Θα τα κάνει… Τραμπ και στο Ιρανικό – Σήμερα η απόφαση του Λευκού Οίκου για τις κυρώσεις

Οι Ευρωπαίοι και όχι μόνο έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν. Άλλωστε, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ήδη αποδείξει ότι δεν διστάζει να αγνοήσει την διεθνή κοινότητα και να κάνει τα… δικά του σε κάθε θέμα που έχει διαφορετική άποψη. Όμως, το Ιρανικό ζήτημα δεν είναι μια απλή υπόθεση, έχοντας πολιτικές αλλά και οικονομικο-επιχειρηματικές διαστάσεις και βέβαια επηρεάζοντας την ειρήνη και σταθερότητα σε μια ολόκληρη περιοχή που ήδη φημίζεται για την αστάθεια της.

Η Ε.Ε. διά των υπουργών Εξωτερικών Γερμανίας, Γαλλίας και Βρετανίας, μαζί με εκπροσώπους των ευρωπαϊκών θεσμών, προσπάθησε, χθες, με επιτυχία να εμφανίσει μια κοινή γραμμή και να διαμηνύσει με κατηγορηματικό τρόπο ότι στηρίζει απόλυτα την διεθνή συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αλλά και ότι δεν βλέπει εναλλακτική συμφωνία που θα μπορούσε να διασφαλίσει με τον ίδιο τρόπο την ειρήνη. Υπό την έννοια αυτή ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Τζαβάντ Ζαρίφ θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος από όσα άκουσε στις Βρυξέλλες. Όμως, το πρόβλημα είναι ότι τα πάντα μπορούν εύκολα να καταρρεύσουν, αν οι ΗΠΑ υπαναχωρήσουν από τη συμφωνία, όπως φαίνεται ιδιαίτερα πιθανό να γίνει αν λάβουμε υπόψη τα όσα έχει υποστηρίξει τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά ο Ντόναλντ Τραμπ χαρακτηρίζοντας το deal του 2015 «ως το χειρότερο που έχει γίνει ποτέ».

Οι προθέσεις του Λευκού Οίκου θα αποσαφηνιστούν σήμερα, καθώς ο κύριος Τραμπ θα πρέπει να αποφασίσει αν θα ανανεώσει την έγκριση του προκατόχου του στην άρση των κυρώσεων κατά του Ιράν. Σε δηλώσεις του χθες το βράδυ ο υπουργός Οικονομικών Στιβ Μνούσιν υποστήριξε ότι αναμένει από τον Ντόναλντ Τραμπ να επιβάλει επιπλέον κυρώσεις κατά του Ιράν.

Θυμίζουμε ότι στα πλαίσια της διαδικασίας που εκκρεμεί στο Κογκρέσο για την επικύρωση της συμφωνίας, ο κύριος Τραμπ αρνήθηκε, ήδη από τον Οκτώβρι,ο να δώσει την έγκριση του. Πληροφορίες του αμερικανικού Τύπου θέλουν ηγετικά στελέχη του Κογκρέσου να έχουν αναλάβει πρωτοβουλία και να επεξεργάζονται μια φόρμουλα που μπορεί να επιτρέψει στον κύριο Τραμπ να διατηρήσει ζωντανή τη συμφωνία, δίδοντας του το δικαίωμα να ανανεώνει την έγκριση του κάθε 90 ημέρες, αναλόγως με το αν η Τεχεράνη τηρεί το δικό της τμήμα της συμφωνίας. Όμως, αν ο πλανητάρχης επιλέξει να δρομολογήσει και επιπλέον κυρώσεις, πιέζοντας έτσι για περισσότερες εγγυήσεις από την ιρανική πλευρά, που στη φάση αυτή η Τεχεράνη δύσκολα θα αποδεχτεί, τότε οι πιθανότητες η συμφωνία να καταρρεύσει αυξάνονται, παρά και τη σταθερή στήριξη που παρέχουν οι Ευρωπαίοι.

Πάντως, όπως και στην περίπτωση της απόπειρας επαναπροσέγγισης της Ρωσίας, το πολιτικό σκηνικό είναι μοιρασμένο και δεν είναι λίγοι οι διπλωμάτες, οι βουλευτές αλλά και στελέχη της αγοράς που έχουν ταχθεί υπέρ της διατήρησης της στήριξης των ΗΠΑ στην συμφωνία για τον τερματισμό του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος και της άρσης των κυρώσεων, βλέποντας οικονομικά οφέλη από το άνοιγμα της παρθένας ιρανικής αγοράς, αλλά και πολιτικο-διπλωματικά οφέλη από την σταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής.

Όμως, Τραμπ είναι αυτός… δεν ξέρουμε τι έχει στο μυαλό του, πλην του δεδομένου στοιχείου ότι έχει υιοθετήσει μια αμιγώς φιλο-ισραηλινή στάση στις μέχρι τώρα επιλογές του, όπως απέδειξε πρόσφατα με το θέμα της Ιερουσαλήμ. Και το Τελ Αβίβ, θυμίζουμε, θέλει τη συμφωνία να διαλυθεί, εκτιμώντας ότι δεν βολεύει τα σχέδια του και απειλεί τα συμφέροντα του.