οποίος ανακριτής, θα πρέπει να σας πω ότι, ερευνά μία υπόθεση και δεν έχει πάει ποτέ ούτε στα Τέμπη, όπου έγινε το δυστύχημα, ούτε στο Κουλούρι για να δει σε τί συνθήκες φυλάσσονται τα βαγόνια. Εκτεθειμένα στη βροχή, στον ήλιο, στις πλημμύρες, στα χώματα… Να μπαίνουν τα σκυλιά μέσα, να τρώνε τα κόκκαλα των παιδιών μας. Αυτά είναι τριτοκοσμικά πράγματα, απάνθρωπα».
Μετέφεραν τα βαγόνια με διαδικασίες fast track
Η μεταφορά των βαγονιών -η οποία, μάλιστα, έγινε με ασυνήθιστα ταχείς ρυθμούς για τα ελληνικά δεδομένα- δημιουργεί πρόσθετα ερωτήματα στους συγγενείς, που αναγκάζονται να αναζητούν στοιχεία ακόμη και τώρα, οκτώ μήνες μετά το δυστύχημα. Γιατί, όπως λένε, η επιχείρηση «εκκαθάρισης του χώρου» ξεκίνησε μόλις την τρίτη ημέρα, όταν εκείνοι δεν είχαν καταφέρει καν να βρουν τα παιδιά τους.
«Τι να προλάβουμε; Ούτε μία εβδομάδα ελέγχου δεν μας έδωσαν», τονίζει η κ. Καρυστιανού. «Η επιχείρηση ξεκίνησε την τρίτη ημέρα του δυστυχήματος και ολοκληρώθηκε την πέμπτη. Εγώ έκανα την κηδεία του παιδιού μου -γιατί ζήτησα και ιατροδικαστική- τη δωδέκατη μέρα. Σκεφτείτε ότι, στα εννιάμερα των νεκρών, εγώ δεν είχα τίποτε στα χέρια μου».
Μέσα στον πόνο της, η ίδια και πολλοί άλλοι συγγενείς, έβλεπαν να απομακρύνονται τα «πειστήρια» της τραγωδίας και δεν είχαν ούτε τη γνώση αλλά ούτε και τις ψυχικές αντοχές για να αντιδράσουν σε όλα αυτά που συνέβαιναν γύρω τους.
«Το δυστύχημα έγινε ημέρα Τρίτη, ξημερώματα προς Τετάρτη» μας εξηγεί η κ. Καρυστιανού. «Την Πέμπτη που πήγα εγώ, σηκώνανε τα κουφάρια. Τους λέω “Τι κάνετε εδώ, βρε παιδιά;” και μου λένε “Σηκώνουμε για να βρούμε τραυματίες”. Εκείνη την ώρα και έτσι όπως ήμουν, το θεώρησα λογικό. Την Κυριακή που ξαναπήγα, βλέπω έναν χώρο, απ’ όπου είχαν φύγει τα πάντα. Εγώ το πέτυχα στο 70%, να έχει μία λεπτή άσπρη πετρούλα, χαλικάκι και το υπόλοιπο να είναι καλυμμένο με πίσσα. Τους λέω “Τι κάνετε εδώ, βρε παιδιά;”. Και ξέρετε τι μου απάντησαν; “Ετοιμάζουμε τοn χώρο για το μνημόσυνο”. Το πιστεύετε ότι, έσκαψαν 70-80 εκατοστά βάθος για να αφαιρέσουν το χώμα σε μία έκταση μεγέθους γηπέδου, για να μην βρούμε τίποτε και έφεραν και καινούργιο χώμα; Και σου λέει ο ανακριτής, “Εντάξει, τι θα βρίσκαμε εκεί;”. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έχουμε ακούσει».
650.000 ευρώ για την εσπευσμένη απομάκρυνση και το «μπάζωμα»
Το έργο της απομάκρυνσης -το οποίο ανέλαβε, ύστερα από εντολή των δύο συναρμόδιων υπουργείων, η Περιφέρεια Θεσσαλίας- κόστισε περίπου 700.000 ευρώ, που διατέθηκαν από το Ειδικό Πρόγραμμα Εκτάκτων Αναγκών με τίτλο «Κατεπείγουσες επεμβάσεις στο δυστύχημα Τεμπών» την 01η.03.2023.
«Είναι αδιανόητο», σημειώνει η πρόεδρος του Συλλόγου Πληγέντων Δυστυχήματος «Τέμπη 2023». «Μέσα σε τρεις ημέρες βρήκαν τα 650.000 ευρώ γι’ αυτό το μπάζωμα ενώ δεν είχαν διαθέσει ούτε ένα ευρώ για να βάλουν δυο-τρία συστήματα ασφαλείας στα τρένα που μετέφεραν τόσο κόσμο. Μέσα σε τρεις ημέρες, παραβιάζοντας κατάφωρα όλα τα ειδικά πρωτόκολλα, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η έρευνα και από τους δικούς μας τεχνικούς. Εδώ ένα απλό τροχαίο γίνεται με τραυματίες -καλά, αν υπάρχει θάνατος, δεν το συζητώ- και ο χώρος περιφράσσεται από την αστυνομία για να γίνει ο απαραίτητος έλεγχος. Και όχι μόνο αυτό, αφαιρέθηκε ένας πολύ μεγάλος όγκος χωμάτων, δεν ξέρω πόσα κυβικά χώματος και μπήκε καινούργιο χώμα, έγινε επιχωμάτωση και πάνω σ’ αυτό το καινούργιο χώμα, προστέθηκε πίσσα, έγινε άσφαλτος, αλλοιώνοντας τα πάντα».
Δεν είναι τυχαίο ότι, ακόμη και ξένοι πραγματογνώμονες από τη Βρετανία, τον Καναδά και την Ισπανία, με τους οποίους ήρθαν σε επαφή, δίσταζαν να ασχοληθούν με την υπόθεση γιατί, όπως τους έλεγαν, δεν μπορούν να έχουν ξεκάθαρη εικόνα από τον τόπο του δυστυχήματος.
«Όλοι κολλούσαν στο γεγονός ότι, έχουν μόνο κάποιες εικόνες αφού έχει αλλοιωθεί τελείως ο χώρος και δεν μπορούν να κάνουν τις απαραίτητες μετρήσεις» υποστηρίζει η κ. Καρυστιανού. «Δεν έπρεπε να πειραχθεί τίποτε. Αυτό που έγινε, είναι κατάφωρη παραβίαση του ποινικού κώδικα. Γι’ αυτό τρελαινόμαστε και ξαναπάμε στον Άρειο Πάγο. Είναι δυνατόν να γίνεται τέτοια αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος -που είναι κακούργημα- και να μην ενοχλείται κανείς, ούτε καν ο ανακριτής, ο εισαγγελέας ή η εισαγγελία του Αρείου Πάγου;».
Εκτεθειμένα τα βαγόνια σε οικόπεδο του ΟΣΕ – Έγιναν βορά άγριων ζώων
Το ακόμη πιο αδιανόητο για τους συγγενείς είναι ότι, αυτή η εσπευσμένη μεταφορά των βαγονιών έγινε σε ένα… οικόπεδο -και μάλιστα ιδιοκτησίας του ΟΣΕ- στο Κουλούρι, όπου αφέθηκαν σχεδόν αφύλακτα και εκτεθειμένα στις όποιες καιρικές συνθήκες, πρόσφατα και στις πλημμύρες.
«Ακόμη και σε τριτοκοσμική χώρα θα ντρέπονταν», λέει η κ. Καρυστιανού. «Το διανοείστε; Μετέφεραν τα βαγόνια σε έναν χώρο του ΟΣΕ, τον οποίο εμείς κατηγορούμε. Δηλαδή, να έχει γίνει έγκλημα στο σπίτι μου και να προσέχω εγώ τα πειστήρια του εγκλήματος. Ούτε καν σε έναν ουδέτερο χώρο, περιφραγμένο, καλυμμένο από πάνω, με κάποιες συνθήκες και φυσικά εφόσον έχει ολοκληρωθεί η έρευνα και από τους δικούς μας τεχνικούς, να πουν “πήραμε ό,τι πήραμε, τελειώσαμε”. Γιατί στην πρώτη γραμμή έρευνας, πρέπει να έχεις το πεδίο ελεύθερο, απείραχτο».
Όταν, μάλιστα, επισκέφθηκαν το Κουλούρι κάποιοι συγγενείς, μαζί με μία ομάδα ειδικών, έμειναν έκπληκτοι από την εικόνα που αντίκρισαν. Ο χώρος φυλάσσεται μόνον από έναν σεκιούριτι, ο οποίος κάνει, κατά διαστήματα, βόλτες στην περιοχή ενώ διαπίστωσαν συγκλονισμένοι ότι, τα βαγόνια έχουν γίνει βορά άγριων ζώων.
«Μέσα στο πένθος μας να έχουμε κι αυτό;» αναρωτιέται συντετριμμένη η κ. Καρυστιανού. «Σκεφτείτε ότι, ο πραγματογνώμονας που ορίσαμε εμείς βρήκε κομμάτι γνάθου και μηριαίου, που βγήκαν στην επιφάνεια από τον αέρα και τη βροχή. Οι ειδικοί μάς είπαν ότι, αυτό που φοβούνται είναι τα άγρια σκυλιά και οι αλεπούδες που υπάρχουν στην περιοχή. Το θέμα είναι ότι, όλα αυτά δείχνουν ξεκάθαρα συγκάλυψη. Δεν υπάρχει άλλος λόγος να μπεις σε τέτοια έξοδα για να κάνεις αυτά τα πράγματα. Δυστυχώς ο ανακριτής δεν το βλέπει έτσι, το θεωρεί προφανώς πολύ φυσιολογικό όλο αυτό. Καταλαβαίνετε ότι, οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να περιγράψουμε το μέγεθος της ανηθικότητας αυτής της πράξης. Και τα σκότωσαν τα παιδιά μας, και τα έκαψαν, και τα πέταξαν στα σκυλιά, στην κυριολεξία».
