Τεχνοκρατικά ίσως, ντροπαλά ούτε κατά διάνοια

Η ενασχόληση των Financial Times με την υπόθεση παραπομπής του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ κορυφώθηκε χθες με ένα συγκινητικό άρθρο υπό τον τίτλο «γιατί έχει σημασία η τύχη του Ανδρέα Γεωργίου».

Σε αυτό, ο κ. Γεωργίου χαρακτηρίζεται ως ο «βολικός αποδιοπομπαίος τράγος» που οι αδίστακτοι πολιτικοί χρησιμοποιούν για να καλύψουν τις δικές τους ευθύνες. Αλλά δεν είναι αυτό το συγκινητικό και βέβαια ούτε και πρωτότυπο.

Επίσης, η έγκριτη εφημερίδα αποφαίνεται κατηγορηματικά ότι «πολλοί άνθρωποι είναι υπεύθυνοι γι’ αυτή τη πρόσφατη τροπή της ελληνικής κρίσης χρέους αλλά ο κ. Γεωργίου δεν είναι ένας από αυτούς». Αλλά ούτε αυτό είναι το πιο συγκινητικό, αν και σίγουρα είναι αξιοπρόσεκτη η βεβαιότητα της εκτίμησης.

Το πιο συγκινητικό είναι στο τελείωμα του άρθρου όπου ο κ. Γεωργίου παρουσιάζεται ως εκπρόσωπος της «ντροπαλής και τεχνοκρατικής ράτσας των στατιστικολόγων που είναι εύκολος στόχος» για τους πολιτικούς. Έχει προηγηθεί η επίρριψη ευθυνών στις κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή και Γιώργου Παπανδρέου οπότε και αναθεωρήθηκαν ή «μαγειρεύτηκαν» (το αντικείμενο της δικαστικής διερεύνησης) τα οικονομικά στοιχεία της χώρας με τη γνωστή συνέχεια των μνημονίων και της υπερχρέωσης. Όσον αφορά την κυβέρνηση Τσίπρα, η εφημερίδα παρέχει μια ομολογουμένως πρωτότυπη εξήγηση στο γιατί να επιθυμεί την παραπομπή του Γεωργίου: Επικαλείται ιδεολογικούς λόγους λόγω της προηγούμενης εργασιακής απασχόλησης του κ. Γεωργίου στο ΔΝΤ. Με άλλα λόγια, ο Τσίπρας την Λαγκάρντ και τον Τόμσεν θέλει να παραπέμψει αλλά βολεύεται (προς το παρόν;) με τον Γεωργίου.   

Ωστόσο, την προηγούμενη ακριβώς μέρα η εφημερίδα είχε φιλοξενήσει δηλώσεις του κ. Γεωργίου που αφού έθεσε θέμα ανεξαρτησίας και αξιοπιστίας των Αρχών που παρέχουν τα στοιχεία, συνέδεσε, κάθε άλλο παρά ντροπαλά, ενδεχόμενη καταδίκη του με την πορεία διαπραγμάτευσης για το χρέος αναφέροντας:  «Εάν ο υπολογισμός του κυβερνητικού χρέους κριθεί ότι είναι λανθασμένος, μπορεί να υπάρξει συζήτηση για τη βιωσιμότητα του χρέους και ενδεχόμενη ελάφρυνση για την Ελλάδα από τους Ευρωπαίους εταίρους;»

Ίσως τελικά οι Financial Times να έχουν υποτιμήσει την τεχνοκρατική και ντροπαλή ράτσα των στατιστικολόγων όπως φαίνεται από τα μηνύματα που στέλνει στους αδίστακτους πολιτικούς που την επιβουλεύονται.  

Και η συγκίνηση κορυφώνεται με το άρθρο να αποκαλύπτει ότι  «ο κ. Γεωργίου έχει τη στήριξη των διεθνών ομολόγων του, οι οποίοι συγκεντρώνουν χρήματα για να τον βοηθήσουν να πληρώσει για την υπεράσπισή του» και να καταλήγει στο ότι «δικαιούται πιο δυναμική υποστήριξη από τους ευρωπαίους ηγέτες, καθώς και από την ελληνική πολιτική τάξη».  

Και εάν αναρωτιέστε ποιοι μένουν από την ελληνική πολιτική τάξη αν εξαιρέσουμε εκείνους που αδίστακτα χρησιμοποιούν ντροπαλούς στατιστικολόγους και εκείνους που με ιδεολογικά κίνητρα τους παραπέμπουν, η απάντηση είναι αυτοί που ήδη υποστηρίζουν τον κ. Γεωργίου -αν και λιγότερο δυναμικά από όσο θα ήθελαν οι Financial Times.