Θετικές προσδοκίες για το 2024

Του Συμεών Μαυρουδή*
Κοντέψαμε αισίως στο τέλος του 2023. Το απερχόμενο χρηματιστηριακό έτος ήταν αρκετά δύσκολο και οι παράγοντες που αξίζουν αναφορά σε αδρές γραμμές ήταν αφενός σε εγχώριο επίπεδο η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας και σε διεθνές η νομισματική πολιτική υπέρ υψηλών και διαρκώς αυξανόμενων επιτοκίων στα μεγάλα οικονομικά συστήματα.

Ο πρώτος ήρθε ως απότοκο μιας πολυετούς προσπάθειας για δημοσιονομική πειθαρχία, μείωση του κρατικού χρέους (σε όρους ΑΕΠ), θωράκιση-ισχυροποίηση του πληγωμένου τραπεζικού συστήματος και πολιτική σταθερότητα. Η τελευταία επετεύχθη και με την ευρεία επικράτηση του ήδη κυβερνώντος κόμματος, ώστε να επέλθουν εν καιρώ οι θετικές αξιολογήσεις από τους επιλέξιμους οίκους.

Ο δεύτερος αφορούσε στα μακροοικονομικά μεγέθη και κυρίως τον πληθωρισμό, ο οποίος εκτραχύνθηκε ήδη από το 2022 και άρχισε να ομαλοποιείται το 2023. Πλέον θεωρείται σε ανεκτά επίπεδα, κάτι που επιβεβαίωσαν οι κεντρικοί τραπεζίτες την περασμένη εβδομάδα, δίδοντας ανάσες στην ήδη επιθετική αγορά μετοχών, που λίγο έως πολύ το είχε προεξοφλήσει.

Το 2024 αναμένεται ιδιαίτερα ευμετάβλητο έτος, κυρίως ως προς την αναζήτηση ευκαιριών. Όπως όλα δείχνουν, θα μας απασχολήσει η εκκίνηση της απομείωσης των επιτοκίων αναφοράς (κυρίως από Fed και ΕΚΤ), και κυρίως η συνέχιση αυτής, κοιτάζοντας παράλληλα και την ευαισθησία των μακροοικονομικών. Η ένταση της απομείωσης είναι επίσης ένα ζήτημα που θα χρήζει συνεχούς επαναξιολόγησης.

Όπως αναλύσαμε επισταμένα στη μακροοικονομική έκθεση του 2024 οι αναλύσεις συγκλίνουν σε θετικές αποδόσεις για το πλείστον των περιπτώσεων στα χρηματιστήρια.

Τούτο δε εξειδικεύεται στη δική μας αγορά, για λόγους που άπτονται της σύγκρισής μας με τα περισσότερα ευρωπαϊκά, αλλά και άλλα μεγάλα, ενώ υπό το πρίσμα της αποφυγής συναλλαγματικού κινδύνου, μοιάζουμε νικητές από τα αποδυτήρια. Παράλληλα, η εικόνα του 2023 επιρρωνύει την ως άνω αναφερθείσα πεποίθηση. Και όλα αυτά υπό την αίρεση ενός ή περισσοτέρων έκτακτων γεγονότων.

Όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές, οι πλέον υποσχόμενοι κλάδοι βάσει της εικόνας έως τώρα είναι τέσσερις: Τραπεζικός, Πληροφορικής/Τεχνολογίας, Κατασκευών/Υποδομών και Ενέργειας/ΑΠΕ.

Αν μικραίναμε ακόμα περισσότερο το μετοχικό σύμπαν, ανεξαρτήτως κλάδου, κεφαλαιοποίησης και μεταβλητότητας, θα βλέπαμε 20: ΟΠΑΠ, ΜΥΤΙΛ, CENER, ΠΕΙΡ, ΕΤΕ, ΕΝΤΕΡ, ΙΝΤΕΚ, ΕΠΣΙΛ, ΑΡΑΙΓ, OTOEΛ, ΜΠΕΛΑ, τα σχήματα ΜΕΖΖ, ΤΙΤC, OΛΠ, ΙΝΚΑΤ, ΑΒΑΞ, ΚΡΙ.

Ειδική μνεία στον ΟΤΕ και τη ΤΕΝΕΡΓ, που δυστυχώς δεν μπορούν να ακολουθήσουν, όσο καλές επιλογές κι αν ήταν όλα αυτά τα χρόνια. Όπως και ο πολυαγαπημένος ΚΑΡΕΛ, που… παραβάρυνε, πάντα όμως αξιοπρεπέστατος και με απίθανο μέρισμα.

Στα ομόλογα, για όσους κλίνουν σε «ασφαλείς» χαμηλές αποδόσεις, θεωρούμε ότι για λίγες εβδομάδες ακόμα, τα έντοκα γραμμάτια θα χαρίζουν καλό… χαρτζιλίκι, όπως εξάλλου και πολλές από τις σειρές κρατικών μας. Στα εταιρικά εισηγμένα ομόλογα (ελαχ. 1.000€), επίσης ενδιαφέρον έχουν οι εκδόσεις ΜΟΗ, ΕΛΧΑ, ΜΥΤΙΛ, ΟΠΑΠ, ΑΡΑΙΓ, ΡΟΕΝ και ΝΟΒΑΛ, χωρίς να υπολείπονται ιδιαίτερα και οι λοιπές.

Τέλος, ήδη τα ευρωπαϊκά κρατικά έχουν προσελκύσει σοβαρούς όγκους (αναφερόμεθα σε… σοβαρά κράτη με υψηλές πιστοληπτικές αξιολογήσεις). Η σημαντική έκπτωση των τελευταίων εβδομάδων έχει σχεδόν χαθεί, με την αγορά στις περισσότερες περιπτώσεις να προεξοφλεί ήδη το επιτόκιο 2%-2,5% της ΕΚΤ. Τα μακρινής λήξης (2060 και πέρα) με μικρό ονομαστικό επιτόκιο κουπονιού ήταν και τα πρώτα που εκτινάχθηκαν, καθώς υπήρξαν μεγάλες ευκαιρίες κερδοφορίας από την τιμή τους (και όχι από τα κουπόνια ή την απόδοση στη λήξη).

Σημειώνουμε ότι οι βάσεις μιας υγιούς διαχείρισης χαρτοφυλακίου είναι η διασπορά και η επιλογή οχημάτων που «ταιριάζουν» στον κίνδυνο που ο καθένας θέλει να αναλάβει. Καμία επιλογή δεν είναι «κατάλληλη» αν δεν έχει κριθεί και ενσωματωθεί από τον επενδυτή με βάση τα προσωπικά του και οικονομικά χαρακτηριστικά.

* Διαχειριστής Χαρτοφυλακίων, Fast Finance ΑΕΠΕΥ