Τι αγνοούσε ο Σαμαράς το 1993, τι γνωρίζει ο Καμμένος το 2018

Το 1993 ο Αντώνης Σαμαράς έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, όντας υπουργός Εξωτερικών και προκάλεσε πρόωρες εκλογές. Μόλις είχε ιδρύσει την Πολιτική Άνοιξη και θεωρούσε με βάση και τα διάφορα γκάλοπ εκείνης της εποχής ότι μετά τα ογκώδη συλλαλητήρια των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών για το ονοματολογικό της γειτονικής χώρας, θα μπορούσε να εξασφαλίσει ένα σημαντικό ποσοστό των ψήφων και θα αναδεικνυόταν σε έναν υπολογίσιμο παίκτη του πολιτικού συστήματος.

Όμως τα γεγονότα τον διέψευσαν, παρά το γεγονός ότι και τότε οι δημοσκοπήσεις στην αιχμή της έξαρσης των γεγονότων του έδιναν ποσοστό αποδοχής μεγαλύτερο του 70%. Στις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993 το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα Παπανδρέου επανήλθε θριαμβευτικά στην εξουσία κατακτώντας 46,88% η ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη απήλθε με 39,3% και το νεοσύστατο «μονοθεματικό» κόμμα του Αντώνη Σαμαρά έλαβε μόλις το 4,9%.

Λίγους λοιπόν μήνες μετά τις συγκεντρώσεις υπέρ του ονόματος της Μακεδονίας και της τήρησης σκληρής στάσης κατά των γειτόνων μας «Σκοπιανών» το κόμμα το οποίο πρωτοστάτησε σε αυτές και είχε και την «ευλογία» του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου δεν κατόρθωσε να καταγράψει ένα ικανοποιητικό ποσοστό και εξέλεξε μόλις δέκα βουλευτές. Επειδή έχουν περάσει τόσα χρόνια από εκείνη την περίοδο, να σημειώσουμε ότι από τους δέκα βουλευτές που εξέλεξε η Πολιτική Άνοιξη μόνο οι δύο προήλθαν από την Βόρειο Ελλάδα.

Συμπέρασμα : Τα γεγονότα απέδειξαν, ότι οι έλληνες ψηφοφόροι και δή αυτοί της Βορείου Ελλάδος δεν συγκινήθηκαν από τις κραυγές για την ελληνικότητα της Μακεδονίας , ούτε από την κίνηση του Αντώνη Σαμαρά να ανατρέψει την κυβέρνηση Μητσοτάκη για να αποτρέψει τάχα την «προδοσία» και το «έγκλημα» που ετοίμαζε ο τότε Πρωθυπουργός με την αναγνώριση του γειτονικού κράτους με το όνομα «Νέα Μακεδονία».

Γιατί συνέβη αυτό; Διότι όπως εκτιμά η πλειοψηφία των επικοινωνιολόγων ο μέσος ψηφοφόρος μπορεί πρόσκαιρα να συνεγείρεται με τα δήθεν εθνικά συνθήματα και κάτω από την φόρτιση της αδικίας που νιώθει για την χώρα, να υιοθετεί ακραίες, έως απορριπτικές απόψεις για τα αιτήματα της απέναντι πλευράς. Αλλά μόλις αρχίσει και σκέπτεται ορθολογικότερα, η κατάσταση αλλάζει άρδην και οδηγείται προς την κάλπη όχι με το θυμικό, αλλά μετρώντας τα συν και τα πλην της όποιας εξέλιξης.

Κανείς δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι η λύση στο Μακεδονικό καλύπτει το σύνολο των αιτημάτων της ελληνικής πλευράς. Αλλά, αυτά συμβαίνουν στις διαπραγματεύσεις που δίνεις και παίρνεις, αλλιώς πας σε πόλεμο. Και κανείς εχέφρων έλληνας δεν θα ήθελε να συμβεί αυτό με την γειτονική μικρή και φτωχή χώρα. Άλλωστε σήμερα η οικονομική διείσδυση έχει απείρως μεγαλύτερα οφέλη από οποιονδήποτε πόλεμο.

Πολλοί αναρωτιούνται ακόμα για την επαμφοτερίζουσα στάση που τηρεί στο ζήτημα αυτό ο Πάνος Καμμένος. Αγνοούν προφανώς ότι ο Πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων έχει ζήσει ως στέλεχος της ΝΔ και τις εκλογές του 1993 και γνωρίζει καλά ότι ο «Μακεδονομάχος» Αντώνης Σαμαράς «κατατροπώθηκε» από τους ψηφοφόρους της ελληνικής Μακεδονίας. Προφανώς και δεν θέλει να του μοιάσει …